ดา จ.ชัยภูมิ (ไม่ใช่ ดา เอนโดฟินนะ) เด็กสาวน่ารัก วัย 15 ปีที่พ่อแม่ทิ้งไปตั้งแต่เล็ก ๆ หายจ๋อยไปเลย มีคุณปู่กับคุณย่าเป็นคนเลี้ยงดูแล ตอนนี้ปู่จากไปแล้ว เหลือแต่คุณย่าวัย 81 แก่ชรามากแล้ว หูตึง (เวลาคุยด้วยต้องพูดดัง ๆ ปานว่าตะโกนใส่กัน) เดินไปไหนมาไหนก็ค่อยจะไหว ทำให้น้องดา ต้องรีบกลับจากโรงเรียนมาดูแล หุงข้าว ทำกับข้าว กวาดถู ทำความสะอาดบ้านไม้เก่า ๆ แบบยกพื้น (มีใต้ถุน) โทรม ๆ เป็นเช่นนี้ทุก ๆ วัน
เพราะความที่น้องไม่ค่อยได้ hangout กะเพื่อน ๆ เลยเลี้ยงแมวไว้เป็นเพื่อนคลายเหงาที่บ้าน ทั้งตัวเล็กตัวใหญ่ รวม ๆ กันกว่า 10 ตัว
“ถ้ามีพรวิเศษ เสกอะไรได้ทุกอย่าง อยากได้อะไรเป็น ของขวัญ ปีใหม่” ผมถาม
“ตุ๊กตาค่ะ” เธอตอบ
“ตุ๊กตา อะไร?” ผมซักต่อ
“ตุ๊กตา มินเนี่ยน ค่ะ”
ใครมีทรัพย์เหลือจ่าย งดเหล้า งดเบียร์ งดกาแฟ มาให้ของขวัญน้องกันไหม…
อรรณพ นิพิทเมธาวี
21 สิงหาคม 2560, บันทึกการเดินทาง อ.บ้านเขว้า จ.ชัยภูมิ
ปล. ผมเขียนย่อ ๆ สั้น ๆ จริง ๆ ของขวัญที่น้องอยากได้มากที่สุด คือ บ้านที่มีพื้นเรียบ ชั้นเดียว เพราะเธออยากให้คุณย่าสบาย ไม่ต้องลำบากแบบทุกวันนี้
