นรก

ชายคนหนึ่ง ตาย… ตกนรก

ยมบาล ถามว่ามาจากไหน

เขาตอบว่า ผมเป็น “คนไทย”

ยมบาล ตรวจดูประวัติความดีความชั่ว ปรากฏว่าทั้งความชั่วและความดีของเขามีมากพอ ๆ กัน ยมบาลจึงให้เขามีสิทธิ์ “เลือก” ที่จะชดใช้กรรมได้

“พาเขาไปเลือกสิ …555 มาจากไหนนะ”

“ผมเป็นคนไทยครับ”

“อ้อออ เอา …พาเขาไปได้แล้ว” ยมบาลสั่งยมทูต

ยมทูตจึงพาตัวชายไทยผู้นั้นเดินไปยังโถงใหญ่ ซึ่งมีห้องต่าง ๆ หลายห้องให้เลือก แต่ละห้องก็ปิดประตูสนิท ไม่สามารถเห็นว่าคนที่อยู่ภายในห้องนั้นทำอะไรกัน

“เอา เลือกเสีย เจ้าจะเลือกอยู่ห้องไหนก็ตามใจ”

ชายไทยครุ่นคิดอย่างหนัก เขาไม่ประมาท เดินไปสำรวจดูทุกประตู เมื่อสัมผัส หลายห้องประตูร้อน เขาเดาได้ว่าคงมีความทุกขทรมานอยู่ในนั้นเป็นแน่

“ผมไม่เลือกห้องเหล่านี้ ” เขาบอก

“ก็นึกเอาไว้แล้ว นั่นเป็นห้องสำหรับคนมีกรรมหนัก ส่วนใหญ่เป็นพวกรัฐบาลที่มาจากประเทศเผด็จการ แปลก ให้เลือกทีไร ไอ้พวกนี้บอก ความร้อน สงคราม อาวุธ ทำให้คนปกครองง่าย แล้วพวกมันก็เลือกห้องนั้นทุกที ทั้ง ๆ ที่ในนั้นมีแต่ไฟนรก”

“ผมไม่เลือกแน่ครับ”

“ดีแล้ว งั้นเจ้าจะเลือกห้องไหน มีเหลืออยู่แค่ 2 ห้อง”

2 ประตูที่ปรากฏตรงหน้า ชายไทย ลองเอามือจับสัมผัสดู …เย็น!!

เขาเอาหูแนบฟัง ห้องที่ 1 เงียบสงบ มีแต่เสียหายใจผ่อนยาว ๆ ราวกับ คนพอใจ มีความสุข เขาจึงพอใจห้องนี้ แต่ก็ไม่อยากพลาดห้องที่ 2 เขาทำเช่นเดิม เอามือจับประตู …เย็น เช่นกัน

แต่พอเขาเอาหูแนบฟัง

“@#@$%^^&”

โอ้ย!!! ห้องนั้นมีแต่เสียดัง ผู้คนถกเถียงทะเลาะเบาะแว้ง

“ห้องนี้วุ่นวายมากนะท่าน”

“ความคิดเห็นพวกเขามักไม่ตรงกัน เลยมักทะเลาะถกเถียง ประท้วงบ้างอะไรบ้าง แต่ไม่มีสงครามนะ ประตูก็เย็นเจ้าคงสัมผัสได้”

“อืมมม นั่นนะสิ เขาทะเลาะเบาะแว้งกัน แต่ทำไมไม่ทำสงครามกัน”

“ไม่รู้สิ …อาจเป็นเพราะมีกฏระเบียบที่ดี ทุกคนเคารพก็ได้”

“แต่ยังไง ผมก็ไม่เลือกห้องนี้ เห็นได้ชัดว่าห้องแรกเป็นห้องที่คนที่อยู่จะมีความสุขที่สุด สงบเงียบ คนไม่ทะเลาะกัน”

“หมายความว่าเจ้าเลือกห้องที่ 1”

“ใช่!”

“ข้านึกแล้ว …คนไทยมักเลือกห้องนี้”

“ก็คนไทยรักสงบ”

“ใช่ …เลยเลือกห้องนี้แทบทุกคน”

ชายไทยยิ้มอย่างพอใจ รู้สึกมั่นใจมากว่าเลือกถูก เพราะตลอดชีวิตเขาก็ไม่ชอบทำอะไรแตกต่างจากคนไทยคนอื่นนัก เขามั่นใจว่าคนส่วนใหญ่ถูกเสมอ

ยมทูตจึงไขประตูห้องที่ 1 เพื่อให้ชายไทยได้เข้าไป

ทันทีที่บานประตูเปิดออก กลิ่นเหม็นเน่าโชยมากระแทกจมูกของเขา จนต้องยกมือขึ้นปิดจมูก

“อะไรกันเนี่ย!!! กลิ่นอะไรทำไมเหม็นแบบนี้!!!”

ไม่ทันที่ยมทูตจะตอบอะไร ภาพเบื้องหน้าก็เผยแทนคำตอบให้ชายไทยได้ประจักษ์

ห้องนั้น กว้างใหญ่ ในห้องนั้นมีแต่บึงขนาดใหญ่ มันเป็นบึงปฏิกูล มันเต็มไปด้วยของเน่าเหม็น ผู้คนที่อยู่ในห้องนั้นต้องลอยคออยู่ในบึงที่น้ำปริมปากจนพูดอะไรไม่ได้ ได้แต่ พยุงตัวลอยคออยู่อย่างนั้น บางครั้งจะมีโอกาสเผยอตัวพ้นน้ำขึ้นมาถอนหายใจได้สักเหือก ต้องจมลงไปยืนเงียบๆ อยู่อย่างเดิม

“ไม่ …ข้าไม่ต้องการห้องนี้”

“นี่มันนรกนะ ไม่ใช่วิมาร เจ้ามีสิทธิ์เลือกได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น”

ชายไทยจำต้องลงไปก้าวลงไปยืนในบึงอาจมที่น้ำท่วมถึงปาก แม้วินาทีนี้เขาอยากเปลี่ยนใจไปเลือกห้องที่ถกเถียงวุ่นวาย

“ข้ารู้ว่าเจ้าคิดอะไร อยากรู้ไหมว่าอีกห้องเค้าทะเลาะกันเรื่องอะไร “

“อุออออออ…..” ชายไทยเอ่ยปากพูด แต่น้ำเน่าก็ทะลักเข้าปาก

“5555 เขาทะเลาะกันว่าใครจะขึ้นสวรรคก่อนกัน ส่วนใหญ่ก็มีแต่พวกฝรั่ง ญี่ปุ่น อะไรพวกนั้น พวกนี้ไม่ไหว วุ่นวาย 5555 โชคดีนะ”

แล้วประตูห้องก็ปิดลง

ความสงบเงียบกลับมาเยือนบึงอาจมอีกครั้ง ปล่อยให้เวรกรรมทำงานของมันต่อไป