เสียงกลองที่กระทบกันเป็นจังหวะไม่ตก Volume ในละแวก กลุ่มยึดครองวอลล์ สตรีท ซัคคอตติปาร์ค เกาะแมนฮัตตัน นครนิวยอร์ก ที่กลายเป็นพื้นที่จุดชนวนลามไหลออกนอกประเทศ ตามปฏิญาณร่วมกัน

แล้วสิ่งหนึ่งที่ช่วยหล่อหลอมความเป็นหนึ่งเดียว หนีไม่พ้นดนตรีกับเสียงนักร้อง ที่ไม่เคยหล่นหายไปไหนของกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวของประชาชน

หากย้อนไปสมัยนู้น รุ่นใหญ่ก็ต้องนึกถึงก๊วน (David) Crosgy, Steal (Stills), (Graham) Nash & (Niel) Young = CSNY รวมถึงศิลปินชายเดี่ยวอีกนานา Bruce Springteen, Bonnie Raitt, Woody Guthrie, Seeger และ Bob Dylan ขวัญใจสตีฟ จ๊อบส์ ของมะกัน และเป้ ของไทย

และเพลงที่ถือเป็นเพลงชาติการเคลื่อนไหวด้านแรงงานและสันติภาพ 1945 ระดับสากลที่ฮิต ๆ และรู้จัก “We shall Overcome” กับเพลง “Which side Are You On” ฯลฯ กระจายวัตถุประสงค์ : ต่อต้านสงคราม / ปฏิวัติอเมริกา / สงครามกลางเมือง / สิทธิมนุษยชน / เลิกทาส / ความไม่ยุติธรรม / รักษ์โลก / รักษ์สัตว์ / ต่อต้านความหิวโหย

แต่ “ดนตรีประท้วง” ว่าไปก็แจ้งเกิดลำบาก ไม่จับใจจับจิตเท่ายุค ’50, ’60, ’70 เพราะต่างปัจเจกยกประสบการณ์กันมาอวดกึ๋น แล้วสมัยนี้นิสัยผู้คนก็เปลี่ยนไป

จากที่ฟังแล้วอิน อินแล้วหาวิธีต่อสู้ด้วยอุดมการณ์ร่วมกัน มาร้องรำทำเพลงขับขานประสานถ่ายทอดพลังกันไป ก็กลายเป็นหวังดีประสงค์ร้ายก็อบแผ่น ดาวน์โหลดเผื่อแผ่เพื่อนฝูง เลยต้องโหยหาเปิดร้องแต่เพลงเก่า ๆ

นอกจากนี้ ก็ไม่มีศิลปินหลักของงานนี้ มีก็แค่รับไม้ผลัดเชิญกันมาขับกล่อม ส่วนพวกที่เสนอตัวเองก็พยาย้าม!! ทั้งแต่งเอง ร้องเอง ดาวน์โหลดลงยูทูบ ทวิตเตอร์ ถึงขั้นทำเอ็มวีเพราะเพี้ยนกันอย่างอีเหละเขละขละ

หากคิดถึงบทเพลง Occupy เป็นจริงเป็นจังนะ สื่อนอกว่าก็เห็นจะมีแต่นักแต่งเพลงชาวรัฐเท็กซัส James Mcmurtry ชื่อ “We Can’t Make it Here (Anymore)” เขียนทิ้งไว้ตั้งแต่ปี 2547 ด้วยเนื้อเพลงสื่อชัดแจ๋ว สะท้อนประเทศฉิบหาย เพราะความละโมบกินกันเป็นหมู่คณะ และนัก การเมืองหน้ามึน

คว้ารางวัลเพลงแห่งปี จากรางวัลดนตรีทรงเกียรติอเมริกานา ขนาดว่า สตีเวน คิง (Stephen King) นักเขียนเชิงสยองขวัญ ยังเขียนชม สุดยอดแห่งเพลงประท้วงของชาวอเมริกันนับแต่เพลง “Masters of Wars” !!!…ขนาดนั้นเลย

กิรณา อินทร์ชญาณ์
นสพ.ไทยรัฐ 2 ธันวาคม 2554

*Occupy Wall Street หรือ ยึดถนนวอลสตรีท เป็นเหตุการณ์การที่กลุ่มคนยึดถนนวอลสตรีต (Wall Street) อยู่ในเกาะแมนฮตตัน นครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา เริ่มจากแนวความคิดในเว็บไซต์แอดบัสเตอร์ส์ ดอทคอม ราวกรกฎาคม 2554 เป้าหมายแรกเริ่มเป็นเพียงการจัดตั้งเครือข่ายระดับโลกของการผสมผสานทางวัฒนธรรมและการสร้างสรรค์ นำวัฒนธรรมที่ตนเองมีอยู่ออกมาแสดงร่วมกันในยามว่าง ไม่มีงานทำ สำหรับการประท้วงถึงความไม่เป็นธรรมในสังคม

James McMurtry – “We Can’t Make It Here (Anymore)”