“หลากหลายผองเพื่อนล้วนพันธุ์เดียว”
นี่ถ้าขาดเล่มนี้ มิได้เขียนถึงละก้อ ข้าพเจ้าคงนอนตายตาไม่หลับแน่ ๆ ว่าไปก็จะเหมือนปลาขาดน้ำ เสือมิได้ท่องไพร ดาบไม่มีฝัก รักไม่มีเธอ กันเลยทีเดียว
แรกสุดเห็นชื่อหนังสือ พันธุ์หมาบ้า บวกกับความประทับใจในฝีไม้รายมือของนักเขียนรางวัลซีไรต์นาม ชาติ กอบจิตติ ก็ไม่ลังเลที่จะเป็นเจ้าของ
มันต้องเป็นนิยาย บู๊ Action แบบฉบับลูกผู้ชายตัวจริง นายร้อยตำรวจเอกปลอมตัวมา มันส์แน่นอน 555+ (ยิ้มกระหยิ่มในใจ)
อ่าน ๆ ไป …..
เอี้ยไรว่ะ สำลี เล็ก ฮิป อ๊อตโต้ ชวนชั่ว ไท ฯลฯ พวกมึงเป็นใครวะ แล้วไหน คนไหนคือ นายร้อยตำรวจเอก
อ่าน ๆ ไป อ่าน ๆ มา ….. สนุกดีว่ะ กินเหล้าทั้งเรื่อง 555+
มีหนังสือไม่กี่เล่มที่ทำให้คนอ่านหนังสือช้าแบบผม “รวดเดียวจบ” ได้
เนื้อหาของพันธุ์หมาบ้า จะว่าไปผมรู้สึกเหมือนเรื่องเล่าในวงเหล้า ไร้สาระไหม? ก็ใช่ แฝงความรู้ไหม? ก็นิดนึง แต่ที่แน่ ๆ มันทำให้ผมเห็นและตระหนักถึง 2 สิ่ง ว่ามันมีคุณค่ามากมาย มากพอที่เราควรจะใช้ชีวิตทั้งชีวิตตามหา และรักษามันไว้ให้ดีเมื่อได้มันมา
2 สิ่งที่ว่าคือ เพื่อน และ เสรีภาพ
พันธุ์หมาบ้า ให้ราคา 2 สิ่งนี้ไว้สูงมาก ในขณะที่ราคาสูงเช่นไร ก็ใช้ทรัพย์สินแลก ใช้เงินซื้อไม่ได้ และเมื่อเรามี 2 สิ่งนี้ อะไรดี ๆ สนุก ๆ งาม ๆ มันส์ ๆ ก็จะตามมา
เสรีภาพ คือ สิ่งที่มนุษย์ทุกเผ่าพันธุ์ สัตว์ทุกสายพันธุ์ ปรารถนา
ส่วน มิตรภาพ ก็มิต่างจากกุหลาบที่ไร้หนาม มังกรโบราณ โกวเล้ง กล่าวไว้
ข้าพเจ้าเป็นคนมีมิตรสหายเยอะ อาจจะเยอะติดอันดับท๊อป แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป สถานการณ์ต่าง ๆ ก็จะคัดกรองบางคนออกไป ทีละคน ๆ เสมือน “ตะแกรงร่อน” มันไม่ได้กรองออกไปด้วย ความเชื่อทางการเมือง รสนิยมทางศิลปะ อายุ รูปร่างหน้าตา ฐานะการเงิน ตำแหน่งยศ เกียรติภูมิต่าง ๆ
มันกรองด้วยความจริงใจ
ข้าพเจ้าคิดแบบนี้
อรรณพ นิพิทเมธาวี
19 มิถุนายน 2563
