เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเมื่อเวลา 03.10 นาฬิกา ภรรยาของผมตื่นขึ้นมารับสายและปลุกผมตื่น บอกว่า ป้าหมู โทรมาบอกว่าอ้ายเป็นลม และขอเบอร์โทรศัพท์บ้านเตี่ย เพื่อเรียกเตี่ยคือ มานิด อัชวงศ์ ตัวผมเองรีบตื่นขึ้นมาทันที และเรีบแต่งตัวไปบ้านดวงดอกไม้ ขณะที่นั่งรถไปโดยภรรยาของผมเป็นคนขับ พยายามกดโทรศัพท์ถือ ป้าหมูตลอดเวลา แต่ไม่มีคนรับสาย
พอถึงบ้านดวงดอกไม้เห็นรถพยาบาลจอดรออยู่หน้าบ้านดวงดอกไม้ ใจผมเองตอนนั้นโล่งใจมากคิดว่าคงไม่เป็นอะไรมาก หมอคงมาทันเวลา แฟนผมเป็นคนวิ่งขึ้นไปบนบ้านก่อน คุณมานิดเข้ามาโอบแฟนผม ใจผมหายแวบทันที เข่าอ่อนด้วยความรู้สึกว่าต้องร้ายแรงแน่ บุรุษพยาบาลช่วยกันหามร่างคุณจรัลลงจากบ้านสวนลงมาเพื่อ ขึ้นรถพยาบาล
คุณมานิดเดินเข้ามาซุบซิบผมบอกว่า “ไปแล้ว” สมองทุกอย่างของผมมึนงงไปหมด คิดถึงความวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นในเวลาข้างหน้า ใจหนึ่งก็ภาวนาขออย่าให้เป็นอย่างที่เราคิด เรานั่งรอคำตอบจากหมอด้วยความรู้สึกว่า คงยากที่เราจะได้รับข่าวดี และแล้วทุกอย่างก็นเป็นความจริง เขาไปแล้วจริง ๆ ไปชนิดแบบไม่บอกล่วงหน้าเลย ทั้ง ๆ ที่ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาเรายังคุยกันอย่างสนุกสนาน ไม่มีวี่แววอันใดบอกถึงลางสังหรณ์เลย
ตั้งแต่ผมกับจรัลรู้จักกันและคบหากันเป็นเพื่อน เรามีสิ่งหนึ่งที่คิดเหมือนกันคือ สนใจวัฒนธรรมประเพณีพื้นบ้านของล้านนาทุกเรื่อง รวมถึงเรื่องราวประวัติศาสตร์ล้านนา ในงานแสดงคอนเสิร์ตและละครกลางแจ้งใน ทุกแห่งเราจะเป็นคู่คิด คู่ปรึกษากันอย่างมันที่สุด
บางทีเรานั่งคุยกันถึงเรื่องราวเหล่านี้โดยที่เวลาล่วงเลยไปอย่างไม่รู้ตัว ไม่มีความรู้สึกที่จะเบื่อที่จะทำงานตรงนี้เลย ถ้าเป็นการเขียนบทละคร เรามักจะช่วยกันบางทีจนถึงสว่างเลยก็เคยมีไม่มีใครที่จะทนอยู่กับเขาได้ ตลอดเมื่อเวลาทำงานเพราะเขาไม่เคยคำนึงถึงเวลาและการพักผ่อนเลย ยอมรับความสามารถของเขาในด้านการสร้างสรรค์และการนำเสนอ รู้สึกเสียดายที่ขาดคู่คิดในการทำงาน แต่ก็ต้องยอมรับสัจธรรมของชีวิต มีเกิดแล้วแก่ ต้องมีตายเป็นของธรรมดา ไม่มีใครหลีกเลี่ยงเรื่องราวเหล่านี้ไปได้
จรัล เขาไปดีแล้ว เขายุติบทบาททุกอย่างในโลกมนุษย์ ต่อไปคงเหลือแต่ชื่อเสียงคุณงามความดีที่เขาสร้างไว้ เราต่างหากที่ยังต้องลำบากต้องต่อสู้ไปตามกฏเกษฑ์ของชีวิต เราเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่าสถานที่เขาจะไปเป็นสถานที่อยู่อย่างดีและสงบสุขกว่าที่อยู่บนโลกแน่นอน ไปดีเถิดจรัล เราเองจะสานต่อเจตนาของจรัล จนสุดความสามารถ
พักผ่อนเถิด จรัล มโนเพ็ชร
บารเมศ วรรณสัย
จาก “ประวัติชีวิตผลงาน จรัล มโนเพ์ชร”
หนังสืองานพระราชทานเพลิงศพเป็นกรณีพิเศษ
