สองฟากระหว่างทางเดิน… ในความเพลิดเพลินนั้นจักต้องระวังภัยพาล เส้นทางเดินของนักเดินทาง มีเรื่องราวให้ค้นหาเก็บเกี่ยวมากมาย ผู้สัญจรผ่านมาล้วนแปลกหน้า อาจได้กล่าวคำทักทายหรือเมินเฉยผ่านเลยไป ครั้นเหนื่อยนักหยุดพักใต้ร่มไม้รายทาง รอให้ตะวันคล้อยหน่อยหนึ่งก่อนแล้วจึงค่อยย่างก้าวไป โดยไม่ลืมที่จะฝากคำคารวะรำลึกในคุณต่อร่มไม้ใบบัง อันเคยได้คุ้มฟ้าฝนแดดยามก่อนจากลา
เมื่อเธอเดินทางสู่ที่แปลกถิ่น พร้อมพกพาความทุกข์ระทมไปด้วย สองฟากทางนั้นพร่ามัว ไม่มีความทรงจำอะไรเลยระหว่างแรมทาง วันเวลาของการเดินทางนั้นราวไร้ค่า เธอเล่าเรื่องการเดินทางของเธอนั้นพบแต่สิ่งดี ๆ นั่นเป็นเพราะเธอนำนำพาความเบิกบานในหัวใจไปด้วยเธอจึง หยิบฉวยได้แต่ความทรงจำที่ดีไว้ในย่ามความคิด
ส่วนเวลานี้ของฉัน…กำลังเดินทางอยู่บนเส้นทางบรรทัดตัวหนังสือ บรรทัดต่อบรรทัดนั้น ฉันได้อาศัยความทรงจำที่เคยเก็บเกี่ยวและสะสมไว้ เมื่อถึงเวลาที่ต้องการ จึงนำมาเป็นประโยชน์ต่อตัวเองได้ ฉันเคยคิดถึงการเดินทางย้อนเวลา ตรงนั้นได้แค่เพียงคิด และทำได้เพียงเดินทางเข้าไปในจินตนาการเท่านั้น มีนักเดินทางผู้หนึ่ง การแสวงหาของเขา ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง สู่อาณาจักรของผู้ครอบครองดั้งเดิม และดินแดนนั้นแทบล่มสลายไปโดยพลัน ทันทีที่กองเรือแห่งราชอาณาจักรสเปน ประกอบด้วยสำเภาลำใหญ่ดังมีชื่อ Pinta, Nina, Santamaria มีผู้บัญชาการชื่อ “Chistopher Columbus” เทียบชายฝั่งทวีปอเมริกาตอนล่างราวปี ค.ศ.1492 ความไพศาลและอุดมสมบูรณ์บนพื้นภิภพใหม่เมื่อแรกพบ ถูกกล่าวขานว่าเป็น “…New World as Pristine and Untainted as Eden”
นั่นคือการค้นพบโลกใหม่ อีกทั้งเป็นการเดินทางเพื่อแสวงหาดินแดน เพื่อเข้าครอบครอง เจ้าของแผ่นดินดั้งเดิมพ่ายแพ้ต่อพลานุภาพของอาวุธ ลูกไฟใหญ่ส่งเสียงกัมปนาทก้องเหนือท้องทะเล ทะยานมาจากเรือใหญ่สู่หมาย แต่ละครั้ง หมายถึงการยอมจำนนของชนพื้นเมือง ตรงที่ธงทิวสัญ-ลักษณ์แห่งอาณาจักรสเปนโบกสบัด
สวนแห่งสวนสวรรค์ ถูกพิชิตโดยผู้มาเยือนพร้อมทั้งสำแดงอำนาจเข้าครองถัดจากนั้นปีต่อ ๆ มา อังกฤษ ฝรั่งเศส ตามเข้ามาครองครองดินแดนส่นตอนบนของทวีป ซึ่งการมาเยือนฏ็มีลักษณะเดียวกัน สวรรค์บนพื้นภิภพกว้างกว่าสองแขนเหยียดกาง ไกลกว่าแรงส่งของลูกปืนใหญ่ ต้องยอมสยบอยู่ใต้ฝ่าเท้าของอาคันตุกะผู้มาจากแดนไกล
นักเดินทางผู้พิชิตสรวงสวรรค์ ได้รับการสรรเสริญมาจนถึงทุกวันนี้ แม้นว่ากาลผ่านมาเป็นเวลาถึง 5 ศตวรรษ มีบทสรรเสริญบันทึกไว้มากมาย แต่เราหาได้รู้ถึงปูมหลังของชายคนนั้น เพราะไม่สามารถที่จะย้อนกลับไปตรวจสอบพฤติกรรมตรงห้วงเวลานั้นได้ ภาพยนตร์เรื่อง “1492 Conquest of Paradise” เป็นส่วนหนึ่งของการบันทึกเรื่องราวเหตุการณ์ ถูกตีความโดยผู้กำกับการแสดงชื่อ Ridley Scott มีนักแสดงนำชื่อ Gerard Depardieu ฉันได้ชมภาพยนตร์นี้ราวเดือน October เกือบจะทุกปี เพราะว่าวันที่ 9 ตุลาคมของที่นี่คือ Columbus Day ความโอ่อ่าตระการตาของแต่ละฉากตอนสะท้อนเรื่องราวไปตามความรู้
แต่ที่ตระการใจไปกับภาพยนตร์เรื่องนี้ คือดนตรีประกอบ การเรียงร้อยดนตรี ช่วยขับให้ภาพเหตุการณ์นั้นดูตระการโอฬาร ผู้ประพันธ์ดนตรีคือ Vangelis งานที่เคยสร้างชื่อเสียงให้เขามาก่อนนั้น คือทำดนตรีประกอบภาพยนตร์เรื่อง “Chariors of Fire” และได้รางวัล Oscar สาขาประพันธ์ดนตรีจากภาพยนตร์เรื่องนั้น ฉันสะสมงานของ Composer ผู้นี้ทุกชุด รวมไปถึงชุดนี้คือ 1492 Conquest of Paradise
ที่เล่ามานั้นใช่ว่าฉันอวดรู้ ว่ามีภูมิปัญญาอะไรก็หาไม่ เป็นเพียงความนึกคิดระหว่างทางเดินและการที่ได้เดินทางไปบนถนนบรรทัดตัวหนังสือ ทำให้ฉันไปได้ไกล มีเวลาหยุดคิด เก็บเกี่ยววันเวลาหลายหลากเรื่องราวไปพร้อมกัน
ก่อนถึงจุดหมายปลายทาง มีคนข้างหน้ารอคอยเธอด้วยความปิติ แต่เบื้องหลังที่เธอทิ้งห่างมา อาจมีใครบางคน ต้องห่วงหาระทมทุกข์ ยามเมื่อเธอจากเขามา ฉันเคยผ่านหูกับบทเพลงหนึ่ง ซึ่งไม่แน่ใจว่า เพลงนั้นชื่อ “เดิน” หรือไม่ นัยว่าแต่งให้ผองสหายเมื่อครั้งเขาเคยลี้ภัยในราวป่า ถ้อยประโยคฝากไว้ด้วยความเอื้ออาทร ห่วงใย และอบอุ่น กล่าวโดยรวมว่า.. ระหว่างทางเดินนั้น สองฟากทางให้ระวังภัยพาล
วันเวลาที่จะหวนคืนสู่บ้านของฉันใกล้เข้ามาทุกขณะ ฉันต้องเดินทางและจากพรากอีกหน ต้องห่วงหาอาทรระทมทุกข์กันอีกครั้งครา ฉันรู้ว่าคนข้างหลังนั้นร้าวราญใจเช่นไร และฉันเองก็ไม่ต่างไปจากเขาเช่นกัน “ยานนั้นชื่อสัญจร” กำลังจะหวนคืนสู้บ้านไปตามทางเส้นทางเก่า พร้อมด้วยสหายคู่ใจคือความจากพราก แต่ก็ยังมีหวังและกำลังใจ นำยานนั้นหวนกลับไปหา ผู้ที่รอคอยฉันอยู่ข้างหลัง…ทันทีที่วันเวลานั้นมาถึง
กิตติพงศ์ ขันธกาญจน์ (น้าต้อม-สองวัย)
Naperville, Chicago