นึกถึงคำที่ คนบางคนบอกเราว่า ชีวิตมันสั้น… แต่ฮิปโปเครตีสว่าไว้ “ชีวิตสั้น แต่ศิลปะยืนยาว” (Ars Longa, Vita Brevis : Hippocrates) แล้วอะไรล่ะ คือศิลปะที่เรามี เลยหยิบเอารูปเก่า ๆ ที่เคยถ่ายมาดู เจอรูปหนึ่ง…ที่ใครหลายคนบอกว่า รูปนี้ สวย…
เกือบสิ้นปี 2548 มีโอกาสไปเที่ยวกับพี่ ๆ ที่ทำงานเก่า จุดหมายปลายทางคือ ดอยอ่างขาง พวกเราเดินทางด้วยรถเก๋ง แต่ถึงครึ่งทาง ต้องลงเพื่อเปลี่ยนรถ
ที่ตรงนี้…เป็นลานโล่ง ๆ ล้อมรอบด้วยหุบเขา แดดจ้า แต่หนาวสั่น เรามองไปรอบๆ มีร้านอาหารอยู่หนึ่งร้าน เห็นหน้าร้านสวยดี เลยถ่ายเก็บไว้ มันคือ…ร้านอาหาร ยูนนาน
โต๊ะก็เป็นเหมือนในรูป เตี้ย ๆ นั่งนาน คงเมื่อย แต่ บรรยากาศ เยี่ยมสุดๆ เมื่อได้ข้าวร้อน ๆ แฉะ ๆ กินกับหมูยูนนาน ที่แม่ครัวบอกว่า หมักนาน (ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสูตรเขาหรือไม่ค่อยมีคนมากินก็ไม่รู้แฮะ) ที่มาพร้อมชากลิ่นหอม อุ่น ๆ มีความสุขอย่าบอกใครเชียว
อดีต…ที่นี่เป็นฐานทัพของเหล่าพลพรรคคอมมิวนิสต์ หน้าร้านคือ ลานจอด ฮ. ส่วนในร้านมีแต่รูปคนถือปืน และมีข้าวโพดห้อยต่องแต่งเต็มไปหมด สวยดี มัวแต่กินเลยไม่ได้ถ่ายเก็บไว้
จะว่าไป…ก็คิดถึงบรรยากาศเก่า ๆ เหมือนกันแฮะ
จุฬารัตน์ ดำรงวิถีธรรม
