– 1 – “พี่นก… พูดอะไรกับน้อง ๆ หน่อยสิพี่ ผมอยากให้พวกเขามีแรงฮึด” ไอ้เณศ (ก่อคเณศ …
RSA-ABAC Story
เข็มทอง โมราษฎร์ (จืด) ชีวิตที่อยู่ไม่ได้กับความจริง คือชีวิตที่เพ้อฝัน
ค่ำคืน….วันหนึ่งที่บ้านพี่จืด จังหวัดสุรินทร์ พวกเราได้นั่งจิบเบียร์พูดคุยเรื่องราวส่วนตั๊ว ส่วนตัวของ “พี่จืด เข็มทอง โมราษฎร์” หรือ “จ.จืด กลุ่มเด็กรักป่า” …
(ก็แค่) …ผู้ชายคนหนึ่ง เอ กระจกเงา
ผู้ชายคนหนึ่ง… เรียนไม่จบ! ไม่มีงาน! ละลายความหมายของชีวิตในแต่ละวันด้วยการร่ำสุรา… การที่มีรุ่นน้องใจดีสักคนโทรมาชวนไปเลี้ยงเหล้าในยามค่ำคืนที่ไหนสักแห่งนั้น นับเป็นเรื่องที่น่าพอใจแล้วสำหรับเขา… ชีวิตในแต่ละวันอาจดูเหมือนไม่มีอะไรให้น่าจดจำ แต่จากเหตุการณ์ภัยพิบัติสึนามิที่สร้างความเสียหายไปทั่วชายฝั่งทะเลอันดามันเมื่อปี 2547 นับเป็นความทรงจำอันเจ็บปวดที่ฝังรากลึกลงในความรู้สึกยากจะลบเลือน …
RSA-ABAC Story ตอนที่ 8 สุดปลายทาง
นับตั้งแต่ชมรมเรา ถูกยื่นคำขวด “ถ้าไม่ถึง 20 คน ยุบชมรมฯ” เมื่อตอนก่อนออกค่ายที่ 19 (อุบลราชธานี) จนถึงวันนี้ก็กว่า 5-6 เดือนผ่านมาแล้ว …
RSA-ABAC Story ตอนที่ 7 “20 คน”
คืนมืดมน…..เด็กน้อยเดินลงมาจาก “ตึกกิจกรรม” ด้วยใจอันสับสน สันสบกับมาตราฐานคุณค่าความดีงามที่สังคมบัญญัติไว้ เด็กน้อยเป็นดั่งตัวแทนของคนหนุ่มสาวในโลกปัจจุบัน คนธรรมดา ไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรนักหนา ถ้าแต่โลกแห่งการเรียนรู้ที่เด็กน้อยโหยหาถึง…มันมีอยู่จริงหรือ ? ไม่แปลกเลยที่เด็กน้อยมีคำถามอยู่เต็มหัว คำถามที่ “ผู้ใหญ่” ตอบไม่ได้ จะตอบได้อย่างไรละ …
ลมหายใจไม่เคยแพ้ ภูเทพ เย็นเศรณี (คิ้ม)
ค่ายกำแพงเพชร ค่ายที่ 2 ของชมรมค่ายฯ ABAC ผมได้รู้จักชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่สร้างความหมั่นไส้ให้หลายๆ คนไปรอบทิศ ด้วยลักษณะท่าทางที่มีความมั่นใจในตัวเอง แสดงลักษณะว่าคงแก่เรียน …
ความทรงจำนี้อยู่ไหน…..ลืมแล้วหรือไรเพื่อนเอย (เมืองหนาวไม้เก่า)
ยังจำได้บ้างมั้ยพี่น้องชาวค่ายอาสา (ค่ายหนองค่าย) ทุกคน ที่เราเผชิญปัญหามากันขนาดไหน สำหรับค่ายหนองค่ายที่ผ่านมา กว่าพวกเราทุกคนนั้นจะผ่านพ้นสถานการณ์ที่ค่อนข้างมีผลกระทบต่อจิตใจของพวกเราทุคน แต่มันก็สามารถผ่านมาได้ด้วยดี ถึงแม้มันจะเป็นเพียงช่วงระยะเวลาสั้น ๆ แค่สองเพียงสัปดาห์เท่านั้น แต่ต่างคนต่างก็รู้สึกถึงความผูกพันที่มีต่อกัน ต่างจากที่วันแรก …
ชีวิตกับการเรียนรู้ ของ มงคล พรพัฒนาธนกุล (หมง)
ผมเจอ หมง ครั้งแรกที่ค่ายกำแพงเพชร เมื่อปี 2538 นักศึกษาหนุ่มที่ชอบใส่เสื้อฟุตบอล ใส่รองเท้าผ้านันยาง เนื้อตัวเต็มไปด้วยพลาสเตอร์ปิดแผล เดินไปมาในค่ายฯ หยิบจับ …
This is ตะขาบ
ในเดือนพฤษภา เพลาดี ปี 2545 หนุ่มอาสา พัฒนาสาว เราสดใส ล้วนตั้งตา เฝ้ารอ ถ่อแดนไกล …
RSA-ABAC Story ตอนที่ 6 ปัญญาชน
ในช่วง 2-3 เดือนที่ผ่านมา ผมมีโอกาสได้สัมผัสกับกลุ่มคนที่สามารถจะเรียกได้ว่าเป็น “ปัญญาชน” หลาย ๆ กลุ่ม หลาย ๆ …
RSA-ABAC Story ตอนที่ 5 โรงเรียนของหนู…อยู่ไกล ไกล๊ ไกล
ถ้าหากใครที่มีโอกาสไปค่ายฯ ครั้งที่ 4 กับ ชมรมค่ายอาสาพัฒนาชนบท ABAC ณ โรงเรียนบ้านขุนน้ำคับ อ.ชาติตระการ จ.พิษณุโลก เมื่อกลางเดือนตุลาคม พ.ศ. …
RSA-ABAC Story ตอนที่ 4 ก้าวแรก ก้าวที่กล้า
ถนนดินลูกรังสีแดงระยะทางประมาณ 30 กิโลฯ แต่ตลอดสองข้างทางยังมีภูเขาเล็ก ๆ พร้อมต้นไม้เขียวสดใส คงเป็นเพราะกลางเดือนพฤษภาคมแบบนี้ ที่เพิ่งผ่านฝนมาระยะหนึ่ง ไม่เหมือนตอนต้นปีที่ผมเข้ามาที่นี่ ช่วงหน้าแล้งอย่างนั้นมีแต่ฝุ่นเต็มไปหมด …
RSA-ABAC Story ตอนที่ 3 อ่านหนังสือหมื่นเล่ม มิเท่าเดินทางสิบลี้
หลังจากผมคุยกับพี่กิ๊ต เรื่องโครงการอย่างคร่าว ๆ แล้ว เรื่องที่ผมต้องทำโดยด่วนก็คือ การออก Survey เพื่อหาโรงเรียนที่จะไปออกค่าย สมรักษ์พาผมไปหารุ่นพี่ซึ่งเป็นกรรมการค่าย ม.หอการค้า …
RSA-ABAC Story ตอนที่ 2 ข้ามกำแพงอุปสรรค
เช้าสดใสกลางปี 2538 ผมเดินสะพายย่ามเข้ามหาวิทยาลัย ผมเอาเรื่องการจะทำชมรมค่ายฯ ใน ABAC มาคุยกับเพื่อนที่คณะที่เคยทำกิจกรรมในคณะด้วยกัน ก็คือ ช้าง ช้าง เป็นคนเก่ง …
RSA-ABAC Story ตอนที่ 1 มิตรภาพ…คือกุหลาบไร้หนาม
เคยมีหลายคนถามผมว่า “ค่ายฯ เราเกิดครั้งแรกที่ไหน? เกิดได้อย่างไร?” ผมมักจะตอบว่า “เกิดในร้านเหล้า…” เพราะมันเป็นเรื่องจริง…. ผมจึงเริ่มจากตรงนี้…. เมื่อหลาย 10 ปีก่อน…ถ้าคุณขับรถจากสี่แยกวังหิน ซอยหมู่บ้านเสนาฯ …