ระหว่างที่เดินทาง
ความอ้างว้างมายิ้มร่า
เห็นฝนหล่นโรยระรินโปรยปรายมา
เห็นเหล่าผู้อาสาฯ ต่างเดินทาง
ระหว่างที่แรมรอน
เห็นคนพเนจรเหงื่อโทรมร่าง
เห็นพี่เห็นน้องในความต่าง
เห็นน้ำใสไหลหลั่งในตาหม่น
ระหว่างที่เฝ้าดู
เห็นศัตรูดูทุกข์ทน
แดดแผดเผาเร้ารุกล้น
กายเกล้ากรนร้อนรนใจ
ระหว่างที่ออกเดิน
เผชิญโลกใบใหญ่
ผ่านเข้าออกตรอกซอกซอยไป
ผ่านแยกถนนหนทางใหม่ในชีวิต
ระหว่างที่คล้ายหนี
ราวจับพลัดจับผีอย่างไม่คิด
หนทางเดินไกลใครลิขิต
ผ่านวันคืนไร้มิตรมาเยียวยา
ระหว่างที่ร้าวราน
คล้ายกับผ่านเมืองมายา
แดนดลสับสนอุรา
แผ่นดินไร้ผู้อาสาอย่างจริงใจ
ระหว่างที่หายหนี
มีเพียงปากกาขีดกวีเป็นเพื่อนได้
สมุดอาสาหมึกมารับใช้
อยู่ภายใต้คมคำคิด
ระหว่างที่หายหน้า
เริ่มคิดถึงกลุ่มเพื่อนผู้อาสาอันสนิท
โลกใบใหญ่แห่งชีวิต
บนถนนที่เราตัดสินใจลิขิตเอง
ก่อคเณศ รุ้งสันเทียะ
หาดใหญ่, ก่อน 0.00 น. ของวันที่ 1 มิถุนายน 2552 จะมาเยือน