มีบทความ วิพากษ์วิจารณ์ แนวทางและรสนิยม ของนิตยสาร ซัมเมอร์ และ อะเดย์ ว่าเป็นนิตยสารที่อันตรายในการเผยแพร่ลัทธิ และรสนิยม….. ที่น่าเป็นห่วง อันตรายในแง่ที่ว่า หนังสือทั้งสองเล่มที่ยกมานั้น ช่างส่งเสริมให้คนมองโลกในแง่ดี แบบฉาบฉวย คือเอะอะอะไร ก็มองโลกในแง่ดีเข้าไว้ จนทำให้ละเลยต่อการมองปัญหาสังคมในด้านลึก ทำให้ไม่ต้องเข้าไปมีส่วนในการแก้ไขปัญหา ไม่ต้องไปใส่ใจอะไรนักหนา มองหยาดน้ำตาชาวนา เป็นเรื่องสวยงาม….. ดังท่านที่สนใจ จะหาอ่านบทความนี้ได้ >> (คลิ้กตรงนี้)

มีคำถามแว่วว่า แล้วกระผม ในฐานะบรรณาธิการคนหนึ่งของสำนักศิษย์สะดือ นิตยสารหน่วยกวนอารมณ์และ อดีตสมาชิกวงเฉลียง เจ้าของฉายาตัวโน๊ตอารมณ์ดี มองประเด็นนี้อย่างไร ทั้งนี้อาจเป็นเพราะบทความจากคุณธดา ได้หยิบยกตัวอย่าง เกี่ยวพันถึงเพื่อนพ้องน้องพี่ นักเขียนที่รายรอบตัว แต่เลยไปไม่มีตอนไหนที่ ตกกระทบใส่ ศุ บุญเลี้ยง เอาเสียเลย บางรายถึงกันสันนิษฐานกันเล่น ๆ ว่า หรือ เจ้าธดา จะเป็นนามปากกาแฝงมาของ กระผมสมจุ้ย ด้วยซ้ำ

เมื่อมีคนส่งบทความนี้มาให้อ่าน และได้อ่านบทความนี้ด้วยความสนุกสนานทางความคิด นึกยกย่องผู้เขียนว่ามีความกล้าในการวิพากษ์วิจารณ์ และยังเป็นบทวิจารณ์ที่มีความลุ่มลึก มองทะลุ ความฉาบฉวย มุ่งสู่ประเด็นทางสังคม ที่น่าชมเชย ฝีไม้ลายมือการเขียนก็ไม่ธรรมดา ตินิดนึงก็ตรงที่ว่า ยังไม่ค่อยมีความรอบด้านในการมอง หรือตัวอย่างที่ยกมาก็ยังไม่หนักแน่นนัก จึงถูกโต้และแย้ง ได้ง่าย ๆ จากหลาย ๆ ช่องโหว่ ที่โบ๋อยู่

ความที่เป็นคนทำนิตยสารมาก่อน แถมด้วย สนิทสนมกับคนทำอะเดย์และซัมเมอร์ ผมต้องออกตัวก่อนว่า หนังสือทั้งสองเล่มนั้นน่าสนใจไม่น้อย ทั้งการก่อเกิด ตัวตนของคนทำ และแนวทางของนิตยสาร ที่เป็นทางเลือกใหม่ๆ ให้สังคมไทย แต่อย่างไรก็ยังไม่ใช่หนังสือในดวงใจ ไม่ใช่แนวหนังสือ ที่ผมจะนิยมชมชอบได้สุดใจ หรือ ถ้าบอกว่าเป็นหนังสือในแบบเดียวกับ ไปยาลใหญ่ ผมก็ยังหัวชนฝาว่ายังไม่ใช่ แม้อาจมีบางส่วนที่ละม้ายคล้ายบ้าง แต่ยังห่างในแง่ของหัวใจแท้ ๆ

ผมจึงออกจะกระโดดไปเข้าข้างบางบรรทัดของคุณคุณธดา อยู่บ้าง และ ถ้าคุณธดา วิจารณ์งานผมสักนิด ก็คงจะขอใช้สิทธิในการพาดพิงสักหน่อย แต่เนื่องจากเห็นว่า กระแสถกเถียงกันรุนแรงพอควรอยู่แล้ว ก็เลยนิ่งเสีย เฝ้ามองดูปรากฎการณ์ แลกหมัดทางความคิด ด้วยความนิยม ว่าในสังคมควรจะมีบางคราที่เราถกเถียงกันในเรื่องที่เป็นประเด็นสำคัญ ไม่ใช่ทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง และด้วยเรื่องที่ ไม่ค่อยจะรู้เรื่อง กันจริง ๆ

ดังนั้นประเด็นนี้ผมยินดีที่เกิดขึ้น และ อยากให้เป็นเยี่ยงอย่าง แม้คุณธดาจะใช้นามปากกา แต่ก็เชื่อว่าคงไม่ใช่เพราะความไม่กล้าหาญ แต่อาจจะเป็น เพราะ อยากให้ผู้คนได้สนใจในบทความ มากกว่าตัวตนว่าคนเขียนเป็นใคร หรือ อาจจะไม่ไว้วางใจในคนไทย ที่ยังไม่ใจกว้างพอกับการวิจารณ์ แต่ก็ต้องนับว่ากล้าหาญ และ คู่ควรกับการได้รับเสียงปรบมือ แม้ไม่เห็นด้วยทั้งหมด ก็ต้องชม ในเจตนารมณ์ ที่เขียนบทความออกมา

ทีนี้ผมจะพูดถึงหนังสือ สองเล่มที่อันตรายกว่าในสายตาของผม แต่อันตรายในความหมายที่ดี ที่น่านิยม อันตรายต่อผู้อ่าน ที่ต้องการอ่านนิตยสารหนา ๆ โคตรสะนาเยอะ ๆ ทั้งอันตรายต่อการดำรงอยู่รอด ของทีมงาน คนทำเอง ได้แต่นิยมชมเชียร์ คือหนังสือ ชื่อจำง่าย โอเพ่น และ ไทยคูน

ลองไปหาอ่านกันก่อนดีไหม แล้วเราค่อยคุยกันใหม่

สมจุ้ย เจตนาน่าสนุก
มีนาคม 2544
http://www.katikala.com/somethingelse/new/dangerous.html