ต้นปี 2518 หลังจากมีชาวพัทลุงมาร้องเรียนทางการต่อ กรณี กอ.รมน. ฆ่าราษฎรลงถังแดงและได้ใช้วิธีการต่าง ๆ อีกมาก จนมีการแต่งตั้งผู้ตรวจราชการกระทรวงมหาดไทยเป็นกรรมการสืบสวนข้อเท็จจริง ซึ่งต่อมามีข้อสรุปว่า …
จุฬารัตน์ ดำรงวิถีธรรม
Understanding Transformative Roles of Diasporas in Context of Conflict and Peace Processes
Introduction The diaspora is a stakeholder group that plays an …
One Day After Peace : ไม่ควรมีพ่อแม่คนไหน ต้องฝังศพลูกตัวเอง
One Day After Peace หนังสารคดี ออกมาในปี 2012 ผลงานของผู้กำกับ Erez Laufer …
เรื่องเล่าจากหมู่บ้านจัดสรร
3 เมษายน 2563 – ชุมชนเสมือนจริง ท่ามกลางสถานการณ์โควิด-19 ที่ใครต่อใครต้องทำงานที่บ้าน การอยู่บ้านหรือคอนโดในเมืองหลวงอาจจะไม่ใช่เรื่องน่าภิรมย์นัก เพราะหันซ้าย หันขวา …
ค้ำกระบวนการสันติภาพให้คงอยู่ : ความจำเป็นและเรื่องท้าทายของโครงสร้าง เพื่อรองรับสันติภาพ/กระบวนการสันติภาพ (Peace Infrastructure)
หากเปรียบความรุนแรงในจังหวัดชายแดนภาคใต้เป็นเด็ก ปีนี้เด็กคนนี้กำลังจะมีอายุครบ 12 ปี เป็นช่วงวัยของการเปลี่ยนแปลงจากเด็กไปสู่ความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นทั้งในแง่ร่างกาย พฤติกรรม และความรู้สึกนึกคิด เป็นวัยหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญ บางคนเรียกว่า เป็นวัยแห่งการไขว่คว้าหาอิสรภาพ …
เรียน อาจารย์อัฮหมัด สมบูรณ์ บัวหลวง ที่เคารพ
นับตั้งแต่ตัวเองเริ่มสนใจปัญหาความขัดแย้งในจังหวัดชายแดนภาคใต้ ก็ได้ยินชื่อนักวิชาการและคนสำคัญที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อยู่ไม่กี่ชื่อ ซึ่งแน่นอนว่า “อัฮหมัด สมบูรณ์ บัวหลวง” เป็นหนึ่งในชื่อเหล่านั้น แม้จะเคยได้ยินแต่ก็ไม่เคยได้เจอ จนกระทั่งเมื่อไม่กี่ปีมานี้เอง ได้รู้จักและมีโอกาสร่วมงานกับอาจารย์หลายครั้ง …
เรื่องเล่าในคุก…ที่เกิดบนแท็กซี่
เมื่อคืนนี้ระหว่างทางนั่งรถแท็กซี่กลับบ้าน คุณ น. (นามสมมติ) คนขับแท็กซี่เปิดการสนทนาว่า ไม่ค่อยแน่ใจเรื่องเส้นทางเพราะ ตัวเองมาขับให้น้าวันหยุดศุกร์เสาร์อาทิตย์ เราก็เลยถามไปว่า…ปกติทำอะไร คุณ น. …
มีชีวิตอยู่เพื่ออะไร?
เคยตั้งคำถามกันไหมว่าเราเกิดมา และมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร… เพื่อความฝันเพื่อศรัทธาเพื่อความหวังเพื่อครอบครัวเพื่อคนที่เรารักเพื่อคนที่รักเราเพื่อเพื่อนเพื่อช่วยคนอื่นหรือ เพื่อตัวเอง… จุฬารัตน์ ดำรงวิถีธรรม7 กรกฎาคม 2552, ในโมงยามที่คำถามเดิม ๆ …
รถเมล์ฟรี กับ คนขับใจดี
“ลุง ๆ รถจะผ่านตรงนั้นตอนเจ็ดโมงเช้า ลุงไปรอได้เลย แต่นี่เป็นความลับนะ อย่าบอกใครล่ะ” เสียงคนขับรถเมล์ฟรีตะโกนโหวกเหวก พร้อม ๆ กับโผล่หน้าออกไปทางหน้าต่างข้างคนขับ …
อิสรภาพ หรือ ความหิวโหย
สองสามเดือนก่อน บ้านเรามีสมาชิกใหม่ที่มาคอยสร้างสีสัน บ้านที่เป็นเพียงอาคารพาณิชย์ กลางเมืองหลวงอย่างกรุงเทพฯ การมีกระรอกน้อยสามสี่ตัวมากระโดดไปมา ปีนป่ายกำแพงสูง กำแพงขาว ๆ จึงมีพวงหางกระรอกสีแดงสีขาวแต่งแต้มพอให้สมาชิกในครอบครัวเพลินตาเพลินใจ ครอบครัวกระรอกมี …
ระหว่างทาง…อ่างขาง
นึกถึงคำที่ คนบางคนบอกเราว่า ชีวิตมันสั้น… แต่ฮิปโปเครตีสว่าไว้ “ชีวิตสั้น แต่ศิลปะยืนยาว” (Ars Longa, Vita Brevis …
หน้าร้อนต่างแดน
รูปนี้ถ่ายนานแล้ว ปีกว่าเกือนสองปี ที่มีโอกาสได้ไปเยือนต่างแดน สำหรับที่นั่น… หน้าร้อนเป็นช่วงเวลาที่แสนวิเศษ เพราะเป็นแค่ช่วงสั้น ๆ ที่จะได้ออกมาสัมผัสไอแดดอุ่น ๆ หนึ่งปีเขามีโอกาสแค่ …
ฅน
ผู้คน…มากมายขวักไขว่ หลายคนวุ่นวายว่ายวน หลากคนมากล้นหนทาง หาก…บางคนไร้ (ตัว) ตนหมดหนทาง….. จุฬารัตน์ ดำรงวิถีธรรม
จิตรกรรม ความฝัน คนหนุ่มสาว
ในแวดวงวรรณกรรม ประวัติศาสตร์และงานศิลปะ ชื่อของ “จิตร ภูมิศักดิ์” คงเป็นชื่อที่ไม่แปลกประหลาดเท่าใดนัก อีกทั้งยังได้รับการยกย่องมาจนถึงปัจจุบัน แต่ในอดีตด้วยความเป็นนักศึกษาที่ “กบฏ” ต่ออำนาจและความไม่ยุติธรรมของสังคม …
ความสุขของยาย (ฉิ่ง)
“ย๊ายย…ฉิ้งงงง ดีใจอะไร เอาแต่ยิ้ม?” ฉันถาม “วันนี๋ ได้ปลามาก แต่ว่า เบี้ยยังเหลืออีกลุย (มาก)” ยายฉิ่งตะโกนกลับมาพร้อมเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊าก …
ไร้…ตัวตน
ชีวิตของคนกลุ่มน้อย ที่แสนจะไร้ความหมายในเมืองที่สีสันของชีวิตมากมายกำลังโลดแล่น…ชีวิตคุณละ? ความหมายของชีวิตคุณ ในเมืองที่คุณอาศัยอยู่… อย่างไร้… ตัวตน? จุฬารัตน์ ดำรงวิถีธรรม
อยากเป็นนก
นานมากแล้ว…ที่ไม่เคยสำรวจสิ่งที่อยู่รอบบ้านบ่ายวันนั้น…พ่อและอา ยินดีพาไปเที่ยวรอบบ้านบ้านที่กลับไปทีไรให้ความรู้สึกดีเสมอบ้านเราไม่ได้มีอะไรสวยงามไปกว่าที่อื่นหรอกรู้เพียงว่า เราชอบมองข้ามสิ่งใกล้ตัวเสมอพ่อตั้งใจให้เราไปดูแม่น้ำอาตั้งใจให้เราไปดูวัดแต่เราดันอุตริ เห็นนกสองตัว มันคุยกันเราว่ามันน่ารักดี…เห็นแล้วก็อดคิดถึงความฝันตอนเด็ก ๆ ไม่ได้เคยตอบกันบ้างไหม…โตขึ้นอยากเป็นอะไร…เป็นนกไง จะได้บินไปในทุกทีที่ต้องการ จุฬารัตน์ ดำรงวิถีธรรมบนสะพานข้ามแม่น้ำตรัง, …
ริมฝั่งสาละวินมีเรื่องเล่า ริมรั้วตะโละหะลอมีเรื่องราว
“ประเทไท รั้วะเลือเนื้อชาเชื้อไท” เด็กปกาเกอะญอไร้สัญชาติแข่งกันตะเบงเสียง แสดงความเคารพต่อแผ่นดินที่พวกเขาเกิดและเติบโต บ่ายของวันที่ 13 ตุลาคม 2548 นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้นั่งเรือทวนน้ำสาละวิน ขึ้นไปยังจุดหมายปลายทาง …
กระทั่งฟ้ายังเปลี่ยนสี
ความเหนื่อยหน่ายและสุดทนกับชีวิตที่ต้องดิ้นรนไปบนหนทางที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ไม่ได้สวยงามอย่างที่ตั้งใจไว้ การกลับบ้าน คือการกลับไปตั้งหลักชีวิต การออกเดินทางกลับบ้านจึงเหมือนการถอยไปเริ่มกิโลเมตรที่ศูนย์ของชีวิต กลับไปนั่งคิดและไตร่ตรองกับเรื่องราวที่ผ่านมา… บ่ายคล้อยวันนั้น เราออกไปนั่งเล่นในสวนสาธารณะริมน้ำ ใต้ต้นหางนกยูงที่กำลังผลิดอกงาม กลิ่นเค็ม …
เพียง…ศรัทธา
“ศรัทธา คือ เนื้อหาสาระของสิ่งที่เรามีหวัง และเป็นหลักฐานของสิ่งที่มองไม่เห็น”– Hebrew Eleven หากเรามีรัก เพียง…ศรัทธาในรักหากเรามีฝัน เพียง…เชื่อมั่นในฝันไม่ว่าอุปสรรคจะหนักหนาแค่ไหน ไม่ว่าลมจะแรงสักเท่าไร …
วรรค
เป็นระยะเวลาร่วมสองปีที่พวกเราได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง กับการเดินทางอันคุ้นเคยอย่างเมื่อครั้งสมัยทำค่ายตอนอยู่มหาวิทยาลัย แบกเป้ โบกรถ กางเต้นท์ ปิ้งปลาหมึก นอนดูดาว และการตื่นเช้าแบบฝืนสังขารตัวเองเดินขึ้นไปยังยอดเขาเพื่อรอดูแสงแรกของปีใหม่ พร้อม ๆ …