ถึงผู้มีใจรักและชอบงานเขียนทุกท่าน
ข้าพเจ้านามมีนามปากกาว่า “พฤกษา ธาตรี” ข้าพเจ้าอายุปัจจุบัน (2551) มีอายุ 15 ปี ข้าพเจ้าเขียนบทความนี้ขึ้นมาแด่ “นักเดินทาง” ผู้หาความฝัน ข้าพเจ้าก็เป็นผู้หนึ่งที่กำลังเดินอยู่ หลายครั้งที่รู้สึกท้อ หลายครั้งที่รู้สึกเหนื่อย ลำบากเหลือเกิน มีครั้งหนึ่งข้าพเจ้าทำงานอย่างเต็มที่ แต่แล้วข้าพเจ้าก็อยากจะทิ้งงานชิ้นนั้น อยากเป็นคนโง่ คนโง่ที่ทำอะไรไม่เป็น ข้าพเจ้าถูกตบหน้า ถูกด่า ถูกประนาม
วันนั้นระหว่างรอรถเมล์ ข้าพเจ้าได้ยินเสียงด่าขึ้นอีกครั้ง ไม่มีผู้ใดอยู่ข้าง ข้าพเจ้าจึงหยิบปากกาแล้วเขียนบนผิวหนังว่า
“เสียงประนาม ตามหลัง ยังคงแว่ว
ผ่านมาแล้ว ก็จริง แต่ยิ่งเศร้า”
ข้าพเจ้าไม่รู้ทางเบื้องหน้าเป็นเช่นไร แต่สิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้ารู้คือ ต้องเดินไปต่อ…ต้องสู้ ข้าพเจ้าไม่อาจบอกตัวเองเป็นนักกลอนได้ เพียงแต่แต่งเป็น ข้าพเจ้าเสาะหาผู้มีความสามารถในการแต่งกลอน เพียงเพื่อหวังว่าวันหนึ่ง ข้าพเจ้าจะทำในสิ่งที่ข้าพเจ้าฝันให้สำเร็จ นั้นคือ “ศิลปินแห่งชาติ” สักวันหนึ่ง พ่อแม่จะภูมิใจ…สักวัน
หลายเรื่องราวที่นักเดินทางได้เจอ ข้าพเจ้ารู้ดีว่ามันย่อมมีขวากหนามมีบททดสอบ และคงอีกไม่นาน อีกไม่นานที่เราจะพบเส้นชัย กำลังใจทั้งหลายทั้งปวงส่วนหนึ่ง คือ ระหว่างทางเราได้เจอะเจอเพื่อน เพื่อนที่คอยประคับประคองกันช่วงหนึ่งแล้วก็จากไป หลงเหลือเพียงความทรงจำที่หวังว่าสักวันจะมีอีกครั้ง
ตอนนี้เรากำลังเดิน ข้าพเจ้ากำลังก้าว ยังเหลือเส้นทางอีกไกลที่ข้าพเจ้าไม่ได้ไป และข้าพเจ้าจะต้องไป แล้วนักเดินทางอย่างท่านจะไปไหมถ้าไปเราจะไปด้วยกัน เราจะพักด้วยกัน เราจะสู้ดวยกัน ข้าพเจ้าขอส่งกำลังใจ ในยามที่ท่านท้อ อ่อนแอ เหงา แด่นักเดินทางทุกท่าน สวัสดีครับ
ข้าพจ้าได้แต่งกลอน 6 เกี่ยวกับสำนวนสุภาษิต ท่านผู้ใดอ่านแล้วจะตอบว่าเป็นสำนวนอะไรก็ได้นะครับ (ผมมีฝีมือไม่เก่งโปรดอภัย)
ญาติ, มิตร ชิดใกล้ หลายหลาก
ล้วนมาก ไมตรี ดีเหลือ
คอยช่วย เกื้อหนุน จุนเจือ
เอื้อเฟื้อ นำใจ ไมตรี
ดั่งเรือ ลำหนึ่ง พึ่งน้ำ
ลอยลำ ตามทาง วิถี
เสือยัง พึ่งป่า ธาตรี
หมุนเวียน เช่นนี้ โลกเรา
คนเก่ง วิชา สามารถ
เหล่าปราชญ์ ยอมรับ นับถือ
แต่ไม่ แสดง ฝีมือ
ไม่บอก แม้ชื่อ อวดตน
ถึงคราว สมควร วาระ
เขาจะ แสดง แจ้งผล
ดั่งมีด ในฝัก คมทน
รอคน อยากได้ ใช้มัน
เรื่องราว คราวใด ในบ้าน
อย่าขาน บอกสู่ ผู้อื่น
และเรื่อง ภายนอก กล้ำกลืน
อย่าฝืน มองเห็น เป็นดี
เพราะเรื่อง หลายอย่าง บางครั้ง
เหมือนดัง ไฟแรง แดงสี
ไฟใน ไฟนอก ที่มี
ทั้งนี้ ต้องคิด พินิจตรอง
พฤกษา ธาตรี
