“คุณเคยเห็นผีมั้ย??!!” คำตอบที่ได้คือ “เคยเห็นครับ เคยเห็นค่ะ เคยเห็นนะจ๊ะ เคยเห็นโว้ย ฯลฯ”

แล้วก็จะมีประโยคสั้นๆ ตามมาสั่นประสาท ให้หวาดหวั่น ขวัญผวา อ้าปากค้าง ถ่างตาอึ้ง ว่า…. “คำถามนี้ทำไมมันเห่ยจังคุณ น่าเบื่อจะตาย ไม่มีใครเค้าถามกันแล้ว เชยเป็นบ้า”……นี่คือเสียงที่คุณจะได้ยินเมื่อคุณเอ่ยคำถามนี้กับคนอื่น แน่นอน…ก็เพราะสมัยนี้มันยุคไอทีกันแล้ว ใคร ๆ ก็เคยเห็นกันหมดแหละ จากที่ไหนน่ะเหรอ ไม่ยากเลย เปิดเข้าไปในอินเตอร์เนตก็เสิร์ชดูได้ตามใจชอบ ในละครจอแก้วแทบจะทุกช่อง ยังดีที่เหลือไว้บางช่องเพื่อการศึกษา นี่ยังไม่รวมหนังจอเงินอีกกว่าร้อยเรื่อง ที่บางเรื่องนำมารีเมคใหม่ไม่รู้กี่รอบ เห็นกันชัด ๆ เลยก็ แม่นาคพระโขนง ที่ขนาดเจ้าแห่งการรีเมคอย่าง บ้านทรายทอง และรองอันดับ 1 อย่าง ดาวพระศุกร์ ในละครจอแก้วยังต้องอายม้วนไปแปดตลบ เปิดทางให้พี่ท่านเค้ารีเมคกันต่อไปเถอะพะยะค่ะ พอติดตลาดหน่อยก็ล่อไป 10 กว่าภาคอย่าง บ้านผีปอบ อ่ะ…เอากันเข้าไป

เห็นเยอะกันขนาดนี้ แล้วจะไม่ให้คำถาม “เคยเห็นผีมั้ย” น่าเบื่อได้อย่างไร เห็นกันทุกผี ผีตัวไหนไม่เคยเห็น ผู้กำกับก็ไปขุดมาให้เห็นกันถึงก้นป่าช้ากันเลย หนักเข้าเอามาเล่นจนหมดป่าช้าแล้ว ก็จินตนาการมันขึ้นมาเองซะเลย มีทั้งผีขนุน ผีทะเล ผีตู้เย็น ผีหุ้น (ภาษีล่องหน) ผีสนามบินสุวรรณภูมิ (ผีแดกงบ…บรื๋อออ อันนี้น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก) มีติดลามกหน่อยก็ผีจับหัวซะงั้น ไม่ว่าจะเป็นกี่ ๆ ผีก็ดูกันทั้งนั้น ยิ่งบางคนบอกว่าน่ากลัว ไม่อยากดู ไม่กล้าดู สุดท้ายก็ดูทุกเรื่อง ไม่ว่าจะน่ากลัวหรือไม่น่ากลัว ไม่ว่าจะกี่ผี ก็ดูไปเถอะครับ แหกปากร้องกรี๊ดปลดปล่อยกันให้เต็มที่ ถ้ามันช่วยผ่อนคลายความตึงเครียดจากการทำงานในรอบสัปดาห์ของคุณ

นี่ผมพล่ามอะไรอยู่เนี่ยซะยาวเหยียด เพิ่งนึกได้ว่า ลอดผ้าเอาหนังเรื่องนึงมาเม้าท์นี่หว่า นั่นแหละครับ..ที่ผมได้เกริ่นเรื่องหนังผีมาตั้งแต่ต้น เพราะผมกำลังจะพูดถึงภาพยนตร์เรื่อง “กระสือวาเลนไทน์” ผลงานชิ้นที่ 6 ของผู้กำกับ ต้อม ยุทธเลิศ สิปปภาค ยังไงล่ะครับ

มีบทเพลงอยู่บทเพลงหนึ่งที่เหมาะกับช่วงเทศกาลวันแห่งความรัก ที่มักจะมีการมอบดอกกุหลาบให้แก่กันซึ่งมีเนื้อร้องว่า

“ปลูกกุหลาบแดงไว้เพื่อเธอ 9,999 ดอก
บ่งบอกความจริงที่ยิ่งใหญ่
บ่งบอกว่าใจฉันยังคงมั่น
พันปีหมื่นวันไม่เคยหน่าย
ฟ้าดินสลายหัวใจมั่นรักเธอ”

อย่า งง ครับ อย่า งง ว่ามันเกี่ยวกับผีตรงไหน มันต้องเกี่ยวซิครับ ก็เพราะเพลงนี้เป็นซาวด์แทร็คของภาพยนตร์ กระสือวาเลนไทน์ ทำไมต้องเป็นเพลงนี้น่ะเหรอครับ ก็เพราะว่ามันมีกุหลาบในเรื่องงัยครับ…ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า.. (ฮากันเข้าไป) คือผมไม่ได้จงใจจะกวนโทสะท่านผู้อ่านแต่อย่างใดหรอกครับ แต่มันมีจริง ๆ นี่นา

หนังผีกระสือถอดไส้ ลอยไปลอยมา มีดอกกุหลาบ ผสมผสานความรักที่ไม่หวานเท่าไหร่ โอ้…บอกได้คำเดียวว่ามันช่างโรแมนติกพิศวงวังเวงจนบอกไม่ถูก แต่คุณต้อม ยุทธเลิศ ก็ทำหนังแนวนี้ออกมาจนได้ โดยรวมหนังก็น่าดูนะครับ แปลกดี แต่……ใครก็ได้ที่ดูแล้ว ช่วยบอกที เธอเป็นกระสือได้อย่างไรเนี่ย… ดู ๆ อยู่ จู่ ๆ เธอก็เป็นกระสือซะงั้น เธอเป็นได้อย่างไร ทำไมต้องเป็น ไม่มีคำตอบครับ เธอลอยไปทั่ว ยังดีที่ไม่ผ่านไปแถวร้านก๋วยจั๊บอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ หรือร้านตือฮวนตกสวรรค์หน้าราม ไม่งั้นซีนเดียวจบเลย อาจจะกลายเป็นชื่อเรื่อง “ผีหัวขาดในวันวาเลนไทน์” แทน เพราะเครื่องในเธอหาย..ฮ่า ๆ ๆ ๆ … (ขอโทษครับที่ขำนอกเรื่องแบบเสียมารยาท)

จริง ๆ แล้วหนังเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเรื่องเพียงโลเคชั่นเดียวเท่านั้น คือ โรงพยาบาลเก่า ๆ แห่งหนึ่งใน กทม. แล้วทำไมต้องเป็นกระสือวาเลนไทน์ อันนี้พอตอบได้ครับว่าเพราะเหตุการณ์นั้นเริ่มเกิดขึ้นในวันวาเลนไทน์ ส่วนกระสือน่ะ ผมตอบไม่ได้จริงๆ สงสัยต้องไปดูอีกรอบแล้วกระมัง เผื่อจะได้คำตอบที่อาจจะแฝงนัยบางอย่างภายในเรื่องว่าทำไมต้องเป็นกระสือ หรือใครรู้คำตอบก็ช่วยสะเดาะเคราะห์ไอ้กระผมทีครับ

กระสือวาเลนไทน์ เป็นเรื่องราวความรักของคนกับผีที่เหมาะสมกันอย่างกับกิ่งตำแยใบหนาด และมีเรื่องชาติภพเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย สอดแทรกมุขตกใจให้น่ากลัวอยู่บ้าง (แต่ขอบอกครับ..ไอ้คนที่นั่งดูข้างๆผมมันนิ่งเลยครับ เพราะมันหลับ เสียตังค์ 120 บาท มานอน…พระเจ้า! นอนก็นอนไปคนเดียวสิวะ ทำไมต้องกรนกรอกหูกันด้วย…ไอ้บ้า!!!) แหะ ๆ ..ขอโทษครับ มีติดบ่นนิดนึง อาจจะไม่สุภาพ แต่ขออำภัยครับ

เข้าเรื่องต่อครับ เรื่องนี้มีการเล่าเรื่องที่ชวนติดตามอยู่ตลอดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นอีกต่อจากนี้ แต่มีอยู่หลายท่านไม่มากก็น้อยที่ดูจบแล้วต้องขมวดคิ้วจนทั้งสองข้างย่นมาเป็นเส้นเดียวกัน เพราะไม่มีที่มงที่มาในหลายๆ ซีน แต่ดูเอาบันเทิงก็โอเคครับ อ้อ…ตามสไตล์ของยุทธเลิศเช่นเดิมครับที่ในหนังต้องมีกัดคนนั้นนิดคนนี้หน่อย แต่ผมว่าเรื่องนี้กัดเต็ม ๆ เลยครับ จะเป็นใครนั้น ต้องไปดูกันเอาเองครับ รับรอง.. แม้แต่ลูกเล็กเด็กแดงยังต้องร้องอ๋อกันตั้งแต่ปากซอยยันท้ายซอยโน่นเลยครับ (ไม่ต้องอ้อนวอนผมหรอกครับ หัวเด็ดตีนขาดผมก็จะไม่บอกว่าเป็นเบนโล….อุ๊บ!)

แต่ยังงัยก็แล้วแต่ครับ ส่วนตัวของข้าน้อยแล้วได้เห็นสัจจะธรรมของภาพยนตร์เรื่องนี้อย่างหนึ่งว่า การที่เราจะรักใครซักคนนั้น ถ้าเราบริสุทธิ์ใจจริง อย่าได้อายที่เราจะเป็นอย่างไร หรืออย่าได้มองคนเพียงแค่ภายนอกอย่างเดียว เพราะความรักที่บริสุทธิ์แท้จริงนั้นเกิดขึ้นที่หัวใจต่างหาก กล้าที่จะเปิดเผยหัวใจของตัวเอง โดยปราศจากภาพลักษณ์ภายนอกมาเป็นกำแพงขวางกั้น ดั่งกระสือที่หลายคนมองว่าเป็นสิ่งที่น่ากลัว เมื่อมองอีกมุมคนที่เป็นกระสือก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะอยากเป็นนักหรอก โดยตำนานที่เรา ๆ รู้จักกัน เธอไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นกระสือ แต่เป็นเพราะได้รับการสืบทอดที่เธอไม่ได้ตั้งใจต่างหาก ถึงแม้จะเป็นที่รังเกียจแต่เธอก็มีหัวใจหนึ่งดวง (หัวใจจริง ๆ นะ) ที่ติดตามเธอไปทุกหนทุกแห่งโดยไม่ได้ถูกทอดทิ้งเหมือนกับร่างกายแต่อย่างใด และเธอก็กล้าที่จะเปิดเผยหัวใจดวงนั้นให้คนอื่นได้ประจักษ์ว่ามันบริสุทธิ์แค่ไหน… (ความจริง…ใครจะยืนดูความบริสุทธิ์นั้น…เผ่นสิครับ) ตรงกันข้ามเมื่อดูหนังเรื่องนี้แล้วกลับสงสารในสิ่งที่เธอเป็นเสียอีกครับ… (เป็นผีก็มีหัวใจนะ) ที่สำคัญหนังเรื่องนี้แฝงคำเทศนาไปในตัวด้วยว่า “เวรกรรมมีจริง” นะเออ……. (เอ๊….มีสาระกับเค้าด้วยแฮะ)

ถ้าในโลกนี้มีผีจริง ก็คงจะมีทั้งผีที่ดีและผีที่ไม่ดี ผีดีก็น่าคบหาสมาคม แต่ถ้าผีที่ไม่ดี คอยแต่จะหลอกชาวบ้านชาวช่องตาดำ ๆ ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ก็ไล่มัน….. ออกไป ออกไป…ออกไป…ออกไป….

หนึ่ง น้ำโขง