ปลายสายตาปรากฎเทือกเขาเขียวจัดจนดูทะมึนดำ หากใช้สายตากะระยะเดินจากที่ ๆ เรายืนไปหามัน ดูเหมือนไม่ไกลนัก แต่ความจริงมันไกลมาก เขาถึงว่า “ใกล้ตาไกลตีน”
เวลาดูภาพวาด แม้จะของศิลปินเอกของโลกหรือศิลปินข้างถนนก็ตาม หากดูในระยะใกล้ ๆ ใบหน้าแทบจะชิดติดเฟรมภาพ เราจะไม่มีทางเห็นความงดงามของภาพนั้นได้เลย ต้องถอยออกมายืนมองจากระยะไกล ความงามของมันจึงพลันปรากฎ
หลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตคนเรา สิ่งต่าง ๆ ประดามีที่บังเกิดเรารับรู้มันผ่าน ระยะเวลา ประสบการณ์ การรับรู้ ความเข้าใจ อีกทั้งแท้จริงก็ยังมีความจริงอีกชุดในเรื่องเดียวกัน หลายสิ่งอย่างที่เราไม่กล้าเผชิญ มันไม่ได้น่ากังวลอย่างที่คิด มันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เคยประสบ ลองนึกดูสิ ….อะไรที่เราประมาณการจากการรับรู้ อาจเกินจริงเหมือนการกะระยะทางเดินไปสู่เทือกเขา อะไรที่เคยประสบพบเจอ อาจเป็นมุมมองในระยะประชิด จนพลาดความประณีตของงานศิลปะ ที่เพียงแค่ถอยออกมาไม่กี่ก้าวก็จะเห็น #ชีวิตก็เช่นกัน
อรรณพ นิพิทเมธาวี
31 สิงหาคม 2558
