ป่าในกระเป๋าของชายหนุ่ม

ป่ายิ้มให้เด็กน้อย… สายน้ำรักษาบาดแผลของหน้าดินและความรู้สึกที่แตกร้าวให้เป็นแผลเดียวกัน เนื้อเดียวกันทีละนิด… ฝนหัวเราะร่าเริงเป็นหยดน้ำฉ่ำชื่น น้ำแตกกระเซ็นปลาเล็กนับล้านไล่ต้อนปลาช่อนยักษ์ที่เข้าไล่คลุกครามแผ่นดินตน ดอกไม้ริมน้ำเหี่ยว แต่กับสดขึ้นมาใหม่อีกครั้งเมื่อสาวน้อยคนหนึ่งลงแหวกว่ายเล่นในสายธารลำพัง

ชายหนุ่มหนีหน้าจากเมือง โบกรถเข้าสู่ป่า ในกระเป๋าเป้ใบนั้นมีป่าจากเมืองอยู่ในกระเป๋าของเขา!

ชายหนุ่มขายบางสิ่งเพื่อแลกซื้อของบางอย่าง ร่างกายอาบอายเหงื่ออาบอายร้อนทั้งวัน สองแขนบาดเช็ดเหงื่ออยู่ได้มิได้ขาดไปเลยสักเพียงนาที หยดเหงื่อของชายหนุ่มเหมือนสายน้ำที่คอยรดราดรากไม้ใต้ดิน อีกสองก้าวเขาจะถึงซึ่งจุดมุ่งหมาย แต่ไม่ใช่เป้าหมายแห่งห้วงกาลที่เก็บซ่อนอยู่เงียบ ๆ

สิ้นสุดการก้าวเดิน…

เขาจัดวางกระเป๋าด้วยความร้อนรน ความฝันซึ่งมาถึงจุดหมายไม่ใช่จะทำอะไรได้ง่าย ๆ

เขาแบ่งดินออกเป็นส่วน แบ่งดินออกเป็นหว่าง ผ่าตัดบางสิ่งที่ปลอมแปลงเข้ามาทิ้งไป เผาไป ให้อีกาอีแล้งซึ่งเขาไม่เคยเห็นมาก่อนรุมทึ้งแทะเล็ม จิกกิน ตัดกิ่งก้านเน่า ๆ บางกิ่งบางตอนทิ้งไป ตัดทอนบางอย่างโยนทิ้งขว้างอย่างไม่ปราณีที่ตรงนี้ไม่จำเป็นต้องมีบางอย่าง แต่จำเป็นต้องมีบางสิ่ง

ภาคหนึ่ง เพื่อปากท้อง!

ภาคหนึ่ง เพื่อลูกเมีย!

ภาคหนึ่ง เพื่อวันข้างหน้า!

ภาคหนึ่ง ในตอนนั้นเขาบอกว่าที่สุดแล้วเพื่อเด็ก ๆ เพื่อเด็ก ๆ จะได้มีป่าของพวกเขาเพื่อเอาไว้วิ่งเล่น ไว้วาดภาพ

ภาคหนึ่ง ชายหนุ่มตะโกนออกมาดังลั่น… “กูจะปันแบ่งให้สังคมที่เลวทราม! สังคมที่กำลังตกต่ำ ผู้คนที่กำลังลุ่มหลงซึ่งอำนาจและกำลังหลงลืมบางอย่าง”

ผู้คนเหล่านี้ถึงคราวต้อง…

จอบเก่าสนิมเขรอะ ไร้ด้าม เขาหาด้ามมาใส่ให้มันใหม่ หลุมแรกหว่างฝันนั้น เขาฝันเห็นป่างามปรากฏ เขาทิ้งจอบและวิ่งเข้าไปดูป่าในกระเป๋าของเขา เกิดรอยยิ้มเงียบ ๆ ลำพัง

จอบแตกแหกทางอันยากเข็ญ ลมผ่านไม้ปลิว น้ำเล่นไหล ใจมั่น เหงื่อหยาดหยดรดแววตาหลังม่านหนังวัยหนุ่ม เสียงเหล็กกระทบแผ่นดิน ลมโบกไหวสะบัดพัดผ่าน ต้นไม้กรีดเสียงกังวาน กบ-เขียด-อึ่งอ่าง-ต่างวาระเดียว

ภาพเกลียวคลื่นลมหมุนวนผันผ่าน ผูกพันหว่านหวังรวมพลังหลอมรัดข้างใจ เสียงน้ำไหลดังขึ้น ผักเติบโต ต้นไม้ใหญ่ แมงปอล้อลมพลิ้วฝัน ผีเสื้อดมดอกไม้เน่าข้างริมทาง ต้นไม้งามแข่งขันในกระเป๋าเป้ใบใหญ่

ก่อคเณศ รุ้งสันเทียะ