มีใครรู้ไหม ช้าง ต้องการป่า
คนต้องพึ่งพาป่า
พูดง่าย ๆ ก็คือต้องการป่า
ช้างเดินทาง คนเดินทาง ป่าเดินทาง
ไม่มีอะไรเลยที่จะหยุดนิ่ง หรือ อยู่กับที่
เวลาเดินทาง สายลมเดินทาง
ป่าเติบโมเป็นต้น สองต้น สามต้น สี่ต้น…
หลาย ๆ ต้น
น้ำหนึ่งสายเดินทางอย่างอ้อยอิ่ง แน่นิ่ง แต่ยังไหล
สายหนึ่ง สองสาย สามสาย สี่สาย ห้าสาย…
แต่ไม่มีสายสุดท้าย
หลากหลายสายเป็นหนึ่งสายอันยิ่งใหญ่
ให้ทุกสรรพสิ่งได้พึ่งพิงและอาศัย…
ทุกอย่างเดิน…
เดินทางทั้งคร่ำครวญและโหยหวน
บางสิ่งหรือทุกสิ่งอาจมีเสียงหัวเราะกึกก้อง
และขับขานเป็นบทเพลงแห่งความสุข
ทุกสรรพสิ่งเดินทาง
และจะพบกับสิ่งที่ทุกข์ทมผสมปนเปกันไป
สายน้ำไม่เคยใส และแน่นิ่งอยู่ตลอดเวลา
ต้นไม้ต้องผลิใบเมื่อถึงกาล
คน และ ช้าง สัตว์ป่า ต้องเติบโตตามกาลสมัย
ทุกสิ่งรอบข้างก้าวไปสู่จุดมุ่งหมายเดียวกัน
อยู่ในมวลแห่งสัจธรรม
ก่อคเณศ รุ้งสันเทียะ
เมื่อวันเด็กที่ผ่านมา .. ไปป่าละอู
บอกเพื่อน ๆ ทุกคน หากมืดแล้วห้ามเดินทางเข้าไปเด็ดขาด
…
…
แต่ก็มีคนที่ติดธุระ แล้วเดินทางตามไป
จากแยกบายพาสก็ทุ่มกว่าแล้ว
ทีมที่รอที่ป่าละอูก็ใช้โทรศัพท์ไม่ได้ .. ไร้สัญญาณ
รอ
รอ
รอ
เกือบห้าทุ่ม เพื่อนจึงไปถึง
สรุปว่า เจอช้าง เอางางัดกันอยู่บนถนน และมีในโขลงอีกหลายตัว
ยืนกันเต็มถนน
ไอ้งาเดียวจอมซ่า ไม่สนใจรถที่ติดเป็นขบวนยาว
มันงัดกับคู่ต่อสู้อยู่อย่างนั้น .. บนถนน
..
..
มานั่งคิดกัน
เออ! แม้จะเป็นถนนราดยาง
แต่ตรงนั้น เคยเป็นพื้นที่ของช้างป่าเหล่านี้
เรา.. มนุษย์ต่างหากที่บุกรุก
ไปละ