ใครกันนะมีหัวใจเหมือนกันกับเรา
ใครกันนะร้องห่มร้องไห้คล้าย ๆ กันกับเรา
ป่าเขาหรือเงาแห่งสายน้ำ
ขุนเขายืนตระหง่านโบกมือทักทายในคืนร้อนรุ่ม
นกราตรีสีน้ำเงินโบยบินกลับรวงรัง
พร้อมเหยื่อให้ลูกน้อยด้วยแรงอันริบโรย
หิ่งห้อยตัวหนึ่งตีปีกออกจากรังดินหลบไฟเมืองที่ร้ายลึก
ดอกหางนกยูงหุบกลีบส้มแดงงาม
รอผลิบานแห่งรุ่งอรุณอวดโฉมอันงดงามหลอกล่อผู้เดินผ่านทาง
ใครกันนะ…ที่หวังดีในคืนที่แสนตั้งใจและเฝ้าคอยมานานเนิ่น
ที่ฟากฝั่งเขานั้นได้ยินเสียงร้องของนกราตรีสีน้ำเงิน
เสียงนั้นรันทดนัก…
ก่อคเณศ รุ้งสันเทียะ
