เหตุเกิดเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ 2546 เกิดอะไรขึ้น? วันหวยออก วันเชงเม้ง หรือวันที่อเมริกาถล่มอิรัก เผลอ ๆ อาจจะเป็นวันทวงหนี้ของเจ้าหนี้ใครบางคน ไม่ต้องนึกตามผมหรอกครับ ถ้าไม่รู้คำตอบคงนึกไม่ออกอย่างแน่นอน วันนั้นเป็นวันแห่งความปิติยินดีอย่างยิ่งสำหรับ พี่ตุ๋ย ชมรม เจ้าของตำแหน่ง “แฟนพันธุ์แท้คาราบาว” ปีนี้ (2546) มาหมาด ๆ แต่ที่ยินดีเป็นที่สุดนั้นเห็นทีจะเป็นผมเสียมากกว่า เพราะอะไรนั่นหรือก็ผมได้ออกทีวีนี่ครับ…. จา มา จ๊ะ ทิง จา เป็นยังไงเหรอครับ ตามผมมาสิครับ แล้วผมจะพาท่านย้อนไปร่วมรับรู้เหตุการณ์วันนั้นกับผม
เช้าวันเสาร์ที่ 15 กุมภาพันธ์ 2546 ผมแหกขี้ตาตื่นแต่เช้า เพราะต้องไปงานรับปริญญา ม.กรุงเทพ ที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิตติ มาถึงตรงนี้แล้วหลายคนอาจจะสงสัย “มันมาทำอะไรที่นี่วะ แล้วเกี่ยวอะไรกับแฟนพันธุ์แท้” ใจเย็นไว้นะครับ ให้ผมเล่าต่อไปเรื่อย ๆ ก่อน อันที่จริงแล้วไม่ใช่งานรับปริญญาของผมหรอกครับ มาเสนอหน้าถ่ายรูปกับเค้าเฉยๆ วันนี้ช่างเป็นวันที่อากาศร้อนมาก ๆ ครับ เปลวของแสงแดดแทบจะแผดเผาร่างกายผมให้แหลกเป็นเสี่ยง ๆ แต่ก็ไม่ได้ร้อนรุ่มไปกว่าจิตใจผมตอนนี้เสียเท่าไหร่ เนื่องจากก่อนหน้านี้พี่นกซึ่งเป็นรุ่นพี่ผมบอกว่า
” พี่ตุ๋ย จะอัดเทปรายการแฟนพันธุ์แท้คาราบาวในวันเสาร์ที่ 15 นี้ ตอนบ่ายโมงตรง แต่ต้องไปถึงที่สตูดิโอก่อนบ่ายโมง มึงจะไปหรือเปล่า……”
“ห๊า ! พี่ วันเสาร์ที่ 15 ก่อนบ่ายโมงเหรอครับ ผมต้องไปงานรับปริญญาและมีเรียนถึงเที่ยงครึ่งด้วยสิคงจะไปไม่ได้หรอกครับ….”
“เหรอ…เออ ๆ ไม่เป็นไร”
ในตอนนั้นผมคิดอยู่หลายตลบ จะทำยังไงดีถึงจะได้ไป ถ้าผมไม่ไปเชียร์ แล้ว พี่ตุ๋ย แพ้จะทำยังไง? จริง ๆ แล้วมันไม่เกี่ยวหรอกครับผมคิดไปเอง ว๊า…สิบโมงครึ่งแล้วต้องรีบไปเรียนแล้วล่ะ พลันในใจกลับคร่ำครวญไปว่า “กูจะโดดเรียนเพื่อประเทศชาติดีมั้ยน้อ” ทันใดนั้นใบหน้าของอาจารย์ก็โผล่เข้ามาในมโนคติผม แล้วเขกมะกอกผมหนึ่งที “โป๊ก!….ไม่ได้เด็ดขาด วันนี้ Present เป็นวันสุดท้ายแล้ว…ขาดไม่ได้” แล้วใบหน้านั้นก็หายไปพร้อมกับความเคร่งขรึม แฝงด้วยความน่าสะพรึงกลัวเป็นที่สุด
สมองผมตอนนี้เหมือนวิ่งไปมาไม่อยู่กับที่ โอ้ย…จะทำยังไงดีถึงจะได้ไป ในขณะเดียวกันผมฉุดคิดขึ้นมาได้ว่าลองขออาจารย์ Present ก่อน แล้วขออนุญาตออกมาเลย เท่านั้นเองผมจึงกดโทรศัพท์หาพี่นกทันที
“พี่นกครับ อยู่ไหนแล้วพี่”
“กูกำลังจะไปรับไอ้แอร์ที่ห้องไอ้รุ่ง”
“พี่จะรีบไปรึเปล่า เดี๋ยวผมจะลองขออาจารย์ Present ก่อนแล้วออกมาเลย”
“เออ ๆ เสร็จแล้วโทรมา…เร็ว ๆ หน่อยแล้วกัน”
เหมือนเห็นแสงสว่างอยู่ข้างหน้า เหลือเพียงเผชิญหน้ากับอาจารย์แล้วขออนุญาต “เอ่อ…อาจารย์ครับ ผ..ผ..ผม..ข..ข..ขอ อนุญาต Present ก่อนได้มั้ยครับ แล้วผมขออนุญาตกลับก่อนเพราะจะต้องไปอัดเทปรายการครับ” แต่ผมไม่ได้บอกนะครับว่าเป็นรายการอะไร อาจารย์คงนึกในใจว่าไอ้นี่มันเป็นดาราหรือวะ แล้วอาจารย์ก็ตอบออกมาสั้น ๆ คำเดียว “ได้” ความรู้สึกผมตอนนั้น เหมือนได้ชูถ้วยบอลโลกในนัดชิงเป็นคนแรก หรือได้สวมมงกฏนางงามจักรเย็บผ้าอะไรอย่างนั้น
พอ Present เสร็จผมก็รีบออกมาเลยทันที แล้วกดโทรศัพท์หาพี่นกอีกครั้ง
“พี่นกอยู่ไหนแล้วครับพี่ ตอนนี้ผมออกมาได้แล้วเดี๋ยวผมแวะไปเอาเสื้อเพลงประชาชนที่ห้องก่อนนะครับ”
“ไม่ต้องเอาแล้วมึงออกมาเลย เจอกันที่พระราม 9 คาเฟ่เก่า” แล้วผมก็ไปเจอพี่นกเลยเดี๋ยวนั้นแล้วก็ออกไปพร้อมกัน
ขณะนั่งรถจะไปที่สตูดิโอนั้น ผมก็นั่งนึกในใจไปด้วยว่า “เอ..เราจะเชียร์ท่าไหนดีน้ากล้องจะได้จับมาที่เรา พอออกทีวีแล้วจะได้เท่ห์ๆ” เท่านั้นแหละครับ ผมก็นึกย้อนไปขณะที่ผมดูรายการแฟนพันธุ์แท้หลาย ๆ ตอนที่ผ่านมาว่ากองเชียร์แต่ละคนมีท่าอะไรบ้าง แล้วเก็บประมวลท่าต่างๆ มาประยุกต์เป็นของตนเอง
จนกระทั่งมาถึงที่สตูดิโอบางกอก ขณะนั้นก็เวลาบ่ายโมงพอดี ก็เลยแลกบัตรเข้าไปจับจองที่นั่งได้ประมาณตรงกลางพอดี ข้างๆ ผมเป็นพี่นกโดดเด่นมาด้วยเสื้อของเพลงประชาชน เช็คไฟเรียบร้อยส่องมาที่ผมเห็นชัดพอสมควร รวมทั้งเช็คมุมกล้องว่าได้สัดส่วนดีแล้วหรือยัง ตากล้องคนที่คอยจับภาพของกองเชียร์นั้น ช่างเป็นคนที่ผมรู้สึกว่าน่าเอ็นดูเหลือเกินในชั่วโมงนั้น อยากจะไปคอยเช็ดเหงื่อให้พี่เค้า เป็นไงบ้างครับ เหนื่อยมั้ยครับ ทานอะไรมั้ยครับ เดี๋ยวผมจะหามาถวายให้ จับภาพผมบ่อย ๆ นะครับ….
ทันใดนั้นทีมงานก็ประกาศออกมาว่า “ขอเสียงปรบมือให้กับผู้เข้าแข่งขันแฟนพันธุ์แท้คาราบาวด้วยค่า” เปาะแปะ ๆ …หวี๊ดวิ้ว…..ผู้เข้าแข่งขันทั้ง 5 เดินเข้ามา นำโดย พี่ตุ๋ย มาดหล่อเฟี้ยวอย่าบอกใครเชียว อยากจะถาม พี่ตุ๋ย เหลือเกินว่า บนผมพี่น่ะเจลหกเหรอครับ เดินเข้ามานี่ไอ้ผมเองก็นึกว่าเจ้าพ่อคาราบาว ส่วนคนอื่น ๆ นั้นบางคนก็ทำหน้าครุ่นคิดเหมือนกำลังทบทวนข้อมูลที่รู้มา กะว่าเป็นทีเด็ดแน่งานนี้
แล้วทันใดนั้นก็มีทีมงานเดินเข้ามาถามว่า “กองเชียร์ของคุณวรรณอยู่ไหนครับ กล้องจะได้จับภาพถูก” ผมเห็นพี่นกเค้ายกมือขึ้น “เอ…เรามาเชียร์ พี่ตุ๋ย นี่นา แล้วนี่พี่นกยกมือเชียร์ใครก็ไม่รู้ชื่อวรรณ” พอมารู้อีกทีคุณวรรณก็คือ พี่ตุ๋ย นี่เอง เท่านั้นแหละผมรีบยกมือให้สูงเลยครับ เดี๋ยวพี่ตากล้องไม่รู้ ในเวลาเดียวกันกับที่คุณปัญญา พิธีกรเอกของรายการเดินเข้าแล้วก็มีเสียงพูดว่า “ขอเสียงปรบมือให้กับคุณปัญญา นิรันดร์กุลด้วยค่า” เปาะแปะ ๆ แล้วทีมงานก็มาซักซ้อมกับทางกองเชียร์ เพื่อไม่ให้เกิดการผิดพลาดขณะอัดรายการ “เอ้า….พอผมให้สัญญาณแล้วปรบมือพร้อมๆกันนะครับ..เปาะแปะ ๆ” ผมนี่ใส่เต็มที่เลยกะว่าถ้าหน้าไม่ออกจอขอเป็นเสียงปรบมือแทนแล้วกัน เปาะแปะอยู่อย่างนั้น 5-6 ครั้ง “จะปรบมืออะไรกันนักกันหนาวะอัดซะทีสิ มือจะหลุดแล้วโว้ย” ผมคิดในใจอยู่อย่างนั้นได้ซักพัก
การอัดเทปรายการก็เริ่มต้นขึ้นเกมแรกเป็นเกม 3 วิ. ผู้เข้าแข่งขันประจำที่พร้อม เริ่มต้นด้วย พี่ตุ๋ย ผ่านไปครบ 5 คน วนมาหา พี่ตุ๋ย อีกครั้ง แล้วก็ผ่านไปจนครบ 5 คนอีกที วนอยู่อย่างนั้น 3 รอบ ประทานโทษเถอะครับ ถึง พี่ตุ๋ย ทีไรทำหัวใจแทบวายทุกที เฉียดทุกรอบ ความรู้สึกเหมือนกำลังจะโดน Bank ยึดบ้านยังไงยังงั้น ประมาณว่าถ้า พี่ตุ๋ย หันมาคงไม่เจอใครแล้วแหละ เพราะช็อคเข้าโรงพยาบาลกันหมด พอวนมารอบที่ 4 พี่ตุ๋ย ก็ยังทำเสียวเหมือนเดิม ผมคิดในใจว่าถ้า พี่ตุ๋ย ตกรอบแรกนี่ แล้วจะเชียร์ใครกัน หรือว่าพี่นกกลับเลยไม่อยู่ดูต่อ แล้วอย่างนี้เราก็อดออกทีวีสิ แย่แน่ ๆ “อ่อดดด…” เสียงอ่อดดังขึ้นสติผมกลับคืนมา โอ้..พระพุทธเจ้า แชมป์เก่าตกรอบเป็นไปได้อย่างไร ไม่ใช่สิเราควรดีใจต่างหากล่ะที่ พี่ตุ๋ย เข้ารอบ “ได้ออกทีวีแล้วกู” ผ่านไปรอบแรกค่อยโล่งใจไปนิดนึง
รอบที่สอง พี่ตุ๋ย มีภาษีดีกว่า แถมยังมีน้าเขียวคาราบาวเป็นแบ็คหนุนอยู่ข้างหลัง (งานนี้น้าเขียวไม่ได้ไปร่วมนะครับ) พอเริ่มรอบที่สอง พี่ตุ๋ย แข่งเป็นคู่แรก ทันใดนั้นเองผมก็เหลือบไปเห็นสาวน้อยวัยกระเตาะน่ารักสุด ๆ นั่งแถวถัดลงไปอยู่ทางด้านซ้ายมือ คุณปัญญง ปัญญานี่แทบจะไม่สนใจเลยครับ ผมจึงหันไปถามพี่นกว่า
“พี่เห็นผู้หญิงทางซ้ายมือหรือเปล่าน่ารักสุด ๆ”
“กูเห็นอยู่คนนึงตั้งนานแล้ว”
“ก็คนเดียวกันสิพี่ คนนั้นรึเปล่าพี่”
“ก็เออน่ะสิ”
คือว่าภวังค์ตอนนั้นสนใจอยู่ที่แม่สาวน้อยทางซ้ายมือ และก็ตากล้องทางขวามือว่าจับมาที่เรารึเปล่า “ถูกต้องนะครับ” สติผมกลับมาอีกครั้ง อ้าว… พี่ตุ๋ย เข้ารอบเสียแล้ว หวี๊ดวิ้ว ๆ ใส่เสียงกันเข้าไปได้ออกทีวีแน่
พอมาถึงรอบชิง เอาโว้ย…โอกาสออกทีวีมีเยอะก็รอบนี้แหละคำถามแรก พี่ตุ๋ย เป็นคนเลือก กล้องเริ่มจับมาที่กองเชียร์ พี่ตุ๋ย เป็นไปได้ตอนนั้นอยากจะหันไปมองกล้องแล้วพูดว่า “แม่ครับผมรักแม่” จริง ๆ เลย ถือโอกาสบอกรักแม่ผ่านทีวีไปซะอย่างนั้น เชื่อไหมครับเพียงคำถามแรก พี่ตุ๋ย ก็ได้เป็นแชมป์แล้ว ยังนึกเสียดายแทนอีกคนเลยครับทำไมไม่ตอบให้ถูก จะได้เล่นหลาย ๆ ข้อหน่อย กล้องจะได้จับภาพเยอะ ๆ แต่ไม่เป็นไร พี่ตุ๋ย ได้แชมป์แล้ว ก็รอลุ้นอย่างเดียวว่าของรางวัลมีอะไรบ้าง (ส่วนจะมีอะไรบ้างนั้นเอาไว้รอชมแล้วกันครับ) ในช่วงคำถามแชมป์ ผมอยู่ในท่าเตรียมพร้อม มือกุมไว้ใต้คางทำท่าลุ้นสุด ๆ คะเนว่ากล้องจับมาแน่ ๆ จึงแกล้งหันไปคุยกับพี่นกเพื่อเป็นจุดเด่นหวังว่าคงจะได้ผล
“ถูกต้องแล้วครับ” พี่ตุ๋ย คือสุดยอดแฟนพันธุ์แท้คาราบาวตัวจริงเลยครับ พอถ่ายเสร็จผมก็รีบลงไปสัมผัสกับถ้วยแฟนพันธุ์แท้ของจริงและชักภาพไว้เป็นที่เรียบร้อย
ขอบอกเลยนะครับว่า ลีลา พี่ตุ๋ย วันนั้นสุดยอดจริง ๆ ครับนี่ก็เป็นเบื้องหลังคร่าว ๆ ที่ผมหยิบยกมาฝาก เอาไว้รอชมบรรยากาศแบบมันส์สุด ๆ ช่วงเดือนเมษายนนี้แน่นอนครับรับรองว่าสนุกจริง ๆ ทางช่อง 5 วันศุกร์เวลาประมาณ 4 ทุ่มครึ่งครับ…
หนึ่ง น้ำโขง
น้ำโขงครับ พี่ขอชมจากใจจริงนะครับว่า เขียนได้ดีมาก ๆ เลยครับ อ่านดูแล้วรู้สึกว่าอยากให้มีภาค 2 ยังไงไม่รู้ครับ มันส์ดี พี่ขอแนะนำให้น้องน้ำโขง ไปเขียนเรื่องสั้นให้ ขายหัวเหราะ สิครับ พี่รับรองว่าดังแน่ ๆ ครับ
คุณน้ำโขงคนไหนหรอคะ เล่าได้ฮามา กๆ เลย อ่านไปขำไป
ผมชอบคาราบาวมากครับ โดยเฉพาะพี่ เทียรี่
ผมชอบเพลง แม่สาย กัญชา ราชาเงินผ่อน ฯลฯ
ไม่ต้องบอกไรมากครับ ผมชอบคาราบาวทุกเพลง
ผมอยากเป็นแฟนพันธุ์แท้คาราบาว
เราก็ชอบคาราบาวเหมือนกันแหละ ชอบเพลงสามช่าจงเจริญ เพราะเนอะฟังกี่ครั้งก็ม่ายเบื่อ ใครเห็นด้วยกับเรามั่ง
ขอให้คาราบาวเป็นเพลงอมตะตลอดการ (น้าแอ๊ดเพื่อนลุงผม)
ผมเป็นแฟนคาราบาวเหมือนกัน ผมชอบทั้งวงเลยโดยเฉพะพี่เล็กคารวบาว เวลาโซโลสุดยอดมากและอยู่หล่อมากขนาดอายุมากแล้วสุดท้ายนี้ผมขอให้คาราบาวอยู่กับแฟนเพลงไปนาน ๆ นะครับขอบคุณครับ
ขอให้คุณตุ๋ย ชมรมไปสู่สุขคตินะครับ
อยากอ่านเรื่องราวต่อค่ะ….คุณน้ำโขง (มีภาค 2 ใช่ใหมค่ะ)
มีภาค 2 เพื่อไว้อาลัยให้พี่ตุ๋ย………….
ค่ะ ไว้อาลัย ตรงนี้ด้วยเลยค่ะ
แด่..วิญญาณของความเป็นคาราบาว
ชอบคาราบาวมาก ๆ อยากให้ร้องเพลงสะท้อนชีวิตและความเป็นไปในสังคมนาน ๆ
ผมไม่ได้เป็นสมาชิกอะไรหรอก พึ่งเข้ามาดู อยากทราบความเป็น และการจากไปของพี่ตุ๋ยฯ วานพี่ ๆ ชี้แนะด้วยขอรับ
ผมชอบคาราบาวที่สะท้อนเนื้อหานำมาเป็นบทเพลงโดยเฉพาะเนื้อเพลงและใช้ภาษาที่หนักแน่น โดยเฉพาะเนื้อเพลงที่สอดแทรกภาษาไทยที่แท้จริงคือเป็นคำโดด ๆ
ผมชอบเพลงของวงคาราบาวมาก โดยชอบเพลง คนล่าฝัน และ ไม่ต้องร้องให้ เพราะผมอยากเป็นนักสู้
คนเราเกิดมาทั้งทีหาฝันของตัวเองให้เจอนะ
คนเรามีทางเดินของตัวเอง แต่ทางเดินนั้นจะสร้างอะไรให้กับสังคม
สวัสดีครับ วันที่ 27 นี้จะมีการทำบุญ ครบร้อยวันของพี่ตุ๋ย แฟนพันธุ์แท้ของคาราบาว
เชิญเพื่อน ๆ ทุกคนที่วัดล้าด สุขุมวิท ซอย 93 เวลา 11.00 น.
(ถ้ามีเวลาว่างกัน)
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับผู้ที่สละมาี้ร่วมทำบุญ
จากพี่โจ้ (น้องชายพี่ตุ๋ย)
คนเรานี้ก็มีทั้งด้านบวกและก็ด้านลบ…จะให้ดีทั้งหมดคงไม่มี
ก็ขอไว้อาลัยแก่…พี่ตุ๋ยด้วย และหากเป็นไปได้ก็อยากให้จัด “เเฟนพันธุ์แท้” อีกเพื่อหาตัวแทนพีตุ๋ย
หนูอายุ 16 ปี หนูปลื้มวงควายมาก อยากเห็นหน้าวงของพี่ อยากเห็นหน้า อยากให้วงพี่มาเชียงราย
จาก เด็กอีสาน
ตอนนี้ลูกสาว 2 ขวบ ทำมือรูปหัวควายได้แล้ว บาวจูเนียร์
บังเอิญได้ดูคุณตุ๋ยแข่งแฟนพันธุ์แท้คาราบาวตอนไปงานบวชเพื่อนที่สุโขทัย ประทับใจคุณตุ๋ยที่สามารถคว้าแชมป์มาได้ ขอให้พี่ตุ๋ยกลับมาเกิดเป็นคนไทย กลับมาฟังเพลงคาราบาวอีกครั้ง เพลงของคาราบาวไม่มีวันตายอยู่แล้ว
คาราบาวจะอยู่สร้างเสียงเพลงที่ไม่มีวันตายต่อไป ชื่นชมในอุดมการณ์ของคาราบาวมาก ทุกท่านคิดเหมือนกันหรือเปล่าคะ
ผมมีความเชื่อคนที่ฟังเพลงคาราบาว
พวกเขาเหล่านั้นไม่โกงกินหรอกครับ
อยากให้นายกฟังเพลงขนมของคาราบาวจัง
จะได้สำนึก
ชอบมาก ๆ ค่ะ ที่ชมรมมีกิจกรรมไรทำบ้างค่ะ
ถ้ามีกรุณาแจ้งได้ไหมคะ จักขอบคุณอย่างยิ่งเลยค่ะ
เฮาก็มักคาราบาวคือกัน
แต่แม่เฮาบ่ มัก
ย้อนว่ามันเถือน
แต่เฮาก็มีความศรัทธาคือเก่า
คาราวะปวงชน
หอยโข่ง
คาราบาว เราก็ชอบเหมือนกัน
โดยส่วนตัวเป็นคนชอบฟังเพลงอยู่แล้ว
เพลงเพื่อชีวิตก็ดีค่ะ ฟังแล้วก็ไพเราะดี
เรารักคาราบาว
เนื่องด้วยวัยวุติยังด้อยความรู้ อยากจะคุยกับ ค.คนเพื่อชีวิต เพื่อแลกเปลียนทัศนะต่อเพลงชีวิต
หนูติดตามวงคาราบาวมานานแล้วค่ะ ฟังครั้งแรกรู้สึกติดใจมาก คนที่ชวนให้ฟัง คือพี่ชายของหนู และตอนนี้กลายเป็นคนบ้าวงคาราบาวไปซะงั้นอะค่ะ และบางทีอาจจะบ้ามาก ๆ ด้วย ตอนนี้ก็กำลังเก็บสะสมของวงคาราบาวอยู่ และจะเก็บสะสมต่อไปค่ะ
ผมชอบคาราบาวมาตั้งแต่อายุ 5 ตอนนี้ผมอายุ 15 แล้ว ชอบเพลงลุงขี้เมาเพราะมันเข้ากับชีวิตของลุงผม
อยากให้วงคาราบาวมาเล่นที่อำเภอภูเขียว จังหวัดชัภูมิ มานะคับผมจะรอ
ผ่านเข้ามานะ ไม่ได้เข้ามาซะนานเว็บนี้…เอาเป็นว่า คิดถึงนะ ตุ๋ย….ว่าง ๆ มาหาบ้างนะ
การสืบทอดเจตนารมณ์ ของคาราบาว อาจถือได้ว่าเป็นตำนาน ขอให้หัวควายหัวนี้ผลิตผลงานอย่างศิลปะต่อไป สาวกพืชพันธุ์ไม้เมา
พี่หนึ่งเป็นคนอารมณ์ดีอยู่แล้ว เขียนอะไรให้อ่านก็ต้องสนุกแน่นอน คิดถึงพี่หนึ่งนะคะ…จากน้องที่รู้จัก
ขอบคุณมากที่ทำให้หัวเราะ อ่านแล้วสนุกดี ผลิตงานเขียนมาให้อ่านเยอะเยอะนะ วันหน้าโทรหาจะบอกว่าคิดถึง