เมื่อวานนี้ไปซื้อของที่ห้างบิ๊กซี สาขาพระราม 2 ที่สะพานลอยคนเดินข้าม มีผู้ชายคนหนึ่งมายืนแจกใบปลิว ลักษณะคล้ายหนังสือพิมพ์ขนาดเล็ก เดินไป อ่านไป เข้าใจได้ว่าเป็นของฝ่ายตรงข้ามกับรัฐบาลปัจจุบัน ไม่กล้าจะอ่านให้ครบจบข่าวทุกหน้า เพราะเกรงว่าจะสับสนในข้อมูลทางการเมือง เนื่องจากข่าวที่เสพทางหน้าหนังสือพิมพ์และจอเหลี่ยมที่บ้าน ก็ยังด้อยปัญญา ไม่สามารถแยกแยะความจริงสิ่งเท็จ

อีกประการหนึ่ง กระแสที่สาดข่าวออกมาให้ดูชมดมอ่าน ก็ไม่ได้แตกต่างจากอดีตที่คุ้นตา ราวกับว่าการข่าวได้ถูกตีตราให้เป็นประเพณีนิยมที่ผู้ได้เปรียบมักจะข่มขย่มผู้ที่เพลี่ยงพล้ำในสังเวียนการเมืองให้เสียหลักล้มกลิ้ง ประกาศกันชัดเจนว่า ทีเอ็งข้าไม่ว่า ทีข้าเอ็งอย่าร้อง หรือพูดง่าย ๆ ว่า T WHO T IT ซึ่งก็ถือเป็นเรื่องธรรมดาของวัฎจักรแห่งอำนาจ

การเสพข่าวการเมืองในทุกวันนี้จึงเป็นแค่การลิ้มรส “เหล้าเก่าในโหลยาดองใหม่” ซึ่งสำหรับผู้เสพแล้วรสชาติมันขมขื่นบาดคอร้อนแรงเช่นเคย เพราะไม่ใช่ปรากฏการณ์แปลกใหม่แต่อย่างใดในสังคมนี้

เมื่อเป็นดั่งนั้นแล้ว ประชาชนคนเดินฟุตบาทราชวิถี ที่สามารถทำใจให้ลื่นไหลคุ้นเคยไปได้ตามสภาพเหตุการณ์ ก็จะรู้สึกได้ถึงอรรถรสในการชมบทบาทของตัวละครในข่าวที่ทยอยกันออกมาร่ายรำผลัดกันย่ำยีคู่อาฆาต เริ่มตั้งแต่ คู่ซ้อม คู่เปิดสนาม คู่ขั้นรายการ คู่ชิงบ๊วย รองคู่เอก และคู่เอกของรายการยุคนั้น ๆ

ดูกันไปเรื่อย ๆ เบื่อ หรือ เมื่อยก็เลิกดู ปิดหูปิดตาเสียบ้างบางเวลา หรือจะเลือกมีโรคประจำตัว เช่น โรคหูตึงชั่วคราว โรคตาตี่หรี่ตาดู เป็นต้น

นอกจากนั้นแล้ว สิ่งที่ประชาชนอาจทำได้อีกวิธีหนึ่ง ได้แก่การพึ่งสิ่งศักดิ์ที่ตนนับถือ ภาวนาสวดมนต์อ้อนวอนให้เหตุการณ์คลี่คลายไปในทางที่ดี… ซึ่งปฎิเสธไม่ได้ว่านั่นคือความในใจของคนไทยทั้งชาติ ที่ต่างหวังเอาไว้ว่าต้องมีสักวันที่จะได้เสพข่าวบ้านการเมืองอย่างสุขใจ ได้ชื่นชมเนื้อหาสาระข่าวดี ๆ ในวันที่ความสงบเกิดขึ้นในบ้านเมือง ผู้คนอยู่ดีกินดี มีงานทำ มีเงินใช้ ข้าวไม่ยากหมากไม่แพง หรือ ขอแค่รถเมล์สาธารณะ พาหนะคู่ใจของคนใช้แรงงานเลิกเห่อขายตั๋วแพง

ภารกิจนี้จึงถูกโยนลูกให้เป็นหน้าที่ของผู้ที่คิดว่ามีสิทธิและอำนาจเต็มในการบริหารประเทศโดยชอบธรรม ที่ถึงคราวต้องเร่งเวลา หันหน้ามาร่วมมือกันทำงานเพื่อประเทศชาติ ที่ประกาศกันปาว ๆ ว่ารักและหวงแหน ห่วงใยกันนักหนา อย่างน้อยก็ขอให้เปลี่ยนแปลงต้นฉบับข่าวรายวันให้ประชาชนได้เสพ “ข่าวที่รอคอย” ด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มกันบ้าง

จะว่าไปแล้วถ้านาทีนี้หากผู้ใดทำได้.. ให้เห็นเป็นรูปธรรมดั่งคำพูด.. มีหรือประชาชนจะไม่เทคะแนนให้หมดหน้าตัก… รักหมดใจ…

อยากเขียนมั่ง… เอาม่วนเด้อ ป๊าวเครียด and serious แต่ประการใด….. เดินทางสายกลางสบายใจแต้ ๆ พี่น้อง

jigkee