
ผมได้เจอ พี่เอก พจนาถ พจนาพิทักษ์ ครั้งแรก ตอนสมัยยังเรียนอยู่มหา’ลัยเอกชนชื่อดังย่านรามคำแหง ตอนนั้นชมรมอนุรักษ์ธรรมชาติฯ เขาจัดประกวดการแข่งขันดนตรี Folk Song เพลงเพื่อชีวิต อันเป็นส่วนหนึ่งใน Event กิจกรรมงานหนึ่ง ก็เลยมาชวน “เด็กค่าย” ให้ร่วมประกวด ผมกับเพื่อนรุ่นน้องอีกคนก็รวมกันเข้าร่วม ส่วนพี่เอกมาเป็นกรรมการตัดสินรอบชิงชนะเลิศ
ผลปรากฎว่าวงเรา ซึ่งแน่นอนเล่นดีที่สุดในงาน (ไม่ได้โม้นะ ใคร ๆ เค้าก็บอกงั้น) ไม่ได้รางวัลอะไรเลยซักรางวัล พี่เอก ที่เป็นกรรมการขึ้นเล่นปิดท้ายงาน ได้พูดกึ่งอธิบายว่า งานประกวดดนตรีโดยชมรมอนุรักษ์ฯ ก็น่าจะเล่นเพลงที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับธรรมชาติ ซึ่งตอนนั้นเราเล่นเพลงคนตีเหล็ก แม่ อีกเพลงจำไม่ได้
แล้วก็มีอีกเหตุผลซึ่งมีพรรคพวกไปสืบข่าววงในมาบอกว่า ก็เพราะรุ่นน้องที่เล่นกับผมนี่มันกางเนื้อเพลง คอร์ดกีตาร์ เล่น แสดงถึงความไม่พร้อม เอ้า!!! งี้วงออเคสตร้า ก็ไม่พร้อมทั้งวงเลยสิเนี่ย
แล้ววงชนะเลิศที่ได้ที่ 1 อะ เล่นเพลง “ทะเลใจ” แล้วก็ไม่ได้เล่นดีเด่นอะไร แล้วไอ้เพลง ทะเลใจ นี่มันอนุรักษ์ตรงไหนเนี่ย ออกจะการเมืองหน่อย ๆ ด้วย ผมก็เลยพาลนึกไม่ชอบหน้ากรรมการท่านนี้ขึ้นในทันใด
เรื่องนี้ยังไม่เคยเล่าให้พี่เอก เจ้าตัวฟังเลย (ฮา) มาสารภาพตรงนี้ละกัน พี่เอกอาจจะจำไม่ได้เหตุการณ์นี้ด้วยซ้ำ
มาเจออีกทีตอนงาน 30 ปี 6 ตุลา ที่ลานปรีดีฯ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ ผมเป็นกรรมการจัดงาน พี่เอกมารับรางวัลที่ 1 การประกวดบทกวี จำได้ว่าก็มียิ้ม ๆ ทักทายให้กันนิดหน่อย นัยว่าข้อหาหมั่นไส้ยังอยู่ แต่ตอนพี่เอกขึ้นเวทีอ่านบทกวีที่ชนะนี่สิ โอ้โห… เรารู้สึกทันใดว่าศิลปินคนนี้เก่งจังว่ะ บทกวีมันบาดลึกเข้าขั้วหัวใจ
จากนั้นผมก็เริ่มติดตามผลงานเพลงพี่เอก
เพลง “ผ่าน” นี่โดนสุด ๆ รักมาก เป็นหนึ่งในเพลงในดวงใจตลอดกาลเลยทีเดียว แล้วก็อีกหลาย ๆ เพลงที่ชอบมาก ไม่ว่าจะเป็น รักนั้น สงขลา…ฉันมาหาเธอ เจ้าตุ๊กตา ฯลฯ
ที่สุดก็มีโอกาสพูดคุย สนิทกันมากขึ้นจริง ๆ ก็เมื่อตอนผมทำงานเป็น CoProducer คลื่นวิทยุ เลยมีร่วมงานกับพี่เอกหลายครั้ง ได้พบเจอกันตามเวทีกิจกรรมต่าง ๆ หลายหน ได้แลกเปลี่ยนทัศนะกันมากเข้า ๆ ก็ยิ่งถูกคอ พบว่าสนใจในเรื่องคล้าย ๆ กัน เช่น ศิลปะ เพลง โดยเฉพาะเรื่องกีตาร์ ก็ยิ่งถูกใจ
“พี่ว่าจะกลับไปใช้ Takamine แล้ว มันเป็นตัวเรามากกว่า Taylor มันไม่ตอบสนองเรา”
EN40c ถ้าจะขายบอกผมคนแรกนะ (ฮา)
“พี่มีเพลงใหม่ (สงขลา…ฉันมาหาเธอ) นก ลองฟังแล้ว feedback หน่อยสิ ว่ามันจะส่วนตัวเกินไปไหม คนจะเข้าถึงไหม”
จากนั้นมา เวลาผมจัดงานกิจกรรมใด ๆ พี่เอกก็จะเป็นศิลปินคนแรก ๆ ที่จะชวนมาร่วมงานเสมอ
วันเวลาผ่านไป ต่างคนต่างมีเส้นทางชีวิตต่างกัน หลัง ๆ ก็เริ่มห่างหาย ได้ติดตามเรื่องราวผ่าน Facebook แทน นาน ๆ ถึงได้คุยกันที แต่ก็ยังคิดถึง และยังฟังงานเพลงพี่เอก เพื่อปลุกเร้าชีวิตและความฝันของตัวเองอย่างสม่ำเสมอ
อีกเรื่องที่ต้องสารภาพ คือ “มหาสมุทรว่ายผ่านฝูงปลา” เป็นงานเขียนของพี่เอกเล่มแรกในชีวิตผม ก่อนหน้านี้ไม่เคยเป็นเจ้าของหนังสือของพจนาถเลยสักเล่ม ได้แต่อ่านฟรีใน Facebook (ฮา) ไม่ใช่ไม่อยากได้นะ แต่มันไม่มีผ่านตาเวลาไปเดินตามแผงหนังสือเลย อาจเพราะผมไม่ใช่คนอ่านบทกวีมากนัก
ดังนั้นเล่มนี้จะพลาดได้อย่างไรกัน



อรรณพ นิพิทเมธาวี
28 พฤษภาคม 2565