สานศิลป์…รักถิ่นเกิด
โลกบรรเจิดจากศิลป์สาน
จากอดีตมายาวนาน
ผ่านตำนานกาลยืนยง
สองมือของวัยเยาว์
สองตาของผู้เฒ่าเฝ้ามั่นคง
เลือนรางมิจบลง
รุ่นต่อรุ่นคงก้าวไป
เกิดเป็นเรื่องเล็กเล็ด
แตกจากเม็ดผลิบานใหม่
ขมขื่นชื่นกันไป
ร้อยหลากหลายศิลปะ
สานศิลป์เพื่อวิถี
ทั้งดนตรี กวีวาทะ
รูปแบบแห่งอิสระ-
เสรีแห่งจินตนาการ
จากรุ่นสู่อีกรุ่น
ร่วมลงทุนร่วมสืบสาน
หลายแรงเป็นหลายล้าน
เพื่อสร้างสานบ้านของเรา
วัฒนธรรมนำก่อเกิด
ความบรรเจิดมาร่วมสร้าง
เขียนเพลงบรรเลงทางต่าง
ร่วมผสานสร้างสามัคคี
ดนตรีแม้แตกแขนง
แต่ไม่แกร่งแย่งแบ่งศักดิ์ศรี
เส้นบรรทัดเขียนกวี
เส้นดนตรีสร้างเยาวชน
คนหนุ่มและคนสาว
ฝันถึงคราวดาวร่วงหล่น
แสงงามกลางเมืองมนต์
ไม่น่ายลให้หลงมอง
เพราะเมืองดูแปลกตา
วิถีอันมีค่าดูเศร้าหมอง
ดาวงามดูละลอง
แผ่นดินร่ำร้องหาสิ่งงาม
จึงเกิดมาปรากฏ
ใช่ว่าปดให้รีบตาม
หลายคนเกิดคำถาม
มีไหมใครจะตามมาสานก่อ
เป็นกลุ่มไปทั่วทิศ
หลายชีวิตไม่รีรอ
สร้างสรรค์สานศิลป์อย่างไม่ท้อ
เพื่อเกิดก่อความงดงาม
กลับฟื้นคืนสู่ถิ่น
สู่แผ่นดินถิ่นของพ่อ
นามไทยใฝ่ฝันต่อ
เกิดกลุ่มก่อต่อทางศิลป์
ทั้งดนตรี ทั้งภาพเขียน
เป็นบทเรียนจากไพรพิณ
สายน้ำระเรื่อยริน
ฝนอาบดินทั่วถิ่นไทย
ความงาม – งามจึงบรรเจิด
เกิดเป็นทางอย่างไสว
ยิ้มเย็นรื่นชื่นฉ่ำใจ
ศิลป์สานไกลทั่วไทยเรา
ก่อคเณศ รุ้งสันเทียะ
หาดใหญ่, 15 ตุลาคม 2553
