

24 .00 น. ในห้องนอน
ขอพูดความอึดอัดใจหน่อย… มาค่ายอาสาพัฒนาชนบทนะไอ้น้องเวรทั้งหลาย โปรดเข้าใจในชื่อของชมรมด้วยด่วน แล้วรีบปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมเดี๋ยวนี้เลยนะ มันเสื่อเสียไปถึงบรรยากาศของคนส่วนรวม ถ้ามาแต่ตัว… หัวและความคิดไม่ได้เอามา ก็ขอให้รีบกลับไปแล้วหาค่ายฯ แบบของน้องอยู่เถอะ แต่น้องเวรทั้งหลายก็ต้องปรับให้เข้ากับเขาอยู่ดี เพราะน้องเวรทั้งหลายถ้าไม่มีความเป็นคนเพื่อสังคม หรือเรียก นักกิจกรรม …อีกข้อเสนอแนะ…. พวกคุณไปเที่ยวกันดีกว่า ไปรบกวนพวกสัตว์มันดีกว่า อย่ามาทำลายสังคมในฝัน, สังคมแห่งความดีงาม, เส้นทางแห่งศรัทธาของพวกเราเลย มันไม่คุ้มกันหรอก กะอีแค่ไอ้พวกอยากจบแต่ติดศีลธรรมบางอย่างนะ ขอร้องและได้โปรดอย่าทำให้เรื่องใหญ่แล้วมันจะยุ่ง และมุ่งทำลายคนที่เขาต้องการมาศึกษาชนบทจริง ๆ
ขอสาปแช่งให้เป็นคนดีเพื่อสังคมตลอดชีวิตคุณ ๆ
*จากหมายเหตุค่ายฯ 17

จากใจถึงเพื่อนร่วมอุดมการณ์
ค่ายนี้คงเป็นค่ายสุดท้ายที่ผมได้ทำหน้าที่เป็นส่วนหนึ่งของการสร้าง การกระตุ้นให้สมาชิกใหม่ ๆ ที่มาร่วมทำกิจกรรมแบบนี้ได้ตระหนักถึงความเป็นสังคมไทยที่บริสุทธิ์ ถึงแม้จะทำได้ไม่ดีในสายตาของคนอื่น แต่สำหรับผมแล้วมันเป็นสิ่งที่ทรงคุณค่าอย่างยิ่งในชีวิตหนึ่ง ที่มีโอกาสได้สัมผัสเรียนรู้มาโดยตลอด
ขอบคุณรุ่นพี่ที่หยิบยื่นโอกาสและสร้างสิ่งดี ๆ ให้เสมอมา ขอบคุณเพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่ได้เดินร่วมเส้นทางเดียวกัน ตะวันลับขอบฟ้าในวันนี้ แต่มันก็ยังโผล่มาส่องแสงสว่างในวันหน้า (คงเป็นคำพูดที่สวยหรูเกินไปสำหรับหลาย ๆ คน) อย่างน้อยสิ่งที่มีคุณค่าได้เกิดขึ้นแล้วในชีวิตผม เพียงพอแล้วกับความภูมิใจเป็นที่สุดสำหรับผม
ครั้งหนึ่ง…ผู้ชายเลว ๆ คนนึงได้ถูกปลูกจิตสำนึกขึ้นมาจากกิจกรรมในรั้วมหาวิทยาลัย ทั้ง ๆ ที่ไม่ชอบกิจกรรมเหล่านี้มาก่อนเลย เรียน เที่ยว เล่น ไร้จิตใต้สำนึกอันลึกซึ้งของความเป็นคน บัดนี้กลับมานั่งทบทวนและด่าทอพฤติกรรมของตัวเองโดยสิ้นเชิง มีบ้างที่ยังเปลี่ยนไม่หมด อย่างน้อยมันก็ยังทำให้ความสำนึกต่อสังคมดีขึ้นกว่าเก่า อยากจะเป็นคนดีของสังคมเหมือนคนอื่น ๆ หลาย ๆ ครั้งที่รู้สึกท้อแท้แต่ก็ไม่เคยคิดจะทอดทิ้งความตั้งใจเหล่านี้ มีคนอีกเยอะที่ไม่มีโอกาสได้ทำกิจกรรมแบบนี้ แต่เค้าก็เป็นคนดีได้ การเป็นคนเลวมันง่ายแต่การเป็นคนดีมันยาก ตอนนี้สังคมเปลี่ยนไป การครอบงำจากวัตถุนิยมทำให้คนเลวมีมากขึ้น สังคมเน่าเฟะ ถูกหนอนชอนไชจนแทบจะไร้ทางเยียวยา แต่คนก็ยังเห็นเป็นสิ่งที่ดีเพื่อตอบสนองความอยู่รอดและความสะดวกสบายของตัวเอง จริงหรือยุคมืดกำลังจะเกิดขึ้นแล้วกับโลกใบนี้ มันเป็นสิ่งที่ต้องยอมรับมัน ถ้าคนในสังคมปัจจุบันยังเป็นเช่นนี้ต่อไป อารมณ์ ความโลภ เห็นแก่ตัว ฯลฯ ล้วนเป็นสิ่งที่กัดกร่อนสังคมและภาวะจิตใจของตนเอง อีกทั้งยังเบียดเบียนผู้อื่นที่มีสถานะด้อยกว่า จนกลายเป็นลูกโซ่ของการแก่งแย่งชิงดี ความต่ำทรามบรรลุเป้าหมายของมัน ส่วนความสงบสุขถูกบีบคั้นให้แตกสลายไป สังคมจะเป็นอย่างไรคงไม่ต้องเดา
ดีใจ…ที่ได้ทำหน้าที่กรรมการของกิจกรรมเพื่อสังคมโดยแท้จริง อย่างค่ายอาสาพัฒนาชนบทเป็นครั้งสุดท้ายในบ้านเกิดตัวเอง
ภูมิใจอย่างยิ่ง
น้ำโขง

22 ตุลาคม 03
ไม่คิดว่าเวลาจะผ่านไปเร็วอย่างนี้ จำได้ว่าเพิ่งออกจากกรุงเทพมาแป๊ปเดียว แต่นี่ก็ผ่านมาเป็นอาทิตย์กว่า ๆ แล้ว แรก ๆ ที่มารู้สึกว่าไม่ค่อยสนุกเท่าไร ทำอะไรก็ค่อนข้างรู้สึกอึดอัด น่าเบื่อ พอเวลานานขึ้น อะไร อะไรก็ลงตัวมากขึ้น รู้สึกดีกับค่ายฯ ทำอะไรก็อยากเก็บไว้เป็นความทรงจำทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน งานที่ได้ลองทำหรือแม้แต่วิถีชีวิตชาวบ้านที่ได้เรียนรู้ รู้สึกว่าเป็นประสบการณ์ที่ไม่สามารถหาได้จากในมหาวิทยาลัย มีความรู้สึกว่าเราโตขึ้น เอาแต่ใจตัวเองน้อยลง รู้จักปรับตัวมากขึ้น.
นอกจากนั้นรู้สึกว่าจะชอบเพลงแนวเพื่อชีวิตมากขึ้น (รวมถึงเพลงปฏิวัติด้วย) อาจจะเป็นเพราะโดนเปิดให้ฟังทุกวัน ๆ จนรู้สึกว่าเป็นส่วนหนึ่งไปแล้ว
P.S. ชอบกองไฟ…และดาวบนฟ้ามาก ดีใจมาก ๆ เลยที่ได้มา
ยาหม่อง

เสื้อค่าย รุ่นโรงเรียนในฝัน ค่ายฯ 17 ค.หนองคาย ด้านหน้าเป็นรูปวาดง่าย ๆ ที่เราเห็นมาจากกำแพงในห้องเรียนของค่ายที่แล้ว (เชียงราย) เลยนำมาใช้ ส่วนด้านหลังเป็นการออกแบบของเพื่อนจากศิลปากร รุ่นนี้มีความผิดพลาดในการผลิตคือ ชื่อมหา’ลัย สะกดผิด เป็น “อัสสัมชัน”

จุลสารค่าย ฉบับที่ 29
ปลาเป็น-ปลาตาย เล่มที่ 16 ประจำค่ายฯ 17 (หนองคาย)
- เกริ่น : บทบรรณาธิการ
- ข่าวชาวค่ายฯ
- ฝ่ายต่าง ๆ ของชมรมฯ
- กฎ-ระเบียบปฏิบัติของค่ายฯ
- กำหนดการในแต่ละวัน
- แนะนำคณะกรรมการค่ายฯ
- ซอกแซกโลกกว้าง: เมื่อ เขื่อน …ทำร้ายโขง โดย อาทิตย์ ธาราคำ
- บทความ: เอเปค 2003 ชูเอกลักษณ์ไทย หรือเวทีอเมริกัน โชว์ โดย นภาภรณ์ พิพัฒน์
- อ้าปาก-กระชากขำ
- อัตชีวประวัติบุคคล: จรัล มโนเพ็ชร โดย รัสปูติน
- เพลงค่าย
- บทกวี: เกิดวันที่ 6 ตุลา 2519 โดย จิระนันท์ พิตรปรีชา
ทุกอย่าง…จบลง…อีกครั้ง ครั้งที่ 17… อยากให้เพื่อน ๆ ที่ไม่มีโอกาสไปร่วมได้เห็นเรื่องราวเหล่านี้ และก็ผมอยากให้พี่ ๆ ที่เคยช่วยเหลือ ที่สนับสนุนการก่อกำเนิดชมรมค่ายฯ ได้เห็นเรื่องราวเหล่านี้
เราเดินทางออกจากโรงเรียนพร้อมด้วยประสบการณ์ มิตรภาพอันประเมินค่ามิได้ พร้อมคำมั่นสัญญาเงียบ ๆ กับตัวเอง ต่อภารกิจสร้างสรรค์สังคม อย่างน้อยก็จากการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของเราเอง ทุกคนเดินทางกลับบ้านพร้อมรอยยิ้มที่ซ่อนความอาลัยไว้ในใจ ไม่มีใครพูดมันออกมา… ความเฮฮาที่เกิดขึ้นจากมิตรภาพ จากพี่น้อง จากเพื่อนร่วมอุดมการณ์ ล้วนมาจากเนื้อแท้ของแต่ละคนไม่มีผลประโยชน์ใด ๆ เคลือบแฝง
เราพิสูจน์แล้วด้วยการกระทำตามที่เห็น ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรอีก
สาวสวย ๆ ก้อ เยอะ น๊ะ ค่าย 17 นี้ น่ารักกันไปหมด เสียดาย เอา หนุ่ม ๆ มาไม่พอ
คิดถึงเพื่อนเก่า….
เป็นกบฏได้ เพราะค่ายนี้ จริงมั๊ยคะ หน.เอก , จริงต้น confirm
ขอแสดงความยินดีกับค่ายฯ 17 ด้วยนะคะ
ท่านต้อม เก่งมาก พาน้องใหม่ไปได้ตั้งหลายคน
ใครถ่ายรูปได้เจ๋งจิง ๆ เลยเก็บแต่ละภาพได้ธุเรศมากโดยเฉพาะซูลู
แต่อยากบอกว่าเป็นภาพที่น่าประทับใจมาก ๆ
ภาพทุกภาพ ความรู้สึกดี ๆ จะฝังแน่นในความทรงจำ
ไม่ลืมเลือน…แด่มิตรภาพ และเส้นทางที่เราศรัทธา…
ประทับใจมากครับ

ไม่มีคำบรรยายใด ๆ ที่จะอธิบายได้ดีกว่ารูปถ่ายที่ได้เห็น
ทำได้เยี่ยมมาก พี่ ๆ น้อง ๆ
เห็นรูปแล้วบอกไม่ถูกเลยค่ะ เกินคำรำพันค่ะ ไม่ไปด้วยยังประทับใจมาก ๆ เลยค่ะ
ดีใจแทนสังคมไทย ที่มีกลุ่มสรรสร้างส่งเสริมสังคมงาม
ถ้ามีโอกาสงานหน้าขอไปด้วยคนนะคะ

ดูรูปแล้วคิดถึงเพื่อน ๆ พี่ ๆ ทุกคน
อยากทุก ๆ คนไปค่ายด้วยกันนะครับ
ประทับใจในกลิ่นใบเตยมากเลยพี่ ชอบ ๆ มั๊ก ๆ
ความรู้สึกในวันนั้นกับวันนี้ทำไมมันต่างกันนักนะ เฮ้อ……
ความรู้สึก มันเปลี่ยนไปตลอดเวลาอยู่แล้ว อย่าไปยึดติดกับเปลือกนอก สิ่งแวดล้อมเปลี่ยน เวลาเปลี่ยน ความเปลี่ยนแปลงเป็นสัจธรรม แต่สิ่งที่มั่นคงอยู่ยงตลอด คือ ความศรัทธาแลอุดมการณ์ ของเรามิใช่หรือ
อย่างที่เค้าว่า “สายลมเปลี่ยนทิศ แต่ดวงจิตมิได้เปลี่ยนเลย”
ขอชื่นชมเลยพี่นก และทุกๆท่าน นับว่าเป็นค่ายที่เยี่ยมมาก

จงทำต่อไปตราบใดที่ดวงอาทิตย์ยังคงสาดแสง… สู้นะทุก ๆ ท่าน…
ยังเก็บ 14 วันนั้นไว้เสมอ คิดถึงทุกอย่าง ความรู้สึกยังเหมือนเดิม จะต่างก็แค่สถานที่และสถานะแห่งความเป็นจริง
นกเสรีทั้งหลาย
เห็นความงดงามในอุดมการณ์ แล้วรู้สึกศรัทธามากขอเป็นกำลังใจมีพลังในการก้าวย่างต่อไปนะคะ
หวังว่าคงมีโอกาสได้ร่วมงาน ออกค่าย กับรุ่นพี่ค่ายทุก ๆ คน รวมทั้งพี่อ๊อค ด้วยนะคะ ที่งานเลี้ยงค่ายเมื่อวานนี้ ดีใจค่ะที่พี่ ๆ มาร่วมงานกับพวกน้อง ๆ ทุกคน
โหย……………..ง อิจฉาซู้ด สุด
เห็นด้วยอย่างยิ่ง สายลมเปลี่ยนทิศ แต่จิตวิญญาณไม่เคยเปลี่ยน
คิดถึงและยังคงติดตามเสมอ อิจฉาพี่ปุ๊กจัง มีโอกาสได้ไปค่ายอีก
ขอเพียงแค่ฝันให้ไกลแล้วไปให้ถึงที่จุดหมาย

โปรดจงมั่นใจที่ทำลงไปนะถูกแล้ว
อย่าฟังคำคน อย่าสนใจใคร อย่าเปลี่ยนแนว
คนแน่แน่วเท่านั้นผู้ชนะ
ชอบเพลงนี้เหมือนกันว่ะ น้ำโขง
ค่ายครั้งนี้ท่าทางสนุกกมากเลยเท่าที่ดูภาพนะ เสียดายจังที่ไม่ได้ไปร่วมด้วย

คิดถึงบรรยากาศเหล่านี้มาก อยากออกค่ายครั้งต่อไปเร็ว ๆ ๆ จังเลย
รู้สึกเสียดายเวลา 2 ปีที่เราทิ้งมันไปที่เราปฏิเสธพี่ที่โทรมาชวนเราไปออกค่าย
ขอบคุณพี่ ๆ ทุกคน (พี่นก ที่ต่อสู้เพื่อชมรมที่ดีอย่างนี้) ให้แก่รุ่นน้องที่โง่คนนึงที่เพิ่งจะเข้าใจ และจะเป็นกำลังใจให้ และก้อจะร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการปกป้องชมรมนี้ให้อยู่ต่อไป
ปล. เจอกันที่แร้งคอย ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดกับทางบ้าน
ใครนี่ เจ้า สายลมแห่งศรัทธา เอ่ยนามของเจ้าให้ข้ารู้ได้ไหม

ข้าติดตามแม่นางมานานแล้ว คารมเจ้าดูมีเหตุผลยิ่ง
กรุณาช่วยชี้แนะข้าด้วยเถอะ
ขอคาระวะ
เเล้ว ตะวันเเสงเเรก ไม่อยากรู้เหรอว่า..คนเดิมใจเดิมน่ะใคร..ฮึ

อยากรู้จิงอ่ะ ไปค่ายเดี๋ยวก็รู้เองแหละ พี่รุ่ง

ทุกครั้งที่ดูรูปเหมือนเพียงแค่ย้อนมองภาพเฉย ๆ แต่ในความรู้สึกที่มีกับค่ายตั้งแต่วันแรกที่เข้าไปสัมผัส จนกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง ความรู้สึกที่มีต่อค่ายก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง คิดถึงภาพ แต่ความรู้สึกยังคงอยู่เสมอ
ชอบค่ายนี้ จัง

ไม่เคยไปค่าย สร้างโรงเรียน เลยอ่ะค่ะ
เคยไปแต่ ค่าย เด็ก
อ่า เหนื่อยนะคะ คนทำค่ายแต่
ท้อแต่ถอยไม่ ได้
เพราะที่ค่าย มีใครรอเราอยู่ จริงไหม คะ
ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
รู้แล้วว่า สายลมเป็นใคร ไม่ต้องรอถึงค่ายหน้าแล้ว
ส่วน ค.ด.จ.ด. นะไม่อยากรู้หรอกมันเลี้ยน 5555
คิดถึงน้ำค้าง คิดถึงสิ่งดี ๆ ที่อยุ่ที่ค่าย …………..อยากไปค่ายเร็ว ๆ อ่ะ อยากให้พี่ ๆ ทุกคนไปหมดเลยอ่ะ อิอิอิอิ
รักค่าย ๆ รักพี่ ๆ ทุกคนเลย อิอิอิ
หนูแนน = แนน xl นะคะ น้องแนน (ของพวกพี่น่ะ) อ่ะ = พี่แนน S นะคะ
ค่ายฯ นี้อาจจะไม่ใช่ค่ายฯ ที่ดีที่สุด แต่มันซึ้ง เพราะก่อนหน้านี้เราผ่านเรื่องร้าย ๆ กันมาเยอะ สู้กันมามาก ทั้งเหนื่อย ทั้งท้อ โดยด่า โดยทิ้ง มาจนถึงวันจบค่ายฯ ความรู้สึกเหมือนมีคนให้รางวัลแห่งความพยายามกับพวกเรา มันจึงอ่อนไหว…
เฮ้อ!!! ผลการเรียนดันมาส่งถึงมือแม่วันคริสมาสต์…. (ขอบคุณ ABAC มั๊ก ๆ เลย) ทำให้น้ำตาตกใน
กลับมาดูรูปที่นี่มันทำให้ความรู้สึกดีขึ้นเยอะ
แต่ก้อช่างเถอะเริ่มใหม่ตอนนี้ก้อคงยังไม่สายไปหรอกม๊าง…….ง
เคยรักชมรมนี้ยังงัยทุกอย่างก้อยังคงเดิมไม่แปลเปลี่ยนนะ แม้ว่ากลับมาแล้วจะห่างหายไปบางเพราะไปทำธุระส่วนตัวให้ลงตัว ซึ่งตอนนี้มันลงตัวดีแล้วก้อจะกลับมาสู่อ้อมอกของอาสา และสัญญาเลยว่าจะไม่ทิ้งชมรมที่มีอุดมการณ์แบบที่เราชอบไปหรอก …………คิดถึงค่ายจัง
……..รักชมรมนี้นะ
จากมุมมองของคนนอกชมรม บอกได้คำเดียวว่า เจ๋งวะ!
ขณะที่เราทำค่ายอยู่มักมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นเสมอ แต่พอมันผ่านวันนั้นไป เมื่อทุกคนมองย้อนกลับจะมีเรื่องราวให้เราจดจำได้ตั้งมากมาย ต้องยอมรับว่าการออกค่าย เราไม่ได้ไปสร้างอะไรให้คนในหมู่บ้านนั้นนอกจากวัตถุและความทรงจำอะไรบางอย่างระหว่างคนทำค่ายกับคนในหมู่บ้าน ที่คนไม่เคยทำค่ายอาจจะไม่เข้าใจ อาจมีความเห็นไม่ตรงกันบ้าง บางคนงี่เง้าบ้าง แต่ก็นั่นแหละนะ ต้องยอมรับว่าถ้ามันไม่ใจก็คงไม่มีมันเหล่านั้นมาร่วมอยู่ในค่ายวันนี้ ยินดีมากจริง ๆ ที่ได้รู้ว่าใน ABAC ก็ยังมีคนสนใจเรื่องนี้อยู่ ไม่ต้อง Perfect เป็นค่ายในฝันสำหรับคนอื่น ๆ อย่างน้อย ๆ มีคน ๆ หนึ่งเริ่มทำก็ดีแล้ว น้อยก็หนึ่ง จะเป็นกำลังใจให้นะคะ อยากไปด้วยแต่จบแล้วไปได้ไหมอะ
แวะเข้ามาพักที่บ้าน แป๊บนึง เพราะเหนื่อยมาก ช่วงนี้สอบด้วย คิดถึง ทุกคนค่ะ ถ้าว่างเมื่อไหร่ จะแวะเวียนไปเยี่ยมที่หัวหมากนะคะ
มาอีกแล้วไม่ค่อยอยากมาในชื่อนี้เท่าไหร่เลย
แต่ทามมายหนอมันเกิดอารายขึ้นอ่ะทามมายดูเศร้า ๆ จังมีอารายการหรือเปล่า แต่เท่าที่ดูมันก็น่าจะดีจัยน่ะเระมีคนนอกมาพบเราตั้ง 2 คนแน่ะ เราก็น่าจะดีจัยน่ะเค้าชมเราน่ะ ทามมายดูเศร้าอ่ะ
“เราอาสาพัฒนา ใจเริงร่าและสามัคคคี เราตั้งจิตอุทิศชีวิตพลี รวมไมตรีเพื่อพี่น้องผองไทย”
สู้ต่อไปอย่าได้ถอย…น่ะน่ะน่ะ อย่าเศร้าเหงาหงอยเหยอน่ะ จะสอบแล้ว (สุดท้ายแย้วน่ะ)
เห็นภาพชาวค่ายฯ ครั้งนี้แล้วรู้สึกยินดีไปด้วย
คนมากกว่าค่ายเชียงรายมากเลยนะ
กรรมการค่าย คงร่วมแรงร่วมใจกันน่าดู เอาใจช่วย…
คิดถึงค่ายครับ
อยากไปค่ายเร็ว ๆ เมื่อไหร่จะได้ไปทำงานตามความถนัดอีกนะ เบื่อความวุ่นวายในเมืองหลวงจัง มีแต่สรรพเวสีทั้งนั้น อยากเจอคนที่มีนำใจบริสุทธิ์ อย่างแท้จริง จะได้มีโลกในความฝันอีกทีนึง
คิดถึงเพื่อน ๆ ที่ค่ายนะ ว่าง ๆ มานัดกินข้าวกันหน่อยดิ
อยากไปค่ายแล้ว อยากไปหาโลกแห่งความฝัน คิดถึงทุกคนนะคะ
ยินดีด้วย
กับมิตรภาพชาวค่าย
คิดถึงความสัมพันธ์ช่วงเวลานี้จัง…….
มีความสุขมั๊ก ๆ เลย