มีคนเคยถามบ่อย ๆ ว่า “ทำไมชอบเดินทาง?”

และมีคนเคยถาม “ทำไมชอบเดินทางคนเดียว?”

อืมมมมม…. ตอบยากนะ เอาแบบกำปั้นทุบดิน ก็…สนุก เอาแบบส้นตีนชี้ฟ้า ก็…เพราะว่างไม่มีไรทำ เอาแบบขี้เมาโกวเล้ง ก็ต้องเอยวลี “อ่านหนังสือหมื่นเล่ม มิเท่าเดินทางพันลี้” คำตอบคงมีหลายแบบ และในหลายแบบนั้นก็มีอีกหลายแบบ แต่จะยังไงก็ตาม ผมเรียนรู้ชีวิตและสิ่งรอบ ๆ ชีวิตได้จากการเดินทาง มันสอนให้รู้จัก ความสนุก มิตรภาพ ความงดงาม ความรื่นรมณ์ ในขณะที่มันก็แนะนำให้รู้จัก ความลำบาก ความเห็นแก่ตัว ความเหงา และการรอคอย

ผมไม่ได้ชอบเดินทางคนเดียวหรอก แต่บางครั้งเงื่อนไขมันทำให้เป็น ข้อดีของการไปคนเดียวมันก็มี ก็คือมันทำให้รู้และเห็นคุณค่าของมิตรภาพ ทำให้คุ้นชินกับความเหงาแม้จะไม่ได้อยากจะสนิทด้วย กลับกันเป้าหมายจะดูลดความสำคัญลงไป หากการเดินทางมีมิตรร่วมทางที่ช่วยกันทำให้ “ระหว่างทาง” ดูเปี่ยมไปด้วยคุณค่าอย่างน่าประหลาดใจ

อรรณพ นิพิทเมธาวี