นิ่งเงียบทำไมเด็กสาว….
ยามเย็นแห่งกลางฤดูหนาวเยือนเข้ามาแล้ว
วัยเจ้าย่างเหย้าเพิ่มเข้าอีกฤดู
ลมหายใจเจ้าถูกลบถอยลง…
ความจริงโอบกอดเจ้า
ตัวเจ้าสั่นเทาเมื่อเจอะเจอผู้ผ่านทาง
เย็นย่ำนี้… กลางฤดูหนาวนี้
เจ้าอย่าสงสัยในคนผ่านทาง
วันหนึ่งกาลหนึ่ง….
เจ้าจักต้องเดินทางผ่านใครไปสักคนเหมือนคนผ่านทาง
วันหนึ่งเจ้าจักเป็นความเงียบที่ถูกครอบครองด้วยไอแห่งความวังเวง
เมื่อวัยเจ้าต้องพบกับฤดูหนาวสุดท้าย…
เจ้าอาจจะเป็นดั่งดาวดวง หรือดาวอาจเป็นเฉกเช่นเจ้า
ฤดูหนาวจะผ่านไปแล้ว เด็กสาวจะเดินทางผ่านเจ้าไปเงียบ ๆ
ผ่านไป และผ่านไป ไม่กลับมา!
ก่อคเณศ รุ้งสันเทียะ
