“ป้าครับ ป้า ซื้อของหน่อยครับ” เสียงผู้ชายตะโกนเรียก

“ค่า มาแล้วค่ะ เอาอะไรค่ะ” ผู้หญิงมีอายุผู้เป็นเจ้าของร้านถาม ขณะเดินมาจากหลังร้าน

“ขอน้ำโหลหนึ่ง แล้วก็ เอาสบู่ ผงซักฟอก ยาสระผมครับ”

“คอยสักครู่ค่ะ” หล่อนบอกลูกค้า แล้วเดินไปหยิบน้ำจากตู้แช่ ขณะนั้นก็มีนักศึกษาเดินมาที่ หน้าร้านหล่อนหันไปมอง แล้วตะโกนบอก “คอยสักครู่นะค่ะ” พลางเดินไปหยิบสบู่ ผงซักฟอก และยาสระผม ที่ชั้นวางของ จัดแจงใส่ถุงส่งให้ลูกค้า ยังไม่ทันจะได้หยิบของให้นักศึกษาที่ยืนรออยู่ ก็มีรถเก๋งคันหนึ่งมาจอดหน้าร้าน ประตูที่นั่งทางด้านหลังเปิดออก เด็กวัยรุ่นก้าวลงจากรถแล้วเดินเข้ามาในร้าน

“ป้า เอาเบียร์ลังหนึ่ง” เด็กวัยรุ่นบอกกับเจ้าของร้าน

“ได้ค่ะ สักครู่นะค่ะ” หล่อนตอบขณะกำลังง่วนทอนเงินให้ลูกค้าที่มาซื้อน้ำกับของใช้ พร้อมกับตะโกนไปหลังร้าน “ไอ้ตี๋เอ๊ย ยกเบียร์มาลังนึง”

“ครับ” เสียงเด็กผู้ชายตะโกนจากหลังร้าน ขณะที่ป้าเจ้าของร้านกำลังหยิบของให้นักศึกษา ก็มีเด็กผู้ชายเดินยกลังเบียร์มาจากหลังร้าน

“แม่ฮะ เบียร์ครับผม” เด็กชายพูดพลาง มองไปทางลูกค้าทั้งสองคน ราวกับจะตัดสินใจว่าจะส่งของให้ลูกค้าคนไหนดี

“ของพี่เค้า” ผู้เป็นแม่มองไปทางลูกแล้วพยักหน้าไปทางวัยรุ่นที่สั่งซื้อเบียร์

 “420 บาท ครับผม” เด็กหนุ่มพูดกับลูกค้า ขณะยื่นลังเบียร์ให้ แล้วรับเงินมาใส่ไว้ในกล่องเก็บเงิน แม่ของเขาก็กำลังรับเงินจากลูกที่เป็นนักศึกษาเหมือนกัน ไม่นานหลังจากนักศึกษาออกจากร้านไป ลูกค้าก็เดินเข้ามาในร้านอีกคน

ร้านนี้เกิดขึ้นหลังจากที่สามีของหล่อนที่เป็นคนหาเลี้ยงครอบครัวเสียชีวิตลง เหลือหล่อนและลูกชายสองคน หล่อนจึงได้นำเงินมาดัดแปลงบ้านให้เป็นร้านขายของ แม้จะไม่ได้กำไรจากร้านค้านี้มากนัก แต่หล่อนก็พยายามเก็บเงินไว้ เพื่อให้เป็นทุนในการเรียนของลูก

เมื่อลูกชายเรียนจบก็มีครอบครัว และได้งานทำที่ต่างจังหวัด นาน ๆ จึงกลับบ้านครั้งหนึ่ง หล่อนจึงต้องอยู่คนเดียวที่ร้าน แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร ลูกค้าที่ร้านก็มีมาเรื่อย ๆ มีเงินไว้ใช้จ่ายตลอด

เวลาผ่านไป ถนนหน้าร้านขยายใหญ่ขึ้น พื้นที่รกร้างข้างบ้านได้มีรั้วสังกะสีทึบขนาดใหญ่กั้นโดยรอบพื้นที่ขนาดใหญ่ ข้างในมีการก่อสร้างวางเสาเข็ม คนงานก่อสร้างภายในเริ่มมากขึ้น มีรถบรรทุกวิ่งเข้าออกตลอด ตรงทางเข้ามีป้ายเขียน “เราจะมาเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนท่าน”

“ซื้อ M100 โหลหนึ่ง บุหรี่ 2 ซอง ครับป้า” เสียงผู้ชายในชุดคนงานก่อสร้างบอกกับหญิงเจ้าของร้าน

“นี่จ้ะ 180 บาท” หล่อนบอกขณะยื่นถุงใส่ของให้

“ทำงานอยู่ข้าง ๆ นี้รึค่ะ”

“ครับผม” คนงานให้เงินแล้วเดินกลับเข้าไปในที่ก่อสร้าง

หล่อนไม่รู้หรอกว่าพื้นที่ข้างร้านที่กำลังกลายเป็นห้างขายของขนาดใหญ่นั้น เมื่อสร้างเสร็จจะมีผลอย่างไรกับหล่อน แต่ว่าตอนนี้สินค้าภายในร้านขายดีขึ้น เพราะมีคนงานก่อสร้างมาซื้อ ทั้งน้ำ บุหรี่ และของใช้อื่น ๆ อยู่เป็นประจำ

เมื่อห้างสรรพสินค้าสร้างเสร็จ เริ่มเปิดให้ซื้อของได้ก็มีรถวิ่งเข้าออกมากมาย ทำให้ถนนหน้าห้างนี้มีรถมากขึ้น บางช่วงก็ติดเป็นทางยาว

ห้างนี้มีพื้นที่ใหญ่มากมีลานจอดรถที่จอดรถได้มากมาย ตัวห้างมีขนาดใหญ่ มีสินค้าทุกชนิดขายอยู่ภายใน และมีสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับผู้ซื้อมากมาย บางช่วงที่มีการลดราคาสินค้า ก็จะมีคนเข้าไปซื้อของมากขึ้น คนที่เข้าไปในห้างนี้สามารถซื้อของได้ทุกอย่างที่ต้องการและราคาสินค้าก็ถูกกว่าร้านค้าอื่น ๆ ด้วย ทำให้มีคนไปซื้อของมากขึ้นเรื่อย

เมื่อห้างสรรพสินค้าเปิดให้บริการได้สองสามเดือน หล่อนก็เริ่มรู้สึกว่าของในร้านเริ่มขายไม่ค่อยได้ คนมาซื้อก็ลดน้อยลง จนเดี๋ยวนี้วันทั้งวันหล่อนไม่ต้องทำอะไรเลย ได้แต่นั่งมองรถผ่านไปผ่านมา

เมือง ไม้ขม