กาแฟ

ผมเริ่มติดกาแฟจริง ๆ จัง ๆ ก็น่าจะเป็นช่วงที่เริ่มทำงานประจำ มันคงเป็นกิจวัฒน์ประจำของมนุษย์เงินเดือน คนทำงานออฟฟิค ที่จะต้องมีกาแฟเป็นทั้งสหายเช้าและมิตรแห่งบ่ายของ Weekdays กาแฟน้ำตาลครีมเทียม จนมาเป็นกาแฟดำกับน้ำตาลเล็กน้อย บางวันชงอร่อย บางวันสุนัขไม่กิน ทั้ง ๆ ที่เราก็ว่าเราใส่เท่าเดิมเหมือนทุกวัน

สูตรชงกาแฟ ก็เหมือน สูตรชงชีวิต ที่ทุกคนพยายามจะหาและมีเป็นของตัวเอง บางวันชีวิตมันขมต้องการน้ำตาล บางวันชีวิตก็หวานเลี่ยนจนแทบจะเททิ้ง บางวันชีวิตก็รสชาดดีเลิศแต่เรากลับไม่พอใจมัน

ผมพยายามหาสูตรชงกาแฟที่เสถียรที่สุด เพื่อจะการันตีได้ว่า อย่างน้อยเราจะมีกาแฟรสชาดดี ๆ กินทุกวัน แต่เชื่อไหมล่ะว่ามันไม่ง่ายเลย บ่อยครั้งมันไม่เห็นจะอร่อยเอาซะเลย จนผมค้นพบว่า…แท้จริงแล้วไม่ได้อยู่ที่รสกาแฟอะไรหรอก อยู่ที่ “ชีวิตที่ชง” ในวันที่กินกาแฟแก้วนั้นมันห่วย! กาแฟรสดีแค่ไหนก็ไม่อร่อย

อรรณพ นิพิทเมธาวี
27 กันยายน 2558