ราวดอกไม้ชรา ริมถนน ที่ทนสู้
หยัดยงคงอยู่ ริมชลานั้น ไม่ไปไหน
กร้าวกล้าแกร่ง คนทน อยู่เรื่อยไป
เกราะกุม เกี่ยวใจนั้นไว้ จะดูแล!
เหี่ยวแห้ง แห่เข้า ผู้เฒ่าเอย
แตกกรัง พังเลย วัยสังขาร
คือห้องเรียน เพียรรู้ มานมนาน
เก็บวันวาน เวียนไว้ ใกล้โลงตน!
ก่อคเณศ รุ้งสันเทียะ
แด่…ตาทวดฮอล พี่ชายยายจันทร์ของผมที่หยัดมาได้ครบ 100 ปี อายุมั่นขวัญยืนต่อไป
1 พฤษภาคม 2557
