งานมหกรรมเยาวชน ครั้งที่ 1 วันที่ 30 ตุลาคม 2552 เป็นงานรวมตัวของเยาวชน Activists ในหลากหลากรูปแบบไปแสดงผลงาน มีออกบูธ เสวนา การแสดง มูลนิธิสยามกัมมาจล เป็นเจ้าของงาน ผมไปร่วมในนามองค์กรที่ตนเองทำงานอยู่ ก็เป็นพวกกิจกรรมค่ายอาสาฯ งานมี 3 วัน
วันสุดท้าย น้องเก่ง กระจกเงา (ณ เวลานั้น) ผู้ประสานหลักของโซนเรา ชวนผมไปประชุมปรึกษาพร้อมเหล่าแกนนำของโซนอาสาสมัคร (โซนเราอยู่ลานกิจกรรมข้าง ๆ Siam Discovery) ขึ้นไปร้องเพลง
“พี่ โซนเราต้องมีการแสดงที่เวทีใหญ่ตรง Siam Paragon คืนนี้ ก่อนพิธีปิด พี่ช่วยหน่อย ทำไรดี”
”ร้องเพลงสิ”
“หมายถึงพี่ขึ้นไปร้อง?”
“อืมมมม.. ไม่ ๆ เอาพวกเราขึ้นไปร้องทั้งหมดเลย หมาหมู่ เอ้อ!! ร้องหมู่”
“ได้ ๆ เดี๋ยวเก่งบอกน้อง ๆ ให้ พี่จะร้องเพลงอะไร?”
เออ… นั้นสิ เพลงไรดีวะ คือมันต้องเป็นเพลงที่คนรู้จัก เพื่อน ๆ น้อง ๆ ร้องได้ มีความหมายสร้างสรรค์ สื่อสารในเรื่องสังคม แล้วถ้าเป็นเพลงจังหวะสนุก ๆ น่าจะดีกว่า
เดือนเพ็ญ – เศร้าไป
เด็กดั่งดวงดาว – ช้า คนดูง่วงหลับหมด
Imagine – โอ้!!! ไกลไป สงครามยังไม่เกิด
บัวลอย – เดี๋ยวตีกันเละ
จริง ๆ ในหัวผมมีชื่อเพลงที่เหมาะสมอยู่ตั้งแต่แรกแล้วละ เพลงโปรดของศิลปินคนโปรด
“ว่าแต่น่าจะมีการแนะนำตัว กับแนะนำเพลงหน่อยจะดีนะ”
“ได้ค่ะพี่ เดี๋ยวจะให้น้องคนนึง พูดกล่าวแชร์ความรู้สึกต่อกิจกรรม แล้วก็ก่อนพูดเข้าเพลง”
ทุกอย่างลงตัว
มอบเป็น “รางวัลแด่คนช่างฝัน” ผู้ไม่ละทิ้งความฝันทุกคนครับ
อรรณพ นิพิทเมธาวี
