บทกวี – ยืนอย่างหญ้า

พายุฝน ก่นคำราม ปานโลกไหว
ลมกรรโชก โยกกิ่งใบ ใจยังสั่น
ผาตระหง่าน ภูเด่นท้า ยังล้มพลัน
เป็นแพรกหญ้า คงหยัดยัน ลู่ตามลม

อรรณพ นิพิทเมธาวี