แสงสายสอดสาดส่อง
ดาวเรืองรองบนแผ่นดิน
ปกคลุมด้วยไพรภิณฑ์
ระบายกลิ่นทั่วดินดาน
ปาดป้ายปูห่มพื้น
ข้างหินชื้นเด่นตระการ
แผ่คลุมทั่วไพรศาล
อยู่คู่กาลนานสมัย
สีสันแสนสดสวย
แม้สำรวยไร้กลิ่นละมัย
อิ่มเอมอบอุ่นนัย
ดวงฤทัยเกษมสันต์
ถ้าเดินบนดาษดิน
โกฐบัวนิลอวดสีสัน
ครั้นแย้มแซมไพรวัลย์
อีกหนึ่งฝันคู่พงไพร
แสงสายแม้นอ่อนล้า
เลือนลับลาเดี๋ยวคืนใหม่
ใบแกแลร่วงไป
ยอดอ่อนใหม่ใบแทนมา
มองโลกสีแสนเก่า
ภายใต้เงาเผ่าพนา
สองมือที่มีค่า
เติมแต่งป่าให้โลกงาม
ก่อคเณศ รุ้งสันเทียะ
