เมื่อคืนนี้ระหว่างทางนั่งรถแท็กซี่กลับบ้าน คุณ น. (นามสมมติ) คนขับแท็กซี่เปิดการสนทนาว่า ไม่ค่อยแน่ใจเรื่องเส้นทางเพราะ ตัวเองมาขับให้น้าวันหยุดศุกร์เสาร์อาทิตย์ เราก็เลยถามไปว่า…ปกติทำอะไร
คุณ น. – อยู่กรมราชทัณฑ์
ผู้เขียน – อยู่ส่วนไหนของกรม
คุณ น. – เป็นคนทำหน้าที่แยกแดนให้นักโทษ อยู่คลองไผ่ โคราช
ผู้เขียน – ทำอะไรบ้าง ตำแหน่งนี้
คุณ น. – ก็ทำเอกสารแยกว่า ใครต้องไปอยู่แดนไหน ตามคำพิพากษา
ผู้เขียน – มีกี่แดนที่คลองไผ่
คุณ น. – 8 แดน
ผู้เขียน – เหรอ มีอะไรมั่ง
คุณ น. – โห พี่… (นิ่งคิด) ก็แดนที่โทษสูงๆ ก็ แดน 7 , 8 (คดีอุฉกรรจ์ ฆ่า พยายามฆ่า ฯลฯ) แดน 1 ก็เป็นพวกเบาหน่อย ไล่ลงไป
ผู้เขียน – เรือนจำแต่ละที่เหมือนกันไหมเพ่
คุณ น. – ไม่เหมือน อย่างหนักๆนี่ เค้าส่งมา คลองเปรม บางขวาง แต่อย่างเรือนจำพิเศษกรุงเทพก็เป็นคดีใหญ่ที่เป็นที่สนใจ คดีทางการเมือง คดีหมิ่นฯ หรือคดีดังๆ
อย่างป๋าลอ (ชลอ เกิดเทศ) ผู้พันตึ๋ง อะไรอย่างนี้
ผู้เขียน – อืมม ตั้งแต่ทำงานมาคดีอะไรที่คลองไผ่ที่พี่คิดว่า โหดสุด
คุณ น. – โหดสุดหรอ… คดีฆ่ายกครัว 6 ศพ (ผู้ใหญ่ 4 เด็ก 2) คนฆ่ามันบอกว่า บันดาลโทสะ เพราะเมา พี่คิดดูนะ มันฆ่ากระทั่งเด็ก 6 ขวบ ถักเปีย
ผู้เขียน – ฆ่ายังไง?
คุณ น. – มีดอีโต้ มันฟันซะหน้าเหวอะเลย
ผู้เขียน – ที่ไหนนี่
คุณ น. – ลพบุรี ตอนไปทำแผน ต้องใช้ตำรวจ 6 คน กันมันโดนประชาทัณฑ์ แต่มันไม่รู้สึกอะไรเลย มันท้าชาวบ้านให้เข้ามาเลยพี่ คิดูละกัน
ระหว่างเล่า…พี่แกขับรถไปไหนแล้วไม่รู้ รู้แต่เป็นทางใต้ทางด่วนรถวิ่งได้คันเดียว ข้างหน้ามีมอเตอร์ไซค์ 2-3 คัน ข้างหลังก็ไม่มีใครตามมา เรื่องกำลังโหด ตรูก็มาทางเปลี่ยว ในใจเริ่มเตลิด นี่ตรูอยู่กับข้าราชการหรือนักโทษหว่ะ เริ่มไม่แน่ใจ ขับไปได้สักพัก มีด่านตรวจ เฮ้อ…โล่ง ในที่สุดก็ออกมาถนนใหญ่
คุณ น. – จริงๆ คนนี้มันต้องถูกพิพากษาประหารชีวิต แต่ทนายช่วยไว้เหลือ 30 ปี ตอนนี้ย้ายไปบางขวางแล้ว
ผู้เขียน – ข้างในโหดไหม
คุณ น. – พี่เคยเห็นในหนังไหมล่ะ เห็นยังไง ของจริงมันโหดกว่า 10 เท่า มีลูกมีหลานสอนอย่าให้มันทำผิดกฎหมายเลยพี่ ข้างในมันน่ากลัวมาก ในนั้นเรียกผู้คุมว่า นายคุม คุมทุกอย่าง นักโทษมันต้องทำให้นายคุมพอใจถึงจะสบาย โทรศัพท์ ยา ที่เข้าไปได้ ก็มีแต่ผู้คุมเท่านั้นที่รู้ เขารู้ทุกอย่าง
ผู้เขียน – มีการซ้อมทรมานไหม
คุณ น. – พี่จะเอาแบบไหน มีทุกรูปแบบ ซ้อมกันเห็นๆ อาวุธที่ดีที่สุดคือ แปรงสีฟัน เหลาให้แหลม หรือไม่ก็พวกช้อนกินข้าวที่ขโมยกันไป ไอ้ที่บอกว่าไม่มีการซ้อมน่ะ อย่าไปเชื่อ ถ้าคุณไปถามพวกระดับสูงเค้าไม่บอกกันหรอก พวกผู้คุมน่ะโหดสุดแล้ว พวกนี้ตัวใหญ่ เป็นคนใต้เยอะ เค้าคัดกันมา
ผู้เขียน – เคยเจอนักโทษแหกคุกไหม
คุณ น. – โอ้ย…สมัยนี้แหกยากแล้ว จะมีก็คดีดังๆ เมื่อก่อนไง ใช้กางเกงใน 14 ตัว ชุบน้ำให้เปียก มันต่อกัน แล้วข้ามรั้วไฟฟ้าออกไป (พี่แกอธิบายว่า รั้วลวดหนามไฟฟ้า ถ้าโดนน้ำจะทำให้ทำงานได้น้อยลง)
ผู้เขียน – เคยไปฟังสัมมนาเรื่องซ้อมทรมาน อธิบดีกรมบอกว่า นักโทษมีมากแต่ห้องขังมีน้อย
คุณ น. – จริง พี่เคยเห็นห้องอพาร์ตเมนท์ไหม นั่นนะ อยู่กัน 30 คน ลุกนะเสียม้าเลย ลุกปุ๊บได้ยืนนอนแน่ ข้างในน่ะมันแย่มาก พี่เคยเห็นไหมล่ะ กระเทยที่มีทุกอย่าง เหมือนผู้หญิงน่ะ แต่มีคำว่า นช. นำหน้าน่ะ พวกนี้เป็นเมียขาใหญ่ ห้ามยุ่งโดยเด็ดขาด แต่มันก็มีเรื่องกันบ้าง มีเขม่นกันบ้าง
ผู้เขียน – รายได้เป็นไง
คุณ น. – ผมพออยู่ได้ เดือนละ 9,000 ผู้คุมก็มากกว่าผม อาจจะหมื่นนิดๆ แต่สวัสดิการเท่ากัน แต่เชื่อผมเถอะ มีลูกหลานอย่าให้มันทำผิด ข้างในมันโหดมาก
ผู้เขียน – เรื่องพี่น่าสนใจนะ
คุณ น. – เรื่องมันเยอะ ถ้าอยากได้ข้อมูลคุยได้อีก แต่เวลาติดต่อมาอย่าผ่านกรม เพราะผ่านกรมก็ผ่านนาย นายก็จะมีสคริปต์ให้ตอบเลย
ผู้เขียน – ขนาดนั้นเลย
คุณ น. – ใช่พี่ ต้องคุยแบบไม่ทางการ
ใกล้ถึงที่หมายแล้ว
ผู้เขียน – นักโทษคดีหมิ่นมีกี่คน
คุณ น. – ตอนนี้ไม่เกิน 19 คน อย่างดาร์นี่โดนไป 15 ปี อ่อ.. วันที่ 24 มิถุนา 54 มีประหารคนหนึ่งนะพี่
ผู้เขียน – ใครอะ
คุณ น. – …………
(ถึงพอดี)
เอามาเล่าให้ฟัง จริงๆ มีรายละเอียดมากกว่านี้ นี่เป็นส่วนที่จำได้ รู้สึกว่าน่าสนใจและมีข้อชวนคิดหลายอย่าง
จุฬารัตน์ ดำรงวิถีธรรม
