บทความ

..ลมหนาวพัดเอื่อย ๆ เสียงใบไม้และยอดหญ้าหวีดหวิวไหวเอน กรีดร้อง..ดวงตะวันทอแสงอยู่บนหัว นกกินปลาตัวหนึ่งซุ่มเงียบ-นิ่ง อยู่ ณ ชายตลิ่งของหนองน้ำ..มันรู้อด รู้ทน รู้รอ …

หลับตาลงแล้วคุณลองนึกถึงการเดินทางของคุณในปัจจุบันดูซิว่าดำเนินไปอย่างไร คุณต้องขึ้นมอเตอร์ไซต์ เรือยนต์ เครื่องบิน รถโดยสารหรือขับรถเองใช่ไหม มันไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอกหรือที่การเปลี่ยนแปลงทางอุตสาหกรรม เมื่อปี ค.ศ. 1750-1850 (พ.ศ. …

เรามักได้ยินคำแนะนำให้ ยกก้านที่ปัดน้ำฝน เวลาจอดรถกลางแดด ทราบหรือไม่ว่าจริง ๆ แล้ว การทำแบบนั้นอาจส่งผลต่ออายุการใช้งานของ สปริงยกก้าน ที่ปัดน้ำฝนแทน แม้การจอดรถยนต์ตากแดดนาน …

เกริ่นนำ ความตายเป็นอนาคตของปัจจุบัน เป็นอนาคตของทุกชีวิตที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง แต่ก็มีน้อยคนนักที่ไม่พยายามหลีกเลี่ยง หรือไม่พยายามยืดเยื้อให้อนาคตนี้ถอยร่นไปไกลที่สุด มีนักปรัชญาตั้งข้อสังเกตว่า ความตายนี่แหล่ะ คือเงื่อนไขสำคัญที่ทำให้มนุษย์ ยอม มีศีลธรรม …

มีน้ำ 2 แก้ววางอยู่ แก้วทั้งสองใบลักษณะเหมือนกัน ปริมาณน้ำเท่ากัน ความใสของมันยากที่จะแยกแยะด้วยตาเปล่า หากไม่มีเครื่องมือช่วยวัด เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าน้ำ 2 แก้วแตกต่างกันอย่างไร …

ท่ามกลางเวลาที่ก้าวไปข้างหน้าตลอดทุกวินาที บ่อยครั้งที่คนเราตั้งตัวไม่ทัน ลืมคิด พิจารณา ไต่สวนพิพากษาตนเอง ในบางเรื่องอันเป็นกิจวัตรสำคัญของคน ซึ่งก็คือ การกิน อยู่ หลับนอน …

วันวาเลนไทน์ (Valentine) คือวันที่ระลึกถึง นักบุญเซนต์วาเลนไทน์ (Saint Valentine) ผู้เปี่ยมไปด้วยเมตตา ความรัก และความปรารถนาดีต่อเพื่อนมนุษย์ แต่สุดท้ายต้องจบชีวิตลงด้วยการรับโทษประหารในวันที่ …

ให้เหล้าไม่มีทางเท่ากับแช่งได้เลย เพราะเหล้ามีความหมายมากกว่าน้ำเมาในวัฒนธรรมไทย อย่างน้อยที่ผมนึกออกทันทีเหล้ามีความหมายอีกสามอย่าง เหล้าถูกใช้เป็นสื่อกลางระหว่างคนกับผีมาแต่โบราณ ในวรรณคดีเรื่อง ขุนเจื๋อง ก่อนเลี้ยงเหล้ากัน เขาจะสาดเหล้าในจอกขึ้นไปบนฟ้าด้านหลัง เพื่อถวายให้แถนได้ดื่มก่อนเสมอ และในเมืองไทยสืบมาจนทุกวันนี้ …

หลาย ๆ คนคงเคยได้ยินชื่อเพลง Groomy Sunday มาก่อน เพลงนี้ได้ชื่อว่าเป็นบทเพลงอาถรรพ์ เพราะเคยมีผู้ที่ฆ่าตัวตายหลังจากได้ฟังเพลงนี้หลายราย รวมถึงผู้แต่งเพลงนี้เองด้วย Groomy …

ในช่วงสงครามเวียดนาม ประมาณ 30-40 ปีก่อน ตอนนั้นยังมี เวียดนามเหนือ และเวียดนามใต้ สหรัฐอเมริกา หนุนเวียดนามใต้ สู้กับเวียดนามเหนือหรือพวก …

“ถ้ามีคนบอกให้คุณไปทำร้ายหรือฆ่าคนอื่น คุณจะทำหรือป่าว?” หากเจอคำถามนี้เราคงตอบทันทีว่า “ไม่! ฉันจะไม่มีทางทำอย่างนั้นเด็ดขาด” เพราะจิตสำนึกของเราคอยเตือนเราว่าการทำร้ายหรือฆ่าคนอื่นเป็นสิ่งที่ผิด และเรามั่นใจว่าจะไม่มีวันทำสิ่งนั้นเป็นอันขาด ไม่ว่ากับใคร ที่ไหน หรือเมื่อไหร่ …

“แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง แม่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล แม่เราเฝ้าโอละเห่ ไม่ห่างหันเหไปจนไกล…” บทเพลงนี้ใครหลาย ๆ คน ก็คงจะเคยได้ยินกันมาแล้ว และคงรู้ดีว่าเป็นบทเพลงที่กล่าวถึงพระคุณของมารดาผู้ให้กำเนิดและอบรมเลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เล็กแต่น้อย แต่จะมีสักกี่คนที่จะมองเห็นคุณค่าของความรักนี้โดยแท้จริง …

เทียนวรรณ หรือ ต.ว.ส. วัณณาโภ เป็นนามปากกาของ เทียน วัณณาโภ (2385-2458) ทนายความ และนักคิดนักเขียนคนสำคัญ …

สมัยเด็ก ๆ เคยมีคนบอกว่าเวลาเอาเบ็ดเกี่ยวปากปลา “ปลามันไม่เจ็บหรอก” เราก็ได้แต่แปลกใจว่า “เฮ้ย มันดิ้นขนาดนั้น ไม่เจ็บตรงไหนฟร่ะ” ซึ่งก็เชื่อว่าหลายคนคงเคยมีประสบการณ์ประมาณนี้เหมือนกัน และจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่สามารถหาคำตอบกันได้ …

ชาวปกาเกอะญอ หรือ กะเหรี่ยง นิยมใส่เสื้อผ้าฝ้ายทอมือมาแต่สมัยโบราณ แต่เดิมชาวกะเหรี่ยงจะปลูกฝ้ายเอง และนำฝ้ายมาปั่นเป็นเส้นด้าย ย้อมด้วยสีธรรมชาติ สร้างลวดลายด้วยการทอ ปักด้วยเส้นไหมและลูกเดือย ผู้หญิงชาวปกาเกอะญอจะถ่ายทอดภูมิปัญญาการผลิตผ้าทอ …

สมัยกรีกโบราณมีเรื่องเล่ากันว่า คนขายน้ำผึ้งแบกน้ำผึ้งมา แล้วน้ำผึ้งก็หกลงพื้นไป 1 หยด มดก็มากินน้ำผึ้ง แล้วก็เกิดน้ำท่วม ปลาก็มากินมด พอน้ำลดแมวก็มากินปลา แล้วหมาก็มากัดแมว …

สุนทรกถายากกว่าปาฐกถาที่ข้าพเจ้าเคยแสดงมาชั่วชีวิต เพราะปาฐกถาเป็นแต่การบรรยายทางวิชาการ แต่สุนทรกถาเป็นการแสดงความคิดด้วยถ้อยคำที่ไพเราะ ดีงาม หากเมื่อยอมรับรางวัลศรีบูรพานี้แล้ว ข้าพเจ้าก็จะลองดู คงต้องเริ่มต้นจากเมื่อข้าพเจ้าได้ทราบข่าวว่าตนเองได้รับรางวัลศรีบูรพา ความรู้สึกแรกคือ ตระหนกและความรู้สึกถัดมาคือ เห็นว่าตนไม่คู่ควรกับรางวัลอันทรงเกียรตินี้เอาเลย …

ว่ากันว่า “ความแตกต่าง อาจทำให้เกิดรอยร้าวระหว่างสองเรา” ฉันก็ไม่รู้หรอกว่ามันจะทำให้เกิดรอยร้าวได้อย่างไร ถ้าใจสองดวง.. เข้าใจกัน.. สำหรับฉัน ฉันมองว่า ความแตกต่าง.. ของสองเรา.. จะช่วยเติมเต็ม.. …

ถึงผู้มีใจรักและชอบงานเขียนทุกท่าน ข้าพเจ้านามมีนามปากกาว่า “พฤกษา ธาตรี” ข้าพเจ้าอายุปัจจุบัน (2551) มีอายุ 15 ปี ข้าพเจ้าเขียนบทความนี้ขึ้นมาแด่ …

ในวันคืนของวัยเยาว์ที่เริ่มรู้จักความรัก หากใครถามฉันว่า “รักนั้นคืออะไร?” คำตอบของฉันคือ “รักคือการได้อยู่เคียงคู่กับคนที่เรารัก และ คงมั่น ซื่อสัตย์ต่อกัน” วันเวลาผ่านไป… สิ่งที่พบเจอคือรักเต็มเปี่ยมแล้วสุดท้ายก็ว่างเปล่า …

เมื่อวานนี้ไปซื้อของที่ห้างบิ๊กซี สาขาพระราม 2 ที่สะพานลอยคนเดินข้าม มีผู้ชายคนหนึ่งมายืนแจกใบปลิว ลักษณะคล้ายหนังสือพิมพ์ขนาดเล็ก เดินไป อ่านไป เข้าใจได้ว่าเป็นของฝ่ายตรงข้ามกับรัฐบาลปัจจุบัน ไม่กล้าจะอ่านให้ครบจบข่าวทุกหน้า …

รัก สรรค์สร้างจิตวิญญาณธรรมชาติรัก จรรโลงจิตใจให้ไหวเอนรัก ประสานมิตรสัมพันธ์ร้อยไมตรีรัก ที่ใสซื่อบริสุทธิ์คิดสร้างโลก ความรักสร้างสีสันอันสดใสทั้งตัวเราเองและโลกของเรามากมาย รักก็ทำลายและทำร้ายตัวเองและบริบทของโลกอย่างมหาศาลเหมือนกัน คนเราทุกคนอยู่ด้วยความรักแต่ก็ต้องใช้ชีวิตกับความเป็นจริงไม่ใช่ความฝัน ดังนั้นเราก็ไม่ควรที่จะหยุดฝันหรือทะเยอทะยาน เพราะความฝันทำให้เรากล้าที่จะก้าวให้หลุดผ่านอะไรบางอย่างในตัวเองเพื่อไปให้ถึงจุดหมายของเรา …

…หลายปีก่อน …ก่อนดวงอาทิตย์จะแผดแสงกล้า รถมอเตอร์ไซค์พาผมกับเพื่อนเลียบสันเขา… ขึ้นสู่ดอยตุงทางบางช่วงยังเป็นถนนลูกรัง เราใช้เส้นทางผ่านขึ้นทางเหนือ ลัดลงไปยังหุบเขาเพื่อนำระยะเข้าสู่พิกัดด้าน ตะวันตกเฉียงเหนือ ซึ่งเป็นหมู่บ้านเป้าหมายหลัก ของการเดินทาง…. แวะหาคนที่เพื่อนผมรู้จักแต่ก็ไม่เจอ.. …

มีคนจำนวนไม่น้อย เก็บเสื้อผ้าข้าวของใส่กระเป๋า แบกความหวังไว้บนบ่า บากหน้าตามหาความฝันของตนเอง… บางคนอยากเป็นนักร้อง บางคนอยากเป็นหมอนวด กระทั่งบางคนอยากเป็นดารา (นางแบบ-นายแบบ) ผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง หรือกระทั่งอยากเป็นนายกรัฐมนตรี …

ประวัติศาสตร์ของสังคมทั้งหมดที่ผ่านมาจนกระทั่งถึงบัดนี้ ล้วนแต่เป็นประวัติศาสตร์แห่งการต่อสู้ทางชนชั้น ระหว่างเสรีชนกับทาส, ผู้ดีกับสามัญชน, เจ้าผู้ครองแคว้นนครกับไพร่ทาสกสิกร, นายช่างในสมาคมอาชีพกับลูกมือ ในยุคประวัติศาสตร์แต่ละยุคที่ผ่านมา เราจะเห็นได้แทบทุกแห่งว่า สังคมได้ถูกแบ่งออกเป็นชนชั้นวรรณะต่าง ๆ …

“สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ” คือ หนังสือเล่มโปรดที่พี่นุชได้รับจากพี่ที่แสนดีที่ชื่อ ไขแสง ศักดา เมื่อครั้งที่เราได้ปรารถนาที่จะทำงานร่วมกันอยู่เมื่อช่วงเวลาหนึ่ง มีความสุขที่ได้เจอกัน และทำงานด้วยกัน พี่ไขแสงได้มอบหนังสือเล่มนี้ให้พี่นุชเมื่อปีที่แล้ว อ่านจบทันที วางไม่ลง …

“ตื้ด….ตื้ด….ตื้ด….” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้ผมต้องละมือจากงานที่ทำอยู่ ไปปลดเจ้ามือถือที่แขวนอยู่ข้างเอว “สวัสดีครับ มีอะไรให้รับใช้ครับ” ผมพยายามพูดให้สุภาพและเป็นกันเอง เพราะไม่ได้ดูหมายเลขโทรศัพท์ว่าใครโทรมา “กูเองโว้ย เป็นไงบ้างวะ” …

คนเรานี่ก็แปลก ชอบเอาชนะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง มีอยู่วันหนึ่งขับรถผ่านแถวอนุสาวรีย์ชัยฯ (ปกติไม่ชอบไป เพราะวนไปวนมา งง กับวงเวียนซะทุกทีเจอตำรวจเรียกประจำแหล่ะ) วันนั้นก็พอดีมีพี่รถตู้โดยสารอยู่คันหนึ่ง ไม่รู้จะรีบไปไหน บีบแตรไล่เรา …

การที่เราได้รู้จักใครสักคน คงเป็นเรื่องของโชคชะตาที่ใครบางคนกำหนดมาก็เป็นไปได้ แต่การที่คน 2 คน จะดำเนินต่อไปอย่างไรนั้นก็คงเป็นเรื่องที่คนทั้ง 2 คนลิขิตเอง เหมือนกับเราและเธอ การที่เราทะเลาะกันนั้นอาจเป็นเรื่องที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น …

ถ้าไม่นับเด็กผู้ชายวัยกระเตาะ คุณเคยเห็น “ผู้ชายร้องไห้” สักกี่ครั้งในชีวิต? คงเห็นกันได้ไม่บ่อยครั้งนัก… สังคมเป็นตัวบ่งชี้ให้ผู้ชายถูกเลี้ยงดูให้โตมาพร้อมกับความเข้มแข็ง ไม่ว่าจะมาจากภายในหรือแค่ภายนอกก็ตาม “ลูกผู้ชาย เค้าไม่ร้องไห้กัน” เรามักจะได้ยินมันเสมอ …