ไม่มีเด็กให้สั่งสอนแล้วจะนอน – กิน – ขี้ – อยู่ ทำไม…บ้านก็มี เมียก็ยัง แสนห่วง …

ใครกันหนอที่สร้างโลกคนเกิดมาบริโภคซึ่งตัณหา…หลง-มักง่าย-กิน-ถ่าย-อุจาดตาใครกันหนา สร้างคนมา…คนไม่เป็นคน! ใครสร้างคนให้มีจิตอกุศลปุถุชนเดินดินกับบินได้…ข้ามจากโลกไปอีกโลก ถึงอีกโลกสุดแสนไกลกลับมาแล้วยังไง-ทำไม…ไกลแค่ไหนคนคือคน คนไป-คนมา…คนมา-คนไปผสมดี-ร้าย-จัญไรและปัญหายิ่งมากคนยิ่งมากความ-น่าเวทนาทุกข์โศกา-โลภา-ทุกขา-โลภัง ทุกจังชีวิตปนถูก-ปนผิด…ดับมอดมืดสนิทใครกันปลิดซึ่งขีดลิขิตลมหายใจใครกันหนาเอ่ยไว้ เรียกหมา-นุด คือ คน! ก่อคเณศ …

อามีนา เด็กหญิงชอบวาดภาพ…แต่เธอไม่มีสีเด็กหญิงชอบวาดฝัน ฝันของอามีนาช่างงดงาม!เธอชอบวาดสายน้ำ…อามีนา อามีนา ชอบวาดรูป – รูปแห่งความฝัน…แต่เธอไม่มีแบบนกตัวนั้นอยู่ในฝันของอามีนา…นกที่โบยบินด้วยจินตนาการนกของเธอไร้ขน….เป็นเหล็กมีใบพัด…บินอยู่บนฟ้า? ลอยตัวอยู่เหนือน้ำ….มันมักเดินทางอยู่บนฟ้า…มันส่งเสียงดังน่ากลัวแต่เธอก็ชอบมองฟ้าของอามีนาอยู่แค่ปลายจมูก…ฝันอยู่ไกลสุดหล้า – นกไร้ขน …

ตระหง่าน งดงามพฤกษ์ ลึกลับสลับที่ ลี้ลับ ทิวเขาเงาแผ่ ห่มคุม ชุมนุมเราพันธุ์เผ่า ยืนยง คงบรรทัด สายธาร …

ตอนที่ 1 – นักรบดำ เผชิญเหล่าผจญมารกล้าหาญผจญภัย…กำจัดศัตรูร้ายให้สยบแพ้พ่าย – แก่เรา – เหล่านักรบดำ เพื่อปก …

ชายสองคนต่างวัยออกเดินทางไกลหาฝันกลางคืนใต้ฟ้าใต้จันทร์บรรเลงเพลงฝันบันดาลใจ โบกรถรายทางใต้ดาวพราวพร่างสว่างไสวออกเดินรอรถล้อถ่อทางไกลได้บ้างไม่ได้บ้างอดทน… โบกรถสัญจรตะรอนแรมร้อนร้าวรนดาวจรจรัสจ้าจางฝนจันทร์หม่นดาวดลแจ่ม รถผ่านโบกพันรถหมื่นแสนทางคดใจแซมลมโชยบางคืนแอบหอมแก้มโอบกายแต้มใจให้หนาวสั่น… ชายสองคนต่างวัยมุมมองใหม่ในโลกนั้นบ้างดีมีสุขทุกข์ปนปันบ้างยิ้มพริ้มฝันผันผ่านเพียงสอง หนึ่งครูอีกหนึ่งศิษย์ประดิษฐ์ฝันร้อยกรองคืนหนึ่งนั้นพลันหมองอีกหนึ่งคะนองกับภาพใหม่ ย่ำผ่านบางเมืองสุขสนุกลืมทุกข์เข็ญเล่นกันไปพบบางเมืองยิ่งใหญ่บางเมืองน่ากลัว บางมุมโศกเร้าเคร่งเครียดบางครั้งเกลียดเรื่องหมองมัวบางครั้งพบชายชั่วบางครั้งพบหญิงมั่ว – ชายเลว… …

ดอกรัก… เธอคือหนึ่งในมวลชน เพี่อจุดมุ่งหมายและความปรารถนาของชายคนนั้น! เขากำลังหว่านล้อมเธอ….เขากำลังให้เธอหลงกลหลงหลุมพรางอันแยบยลยิ่งใหญ่…ดอกรัก! ดอกรัก… เธอคือความหวังของพ่อ… เธอคือความหวังดีของแม่… เธอคือความหวังของชายคนนั้น เธอคือส่วนประกอบหนึ่งของกองทัพโกงกินกองทัพธรรมะอสูร…เธอไม่รู้หรอกหรือ ดอกรัก… เธอคือตุ๊กตาตัวหนึ่งราคาถูก ๆ …

จากคืนค่ำย่างย่ำรุ่งอรุณฉายทอแววพรายสายทองรองเรืองวับขับแสงนวลชวนหลงตะวันขลับคืนลาลับ-วันแจ้งแห่งเวลา นาฬิกาเด็กน้อยคือรอยยิ้มน้ำเหงื่ออิ่มปริ่มสุขปลุกหรรษานวยนาดเน้นเป็นเรื่องราวธรรมดาอวดสายตาที่ร้อยสุขสนุกจริง จากสายแสงแรงกล้าในป่าหวันรุ้งทอตะวันเย็นยามอาบทุกสิ่งเผชิญหน้าจินตนามาประวิงวนเวียนวกสู่สิงแผ่นดินธรรม นาฬิกาเด็กน้อยคือร้อยรักษ์สืบ-สาน-สมัคร-ประจักษ์ล้ำคู่ป่าไพรเยาวมาลย์ในคืนค่ำล่องเลยสู่ลู่ล้ำคำบรรพชน ก่อคเณศ รุ้งสันเทียะบางเหรียง, 24 กุมภาพันธ์ 2549