“แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง แม่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล แม่เราเฝ้าโอละเห่ ไม่ห่างหันเหไปจนไกล…” บทเพลงนี้ใครหลาย ๆ คน ก็คงจะเคยได้ยินกันมาแล้ว และคงรู้ดีว่าเป็นบทเพลงที่กล่าวถึงพระคุณของมารดาผู้ให้กำเนิดและอบรมเลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เล็กแต่น้อย แต่จะมีสักกี่คนที่จะมองเห็นคุณค่าของความรักนี้โดยแท้จริง …
เทียนวรรณ หรือ ต.ว.ส. วัณณาโภ เป็นนามปากกาของ เทียน วัณณาโภ (2385-2458) ทนายความ และนักคิดนักเขียนคนสำคัญ …
นายไม่อ่านหนังสือ นายจะรู้อะไร อย่าถือว่าเราเป็นคนเก่ง ต้องศึกษาเล่าเรียนอีกมาก ฉันเองก็ยังศึกษาหาความรู้อยู่ตลอดเวลา ในบรรดาศิลปะด้วยกัน ดนตรีเป็นสิ่งเร้าอารมณ์ความรู้สึกของผู้คนได้มากที่สุด เมื่อเรามีนักดนตรีที่มีความสามารถสูงมาบรรเลงในบ้านเรา เราก็ใคร่จะให้ญาติสนิทมิตรสหายได้มาร่วมเสพสุนทรียรสกับเราด้วย พวกเธอต้องเรียนรู้ความเป็นมนุษย์ก่อน…แล้วจึงเรียนศิลปะ …
Charlie Chaplin told the audience a wonderful joke, and everyone …
วันนึงขณะที่เด็กน้อยนั่งกินข้าวเช้าอยู่บนโต๊ะอาหาร เด็กน้อยมองเห็นคุณพ่อดูข่าว TV เกี่ยวกับการ เมือง “พ่อ…การเมืองคืออะไรอ่ะ?” เด็กน้อยถามพ่อด้วยความสงสัย พ่อทำท่าทางคิดหนักก่อนจะตอบกลับไปว่า “อืม…มันก็ไม่ยากหรอกลูกเปรียบเทียบง่าย ๆ …
สมัยเด็ก ๆ เคยมีคนบอกว่าเวลาเอาเบ็ดเกี่ยวปากปลา “ปลามันไม่เจ็บหรอก” เราก็ได้แต่แปลกใจว่า “เฮ้ย มันดิ้นขนาดนั้น ไม่เจ็บตรงไหนฟร่ะ” ซึ่งก็เชื่อว่าหลายคนคงเคยมีประสบการณ์ประมาณนี้เหมือนกัน และจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่สามารถหาคำตอบกันได้ …
วันหนึ่งเด็กชาย Billy อายุ 16 ปี ถูกคุณครูสั่งให้เขียนเรียงความเรื่อง “โตขึ้นอยากเป็นอะไร” Billy เขียนบรรยายไป 7 …
ชาวปกาเกอะญอ หรือ กะเหรี่ยง นิยมใส่เสื้อผ้าฝ้ายทอมือมาแต่สมัยโบราณ แต่เดิมชาวกะเหรี่ยงจะปลูกฝ้ายเอง และนำฝ้ายมาปั่นเป็นเส้นด้าย ย้อมด้วยสีธรรมชาติ สร้างลวดลายด้วยการทอ ปักด้วยเส้นไหมและลูกเดือย ผู้หญิงชาวปกาเกอะญอจะถ่ายทอดภูมิปัญญาการผลิตผ้าทอ …
เขาสั่งให้หนูวาดฝันเขาฝันให้หนูวาดสวยเขาบอกว่าหนูจะรวยถ้าหนูฝันสวยตามแบบเขา (แต่) หนูอยากวาดปลาเดินได้หนูอยากให้ว่ายบนท้องฟ้าหนูอยากวาดกาลเวลาวาดนางฟ้าที่ใช้ iPhone อรรณพ นิพิทเมธาวี30 มกราคม 2557 @คลองแสนสุข สมุทรปราการ
สมัยกรีกโบราณมีเรื่องเล่ากันว่า คนขายน้ำผึ้งแบกน้ำผึ้งมา แล้วน้ำผึ้งก็หกลงพื้นไป 1 หยด มดก็มากินน้ำผึ้ง แล้วก็เกิดน้ำท่วม ปลาก็มากินมด พอน้ำลดแมวก็มากินปลา แล้วหมาก็มากัดแมว …
เคยอยู่แต่ในที่มืด จะรู้จักแสงสว่างได้อย่างไรไม่เคยลิ้มรสเสรีภาพ ย่อมไม่อาธรต่อการจองจำไม่รู้จักความจริง จึงเชื่อคำลวงโป้ปด ปิดหู ปิดตา ปิดใจ ปิดสมอง ย่อมได้เสมอหากแต่ปิดได้เฉพาะตัวเอง …เท่านั้น …
ละอองหมอก บอกเวลา ว่ามาถึงฤดูกาล สะท้านตรึง ซึ่งไอหนาวความคิดถึง ลมพาไป ไกลถึงดาวสู่ห้วงหาว ความทรงจำ ย่ำหัวใจ อรรณพ …
เรื่องกล้วย ๆ ดูง่าย ๆ ดังปลอกกล้วยเรื่องเฮงซวย ไม่ใช่กล้วย ด้วยปัญหาเจอแต่กล้วย เจอแต่ง่าย กั้นปัญญากล้วยไม่กล้วย มีปัญญา …
ด.ช. รุ่ง พ่อแม่เป็นกระเหรี่ยง ณ บ้านหนองแห้ง อ.ขุนยวม จ.แม่ฮ่องสอน ผมถามแม่ว่าอยากให้ลูกเป็นอะไรตอนโต เธอตอบว่า อยากให้เป็นครูสอนภาษาไทย …
ต่างคน ต่างเป้าหมายหมายปอง ดาวคนละดวงรวมกัน ถกเถียง เล่นการเมืองแยกกัน ว่าร้ายใส่ความ…ฉงน ใยไม่เชื่อใจมิตร…สลด ใยสงสัยศรัทธา…ตลก ใยหัวเราะไร้เสียง…กบฎ จึงอยู่ไม่ได้บนโลกนี้ …
ต่างคน แตกต่าง เป้าหมายป่ายปอง คว้าดาว คนละดวงเมื่อรวม เถียงถก เล่นการเมืองเมื่อแยก สร้างเรื่อง ใส่ความ ฉงน …
ขุนเขาตระหง่านธาราเอื่อยไหลไร้กาลเวลาเมฆาเปลี่ยนรูปฟ้ากว้างใหญ่เหลือประมาณ มนุษย์…เล็กเหลือเกิน อรรณพ นิพิทเมธาวี28 พฤษภาคม 2556 @แม่สะเรียง
หนึ่งคน ยืนหยัดสู้ อย่างทายท้า5 พฤษภา ปี 09 ดาวดับหายปราญช์ กวี นักต่อสู้ จนตัวตายยังพร่างพราย …
เรื่องของ แมง หลงผิด คิดเป็น นกหมายมั่นหมกมุ่นคิดจะบินสูงปีกแมลงเบาบางร่างพยุงทยานมุ่งสู่เวหาเมฆาไกลแมง ก็แมง ไม่ใช่ นก วันยังค่ำบินต้องต่ำธรรมชาติสรรค์มาให้ริลองดีประเมินตัวสูงเกินใครท้ายที่สุดร่วงลงไปไร้ลมปราณ อรรณพ …
เงียบ ๆ งำ ๆ ทำไม่รู้เฉย ๆ ดู ๆ เล็ง ๆ …
อยู่กับขี้มา 3 ชาติลืมสะอาดทุกชั่วโคตรนึกชอบขี้ในบันดลหลงว่าตนมีของดี อยู่กรงขังมาช้านานความดักดานก็เข้าสิงพูดโกหกจนเป็นจริงเพราะปิดหูรูเน่าใน เสรีภาพเลยไร้ค่าอิสราไร้ความหมายกะลาครอบด้วยงมงายพาวอดวาย…แต่ไม่รู้ตัว อรรณพ นิพิทเมธาวี13 มีนาคม 2556
นึกทบทวนที่ทำ ๆคลำช้างเพราะมืดบอดหลงทิศไร้ทางรอดคิดไม่ออกบอกไม่ได้ ไร้หลักไร้แก่นแกนไร้แบบแผนไร้เป้าหมายทุรังทำเหมือนไปตายแต่หยุดก็ไม่ได้…ทำไง? อรรณพ นิพิทเมธาวีเดินทางมาถึง Crossroad, 17 กุมภาพันธ์ 2556
กี่หัวที่เหยียบข้ามเพื่อไล่ตามความยิ่งใหญ่ซากศพไร้หัวใจใช่…เช่นใครเขามองเห็น หลบลับเร้นแอบซุกทุกสิ่งอย่างที่ควรเป็นกอบโกยอย่างเลือดเย็นไม่เห็นหัว ไม่เห็นธรรม อรรณพ นิพิทเมธาวี13 กุมภาพันธ์ 2556
ฟ้าเปลี่ยนไป ใจเปลี่ยนแปลงดาวทอแสง แรงไฟฝันตะวัน ชีวิต ขึ้นลงทุกวันพบผ่านผัน พลันจากไป ใจคนเปลี่ยน เพียงลมผ่านหนาวน้ำค้าง ร้างเลือนร่ำหวั่นใจไหว ในถ้อยคำเปลี่ยนทุกวัน …
บางครั้งที่ฉันเพื่อนพ้องและน้องพี่ออกเดินทางสู่พงพีและหุบเขาย่างเหยียบย่ำเยาะเหยียบย่องล่องลุยสู่ลำเนาด้วยจิตใจแกร่งก้าวเกินที่เรามุ่งไป ผ่านหุบเหวขุนเขาทั้งใหญ่น้อยผ่านล่องรอยสัตว์สากี่ขวากไหนก็จับมือกันและกันออกก้าวไปเพื่อค้นหาเรื่องราวมากมายมาให้ชม…. ช่วงหนึ่งของชีวิตคน ช่วงหนึ่งของวัยหนุ่มสาว การเดินทางท่องป่าในชีวิตสักครั้งถือเป็นเรื่องใหญ่สำหรับบางคน พวกเราก็เช่นกัน มันเป็นเรื่องท้าทายของใครบางคน มันเป็นเรื่องอันยิ่งใหญ่ของช่วงวัยชีวิต คุณคิดดูสิว่า ครั้งหนึ่งคุณเคยมีเป้ …
ด้วยเล็งเห็นความสำคัญและอยากจะเป็นหนึ่งของการเยียวยาเพื่อนร่วมชาติที่ประสบภัยพิบัติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งทางด้านจิตใจของเด็กและเยาวชน ที่น้อยคนจะนึกถึง เพราะส่วนมากก็จะคิดถึงปัญหาเฉพาะหน้าเสียมากกว่า แต่ปัญหาสำคัญในเรื่องการฟื้นฟูจิตใจและความรู้สึก รวมไปถึงการให้ความรู้ความเข้าใจพื้นฐานเรื่องภัยพิบัติชนิดต่าง ๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นกับตัวเอง และการเตรียมพร้อมในการรับมือ เป็นเรื่องที่จำเป็นเพื่อลดความสูญเสียจากภัยพิบัติ …
ยิ้ม เปรียบเสมือนภาษาสากล ไม่ว่าคนเราจะเดินทางไปไหน ณ มุมไหนของโลก หรืออยู่ในสถานที่ที่มีข้อกีดขวางทางวัฒนธรรมและภาษา ยิ้มสามารถใช้เป็นภาษาที่สื่อสารและเข้าใจง่ายมากที่สุด เป็นภาษาที่ไม่ต้องการคำอธิบายไม่ต้องอาศัยเวลาเล่าเรียน ฝึกฝน เพราะทุกคนต่างเข้าใจความหมายแง่บวกที่สื่อออกไปแน่นอน …
“จงเป็นเพียงน้ำครึ่งแก้วอยู่เสมอ” ประโยคนี้เรา (เราหมายถึงผู้เขียน) รู้จักมานาน แต่เราเข้าใจความหมายจริงจัง โดยผ่านนายญี่ปุ่นผู้หนึ่งเมื่อประมาณห้าหกปีก่อน นั่นหมายถึงการเป็นผู้ที่รู้และพร้อมเรียนรู้สิ่งใหม่อยู่เสมอ แม้ไม่รู้ก็พร้อมที่จะเปิดรับเพื่อเริ่มใหม่ เช่นเดียวกันแม้ไม่มีประสบการณ์ก็สามารถเรียนรู้ได้เพียงมีความพยายามและตั้งใจจริง ทุกวันนี้และต่อไปเรายังเป็นเพียงน้ำครึ่งแก้วเสมอ เราไม่ใช่คนเก่งเราไม่ใช่คนรอบรู้ …
สุนทรกถายากกว่าปาฐกถาที่ข้าพเจ้าเคยแสดงมาชั่วชีวิต เพราะปาฐกถาเป็นแต่การบรรยายทางวิชาการ แต่สุนทรกถาเป็นการแสดงความคิดด้วยถ้อยคำที่ไพเราะ ดีงาม หากเมื่อยอมรับรางวัลศรีบูรพานี้แล้ว ข้าพเจ้าก็จะลองดู คงต้องเริ่มต้นจากเมื่อข้าพเจ้าได้ทราบข่าวว่าตนเองได้รับรางวัลศรีบูรพา ความรู้สึกแรกคือ ตระหนกและความรู้สึกถัดมาคือ เห็นว่าตนไม่คู่ควรกับรางวัลอันทรงเกียรตินี้เอาเลย …
ไม่มีเด็กค่ายฯ คนไหน ที่ไม่รู้จัก หรือ ไม่เคยร้องเพลง “ดอกไม้…ดอกไม้จะบาน บริสุทธิ์กล้าหาญ…จะบานในใจ” และน้อยคนนัก จะไม่เคยอ่านบทกวี “อหังการของดอกไม้” …
เสียงกลองที่กระทบกันเป็นจังหวะไม่ตก Volume ในละแวก กลุ่มยึดครองวอลล์ สตรีท ซัคคอตติปาร์ค เกาะแมนฮัตตัน นครนิวยอร์ก ที่กลายเป็นพื้นที่จุดชนวนลามไหลออกนอกประเทศ ตามปฏิญาณร่วมกัน …
เพลงแห่งฝน ปนทำนอง ร้องทั้งฟ้าเปลี่ยนชีวิต พลิกชีวา พาใจเหงาระคนหวัง ความผิดพลั้ง ตามดั่งเงาความว่างเปล่า เซาะเบาๆ ก็มลาย เพลงแห่งฟ้า …
เสียงดนตรีสำเนียงแปลกหูดังขึ้น ณ ลานโตคิว ห้างมาบุญครอง ในงาน ActArt Festival เรียกความสนใจจากนักท่องเที่ยวให้หันมาสนใจในทันที ประกอบกับการแสดงจินตลีลาบนเวทีก็มีความแตกต่างไปจากนาฏศิลป์ที่คุ้นเคยกันในภาคกลาง ดนตรีชนิดนี้มีชื่อเรียกว่า …
เสียงกลองเร้าใจเรียกให้นักท่องเที่ยวบนถนนคนเดินหันมาให้ความสนใจ บ้างจับกลุ่มนั่งริมขอบทางรอชมการแสดง บางส่วนยืนมองดูอยู่ห่าง ๆ เพราะทราบว่าจะมีการแสดง “พ่นไฟ” ด้วย อีกฟากหนึ่งหนุ่ม ๆ สมาชิกจากชมรมดอกหญ้าอาสา …
เสียงคลื่นที่ชวนให้นักท่องเที่ยวหลงใหลในเสน่ห์ของทะเลภาคใต้นั้น เป็นเพียงส่วนหนึ่งของทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมที่มีคุณค่าต่อผู้คน ยังมีความงดงามของธรรมชาติอีกหลายส่วน ที่ช่วยหล่อเลี้ยงให้คนอยู่ได้อย่างมีความสุข ความตระหนักในความสำคัญของธรรมชาติ จึงเป็นที่มาของการรัก หวงแหน และช่วยกันดูแลรักษาสภาพแวดล้อมให้อยู่กับมนุษย์ไปได้นาน ๆ ที่บ้านหล่อยูง… …
โครงการสืบสานหัตถกรรมพื้นบ้าน ศิลปะสัมพันธ์คนสองวัย จุดเริ่มต้นเกิดจากพื้นฐานการดำรงชีวิตของคนในชุมชน ที่ใช้เวลาว่างจากการทำการเกษตร ทำไร่ทำนา โดยใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ในท้องถิ่น เนื่องจาก ชุมชนฟองข้าว ตำบลวังกวาง อำเภอน้ำหนาว …
กลุ่มเยาวชนกับคนสังเคราะห์แสง หรือ กลุ่ม Chlorophyll เป็นกลุ่มเยาวชนที่แตกกลุ่มย่อยออกจากสถานีวิทยุคลื่น 106 เอฟเอ็ม กรีนเรดิโอ วิทยุสาธารณะที่จัดตั้งขึ้นเพื่อบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับเกษตรอินทรีย์ โดยกลุ่มเยาวชนดังกล่าวมีแกนนำคนสำคัญและเป็นพี่ใหญ่ของน้อง …
ศิลปะกับนักขับเคลื่อน กลุ่มมาลัยดาว ถือเป็นกลุ่มคนทำงานทางด้านศิลปะที่เกิดขึ้นจาก “พี่เณศ” ก่อคเณศ รุ้งสันเทียะ พี่ใหญ่ของกลุ่มที่คิดจัดตั้งกลุ่มเยาวชนขึ้นมาเพื่อทำงานศิลปะกับชุมชน โดยมุ่งเน้นส่งเสริมงานศิลปะให้สอดคล้องและบูรณาการเข้ากับวิถีชีวิตของชุมชนมากกว่าที่จะใช้งานศิลปะเพียงแค่การวาดภาพหรือร้องรำทำเพลง “พี่เรียนจบปริญญาตรีมาทางศิลปะ จบใหม่ …
ใครว่าวัยรุ่นไม่มีพลัง คงต้องคิดใหม่ หากได้เจอการทำงานของ “กลุ่มเยาวชนฅนไทบ้าน” จ.อุบลราชธานี ที่รวมตัวกันสืบสานศิลปวัฒนธรรมของหมู่บ้าน ด้วยแรงใจ แรงกาย และแรงความคิดของเยาวชนในหมู่บ้าน ผลงานปรากฏผ่านกิจกรรมของโครงการสานศิลป์รักถิ่นเกิด …
มอตอง แกเจาะ ระบำเชื่อมสัมพันธ์ ระบำกรีดยาง หรือภาษาท้องถิ่นที่เรียกว่า มอตอง แกเจาะ เป็นระบำพื้นบ้านที่ปรากฏอยู่ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ เป็นท่ารำที่ผสมผสานมาจากการประกอบอาชีพกรีดยางของผู้คน ซึ่งเป็นวิถีชีวิตของชาวบ้านในบริเวณพื้นที่ดังกล่าว …